ඕන් අදත් පොත්මයි...

අද (20) පොත් ප්‍රදර්ශනයේ තුන් වන දවස..ඊයෙ නම් හිතුවෙ අද උදෙන්ම යනවයි කියලයි. ඒත් ඕන්න උදෙන්ම වහින්ඩ ගත්ත හින්දාම අදත් මෙතෙන්ට එනකොට වෙනද වෙලාවමයි..

හැබැයි අද වෙනස තමා පෙර දින දෙකටම වඩා සෙනඟක් උදෙන්ම ඇවිත් ඉඳීම.. ඒ නිසාම ටිකට් කවුන්ටරේ නම් එච්චර නැතත් ටිකට් එක දෙකට කඩලා ඇතුල් කරන තැන නම් තරමක පෝලිමක් තිබුනා. මොකද එතන ඉන්න මල්ලිලා දෙන්නට පාලනය කර ගන්න බැරි තරමේ සෙනඟ කන්දරාවක් තමා හිටියෙ.. ඉස්සරහට මන් හිතන්නෙ..... එතන ගේට්ටුව ඔයිට වඩා පලල් කරලා ටිකට් එක ඉරලා ඇතුල් කර ගන්න රාජකාරියට තව කීප දෙනෙක් දමාවි කියලත් හිතුනා බලමුකෝ..



ඉස්කෝල වල ළමයි ගොඩක් ඇවිත් හිටියා.. ඒ අයටයි කැම්පස් වල අයටයි නොමිලේ තමා ඇතුල්වීම. අපිටත් පාස් කීපයක් හම්බ වෙලා තිබුනත්..මන් තීරණය කලේ යන හැම සැරේම රුපියල් 10ක් දීලා ටිකට් එක ගන්නයි. මොකද මේ සල්ලි යන්නෙ දරු දිරිය ශිෂ්‍යත්ව අරමුදලට නිසා..

ඉස්කෝල වලින් එන කොල්ලො නම් ඉතින් කොලු කමට ශර්ට් උඩින් දමාගෙන උඩ බොත්තම් ගලවා ගෙන එනවා බොහෝම සැහැල්ලුවෙන්.. අර ඇතුල්වෙන ගේට්ටුවෙ ඉන්න මල්ලිලා ඒ අයව ආයි පැත්තකට යවනවා ශර්ට් යට කරගෙන බොත්තම් දමාගෙන එන්නයි කියලා.. ඒක නම් තරමක හොඳ දෙයක්..පාසල් දරුවො කියලා අපිටත් ගෞරවයක් ඇති වෙන්නෙ ඒ වගේ යම් විනයකින් ඉන්නවා දැක්කොත් තමයි ඉතින්..

හැබැයි ඉතින් කොල්ලො කොල්ලොම තමයි..අවුරුදු 25ක් 30 ක් ගියත් අපි කොරපු කෙලි අමතක නෑ ඕන්..



මට මතකයි මුල්ම කාලෙ එක ප්‍රදර්ශණයකදි ප්‍රසිද්ධ පොත් ප්‍රකාශකයකුගේ මුදල් ලක්ශ ගනනක් කොල්ල කෑවා ප්‍රදර්ශණ භූමියේදීම.. ඊට පස්සෙ ඉඳන් ආරක්ෂාව අන්තිම හොඳයි මන් හිතන්නෙ.. පොලීසිය වගේම ආයතනික ආරක්ශක නිළධාරීනුත් කඩියො වගේ එහේ මෙහෙ දුව දුවා තමන්ගෙ රාජකාරී අකුරටම ඉටු කරන බවක් පෙනුනා..
ඒ වගේමයි පොත් කඩ වල් ඇතුලෙත්..මොකද එන සෙනඟ අතරේදි පොත් උස්සන එක බොහොම ලේසි වැඩක් වගෙයි පේන්නෙ..


