පිස්සු පෙති...

වීදි පහන් කණු සියල්ලම ලැජ්ජාවෙන් මුකුලිතව බිම බලා ගත් වනම සිටින්නේ වෙනදාට තම අවට රජ කරන  අඳුර පලවා හැර තම ආලෝක බල පරාක්‍රමය පතුරුවන්නට තමන් සමත් නමුත් අද නම් ඊටත් වඩා ලෝකයටම ආලෝකය දීමට සැදී පැහැදී සිටින සඳ රාජිනිය තම කිරණ දසත විහිදන බැවිනි. විටින් විට සඳ රාජිනියගේ කදම්බ රැස් සැඟවීමට පහන් කණු වල ඔවදන් අසා වලාකුළු රැසක් පාව ආවත් සඳට ආදරය කරන සුළං රැල් අඳුරු අළු පැහැ වලා කැටි සඳවතින් ඉවතට තල්ලු කරමින් තව තවත් වීදි පහන් කණු වලට සම්ච්චල් කරන්නේදැයි සිතුනි.

 හොඳ පාවහන් යුගලය පිළිබඳ ඇති කරගත් ලෝභ මූලික සිත නිසා පැළඳ ගෙන ගිය කසි කබල් සෙරෙප්පු දෙක සිතේ සැනසිල්ලෙන් ගලවා පසෙකට දමා තැබූ මුල්ම අඩිය..


මදක් රත්වූ සිහින් වැලි කැට නිරුවත් පාදයේ ස්නායු අග කිතිකවමින් ලැබෙන මෙම ආහ්ලාදජනක වින්දනයට තව තවත් සිත පොළඹවන්නට වූයේ මෙය විඳින්නෙ කලකට වරක් බැවිනි. සුදෝ සුදු වතින් සැරසී විවිධ වයස් කාණ්ඩවලට අයත් ස්ත්‍රී පුරුශයන් ශාන්ත දාන්තව ඔබ මොබ යද්දී මාද සෙමින් සෙමින් පියගැට පෙල වෙත පිය නැගුවෙමි.


 බෝ ගසේ සිලි සිලිය සවනට ගෙන එන්නේ සුවදායී  හඬකි. අසල වූ ශබ්ද විකාශණ යන්ත්‍රයෙන් ජීවිතයේ යථාර්ථය පිළිබඳ බෞද්ධ විග්‍රහයක් ඇසේ. විහාරය, චෛත්‍ය හා බෝධිය වැඳ ගැනීමෙන් අනතුරුව මා සෙමින් විශාල චෛත්‍යය ගැබ තුලට යාමට වූ පිය ගැට පෙල දිගේ උඩට ගියෙමි. එය තුල දෝංකාර දෙමින් සවනට ගලා ආවේ එහි වූ සැදැහැතියන්ගේ මුවින් පිටවන ගාථා සහ කවි වල මිහිරි නමුත් යම් ශාන්තමය ශබ්ද රසයකි. කුඩාවුන් ඒ තුල වූ දෝංකාරය නිසා ඇතිවන අපැහැදිලි ශබ්ද සමූහය නිසා වඩ වඩාත් ශබ්ද නගන්නට වූයේ මුත් එම ශබ්දයන්ද නින්නාද වෙමින් අමුතුම ගැඟීමක් ජනිත කරන්නට වීය.


 මදක් ඉසිඹු ලනු රිසියෙන් මාද එහි අයිනක හිඳ ගත්තේ..මදකට දෑස වසා ගතිමි.  අරුමයකි.. නිහඬ පාළු භාවනා පියසක හිඳිමින් සිත ඔස්සේ සත්‍ය ගවේශනය කිරීමට උත්සාහ දැරූ කාලයේ දැනී තිබුනු යම් හැඟීමක් මසිතට දැනෙන්නට වූයේ මෙම නාද නින්නාද වන මුත් කිසිත් අරුතක් සිතට නොනැගෙන ශබ්ද දසදහසක් මැද්දේය. අරුමය නම් මේ අනපේක්ශිත හැඟීම් ධාරාවයි.


එය තුල පිය මනින්නට වූ මා ඉපදෙමින්, පවතිමින්, මිය යමින් මගේය කියා ඒකරාශී කරගත් සියල්ල , අට ලෝ දහමට මුහුණ දෙමින් කාලයේ අවකාශය හරහා මේ දැන් මෙතනට විත් නැවතත් නැවත නැවතත් උත්පාද ථිති, භංග වන පංචස්කන්ධයේ වූ නියම ස්වභාවය සිතින් විමසන්නට වූයෙ කොතරම් වේලාවක්දැයි නොදනිමි. 


එක් කාලයක නැති වන්නට කිසිත් නොමැතිව සැහැල්ලුවෙන් සිටි මා අද දමා යන්නට බැරි තරමේ බහුභාන්ඩිකව ගෙවන මේ දිවියේ අර්ථය කුමක්දැයි මසිත මගෙන් විමසද්දී මා නිරුත්තර වීය. සිත රවටා ගත්තේ මා ගිහියකුය යන අර්ථකතනය මා හටම දෙමිනි. 


කෙසේ වූවත් මෙම සිතුවිලි වලින් හට ගන්නා සුවදායී හැඟීම ඊළඟ පොහෝ දින වන තෙක්ම පවතින බව නොඅනුමානය. 


එය ඊයේ දිනයේ දුටු ජීවිතය අද දිනයේ නවරුතකින් බලන්නට ලබා දෙන්නේ මහඟු පිටුවහලකි.


 සැමදා මාගේ බ්ලොග් ලිපි ඔබ දෑසට යොමු වන්නට පෙර යොමු වන මගේ සහෘදයා - ඔහු ආදරය දිනා ගත් කටුක විවේචකයෙකි - මගෙන් මෙවන් ප්‍රශ්ණයක් විමසුවේ මා නැවතත් නිරුත්තර කරමිනි..


"හරි මචන් උඹ දන්නවද පිස්සන් කොටුවෙ ඉන්න පිස්සන්ට පෝය දවස් වල දෙන පිස්සු පෙතිවල ඩෝසේජ් එක වැඩි කරන්නෙ ඇයි කියලා?"



ප.ලි -අප්පා ගියෙ මොන පන්සලටද කියලා නෑ නොවැ.. මේ තියෙන්නෙ කළුතර බෝධියට තමා ගියේ..

 මේ තියෙන්නෙ මන් කීව අපූරු චෛත්‍යයේ ඇතුළු ගර්භය