පොත් ප්‍රදර්ශනේ අසහනකාරයෝ... ?

පොත් ප්‍රදර්ශනය සහ පොත් මිලදී ගන්නට යන්නන් ගැන සිත රිදවෙන ලිපි දෙකක්ම මේ වනවිට කියෙව්වෙමි. එකක් මාතලන්ගේ සහ අනික අමිලගේ ලිපියයි. අමිල නම් පොත් මිලදී ගන්නට නොව කෑම කන්නට ගොස් ඇති බවක්ම පෙනේ. ඒ නිසා ඒ පැත්තේ ඇති අඩුපාඩු සහ ඒ ආශ්‍රයෙන් ගම් වල සිටින දුප්පත් අයකුට වුවත් ගොඩ යා හැකි ක්‍රමයක්ද යෝජනා කළත් මාතලන් නම් තම සෝපහාස කෞශල්‍යය මොනවට ප්‍රකාශ කරමින් අපූරු නමුත් පොත් ප්‍රදර්ශනය සහ බලන්නට යන්නන් දෙකේ කොළයට දමා කවි පන්තියක්ද පද බැඳ ඇත..

එවන් විටෙක නැවතත් අදද පොත් ප්‍රදර්ශනය ගැන පෝස්ටුවක් පල කිරීම පිළිබඳ විචිකිච්ඡාවෙන් වූවද..රටේ ලෝකෙ මොකා මොක කිව්වත්ය් මම මගේ ගමන යනවා..එච්චරයි..

දැයට කිරුළ ළඟට වැඩිම සෙනඟක් පැමිණෙන සහ වසරේ වැඩිම පොත් තොගයක් එකවර විකිණෙන ප්‍රදර්ශනය මෙයයි...එසේ නම් පල ඇති රුකට ගල් වැදීම බලාපොරොත්තු වීම සාධාරණය.. ගල් ගසන්නන්ටද එසේ ගල් ගැසීමට ඇති අයිතිය මා පුද්ගලිකව නම් ඉතා ගෞරවයෙන් පිලි ගැනීමට සූදානම්ය...

නමුත් පොතක් කියවා ගන්නා දැනුම හෝ වින්දනය වෙනත් කිසිවකින් ලබා ගත නොහැකි බව නම් නිසැකවම කිව හැකිය..කාලෙන් කාලෙට වින්දනය ලබා ගැනීමට විවිධ මාධ්‍යය විවිධාකාරයෙන් පැමිණියත් කියවීම ඒ සියල්ලටම ඉහළින් වැජඹෙන්නේ එම නිසාය..

හරවත් යමක් කියවීමෙන් ඈත් වූ සමාජයක ප්‍රතිඵලය අප අත් විඳිමින් සිටිමු. බහුතරයක් තමා අවට වූ සියල්ලටම නිර්වින්දය වූ සමාජයක් පවතින්නේ නම් එය පාලකයන්ට තමන්ගේ අභිමතාර්ථ ඉෂ්ට සිද්ධ කර ගැනීමට ඉමහත් ලෙස ඉවහල් වේ. පාලකයින් වී තමන්ගේ මතය ප්‍රශ්න නොකර පිළිගන්නා සිවිල් සමාජයක් බිහි කරගැනීමේ සිහිනය තරම් දෙයක් දේශපාලකයින්ට තවත් නැත..එම නිසාම ඉතා ඈත අතීතයේ පවා පොත් පත් යනු ප්‍රභූ පන්තියක් විසින් භාවිතා කරන ලද සුඛෝපභෝගී දෑ ලෙස සලකනු ලැබූ අතර එයට රාජ්‍ය අනුග්‍රහය පවා ලැබිණි. පොතක් පතක් කියවා සිතීමට පුරුදු වූ මනුස්සයා ඊළඟට ප්‍රශ්න කිරීමට පෙළඹේ..
එසේ නොවූ යම් පිරිසක් තනා ගෙන තමන්ගේ මතය කොතරම් අඥාන වූවත් එය එලෙසම පිළිගන්නා ගොන් රැළක් නිර්මාණය කර ගැනීමේ අභිලාෂය ඇත්තෝ කියවීම අවඥාවට ලක් කිරීම සාමාන්‍ය සිරිතක්ව පවතී..

පොත් මිලදී ගැනීම ශෝබනයක්ද ? සෝ එකට කරන එකක්ද ? පොත් ප්‍රදර්ශනයට එන අය එන්නෙ ගෑනුන්ගෙ පුකවල් බලලා වින්දයක ලබන්නද ? පොත් මිලදී ගෙන නිවසේ තබා ඇතිවිට කවරදා හෝ එය අතට ගෙන කිසිවකු කියවනු ඇත යන උපකල්පනයේ යෙදුණොත්..මේ ප්‍රදර්ශනයට පැමිණෙන අය පිළිබඳව මට නම් ඇති වන්නේ මහා ගෞරවයකි..පොත් මිටි මිටි උස්සා ගෙන යන අයවලුන් දෙස බලා සිටින විට මට ඇතිවන්නේ සතුටකි...

පුකව්ල් දෙස බලා වින්දනයක් ලැබීමට නම් ය යුත්තේ මෙවන් ප්‍රදර්ශනවලට නොව සීසන් එකේ බීච් වලටය..එසේ ගොස් වින්දනය ලබන්නන්ගේ ක්‍රියා කලාපයන් අපද අත්දැක ඇත්තෙමු..
 
මගේ ක්‍රය ශක්තිය අනුව මට ගත හැකි පොත් ප්‍රමාණය ගැන සිහිවන විට නම් ඇතිවන්නේ දුකකි..එය වෙනත් කාරණාවක් වූවත්..මගේ පුද්ගලික අත්දැකීම වන්නේ නම් මාද මිලදී ගන්නා පොත් වලින් කියවන්නේ 80% ක් පමණක බවත් නමුත් 100% පොත්ම නිවෙසට පැමිණෙන යහළුවන් හෝ ඥාතීන් රැගෙන ගොස් කියවන බවය.
තිරිසනකු වීමට සිටි මා පොළවේ දෙපා තබා ගන්නා සාමාන්‍ය සරල මනුස්සෙක් කළේ මා මෙතෙක් කියවන ලද පොත් පත්ය..මා එයට ණය ගැතිය..

එසේ වූවාට අන් අයට පාන්ද කියා මා හට සිතීමට මා යොමු කළේද පොත්ය..

පෝස්ටුව ලිවීමට ප්‍රස්තුත වූ මාතලන්ගේ පෝස්ටුව දුටු සැණින් මා හට ඇති වූයේ කේන්තියකි..ඒ ක්ෂණයකින් ඇයි ඔහුට එහෙම අදහසක් දරන්න අයිතියක් නැද්ද ? තමුන් අකමැති දෙයක් ලියන කියවන අදහන කෙනෙක් ගැන කේන්ති ගන්න තරම් මෝඩයෙක් ! මගේ සිත මටම සරදම් කර මා නැවත ප්‍රකෘතිමත් කළේය..මාගේ මේ සිත ගොඩනැගීමට උදව් කළේ මා මේ වෙනතෙක් කියවූ පොත් නොවේ යැයි කියනවාට වඩා සියතින් ගෙල සිඳගැනීම මට වඩා පහසුය..

අදද හෙටද සහ ප්‍රදර්ශනය අවසන් දිනය වෙනතෙක්ම මම එහි යමි. එය කිසිවකුටත් පාන් විය යුතු නැත..මාගේ ක්‍රය ශක්තිය හීන වනතුරු මා පොත් මිලදී ගනිමි..

 මන්ද මත් පානය කර අපහසුවෙන් රාත්‍රිය ගත කරන මට වඩා නිදිමත එනතෙක් දෙගොඩ හරීයේ පොතක් අත තබා ගෙන සිටින මට මා වඩා කැමති බැවිනි...
එය මගේ පුද්ගලික කැමැත්තයි..


මෙන්න අද රූ සටහන්..

අද ගත්ත පොත්...