මන් අඳුරන පොත් කඩේක මල්ලි කෙනෙකුගෙන් පහුගිය අත්දැකීම් ගැන ඇහුවා..
ගිය අවුරුද්දෙ එක ජැන්ඩි පහට ඇඳ ගත්ත කොල්ලෙක් පොතක තිබ්බ ඩීවීඩී එකක් කාටත් හොරෙන් තමන්ගෙ බෑග් එකට දමා ගෙන..එතනම පොත් ගන්නවා වගේ තෝර තෝරා හිටි කඩේ සේවකයෙක් මේක දැකලා..පිටවෙන කොට අල්ලලා.. මේ කොල්ලා කියලා සල්ලි දීලා ගන්ඩ හිටියෙ අමතක උනයි කියලා.. එහෙනම් ගන්ඩ කීවහම ඌ ළඟ සල්ලිත් නැහැලු.. පස්සෙ පොලීසියට අල්ලලා දීලා..

ඔය වගේ සිද්ධි නිසාම පොත් කඩ හිමියොත් වෙනදට වඩා සීරුවෙන්..


හොඳට බලන්න ඔබ පොත් තෝරන වෙලාවට ඔබ ළඟම තව පොත් බෑග් එකක් කරේ එල්ලගෙන බොහොම උනන්දුවෙන් පොත් තෝරන කෙනා සමහර විට පොත් කඩ හිමියා දමාපු තමන්ගෙ සේවකයෙක් වෙන්න පුළුවන්..

පොතක් කියන්නෙ ප්‍රඥාව වඩන්න කියවලා ජීවිතේට යමක් එකතු කරන දෙයක් උනත් රාජකාරී ජීවිතයේම තරාතිරම කොයි උනත් පොත් උස්සන,  පරිච්ඡේද පිටින් ඉරා ගෙන යන අයවළුන් දැකලා තියෙන මට මේක හරිම සාමාන්‍ය දෙයක්.. මේ සැරේ එහෙම වෙච්ච දේවල් ගැන පසු විපරමකදි මන් කියන්නම්කො...




ප්‍රදර්ශණයේ ආරක්ෂාව භාරව..

සෑහෙන්ඩ සුවර් මන් මේ සැරේ කන්ඩ ඉඩ තියෙන්නෙ මගේ සගයෝ කියන විදියට ගෑල්ලමයින්ගෙ ෆොටෝ අරන් නෙමෙයි.. මෙහෙම පොලිස් මාමලාගේ ෆොටෝ අල්ලන්න ගිහින් කියලයි මට හිතෙන්නෙ.. බලන්න කීප සැරයක්ම එරෙව්වත් එක්ක..හිමිහිට ශේප් එකක් දමා ගන්ඩ ඕනි..

අද 20 වෙනි බ්‍රහස්පතින්දා ගුරු ගෙදරින්...

ගුරු ගෙදර සංකල්පයේ නිර්මාතෘ දයා දිසානායක මහත්තයා

සුනේත්‍රා රාජකරුණා සමඟ..

බටුවන්ගල රාහුල හිමි

ප්‍රදර්ශණයේ තැනින් තැන...

ඔය අතරේ අපේ හෙන්රි සහෝ අහලා තිබ්බා මගෙන් මොකෝ බන් අළුත් තැනට ගියාට පස්සෙ ඔච්චර බිසි කියලා..
මන් එතන උත්තරයක් නොදුන්නෙ මේ ප්‍රශ්ණෙ කීප දෙනෙක්ම අහලා තිබ්බ නිසාමයි..

හේතුව තමයි දැන් මගේ දවසේ පැය 24න් පැය 3ක් හෝ තුන හමාරක්ම බස් එනතුරු හෝ බසය තුල ගෙවා දමන එක තමයි.. 

බස් එකේදි නම් මන් කරන්නෙ ෆෝන් එකෙන් බ්ලොග් ටික කියවා කියවා යන එක..එව්වා කියවලා කමෙන්ට් කරන්නෙ මොනාද කියලත් හිතන්න වෙලාව තියෙනවා.. 

කියවන්න සහ හිතන්න වෙලාව තිබ්බත් ලියන්න තිබ්බ වෙලාව සීමා වෙලා තියෙන්නෙ.. හැබැයි තව ටික කාලයක් යනකොට මේ සෙටින්ග්ස් වලට මාව පුරුදු වෙලා සුපුරුදු විදියට ලියන්නත් පුළුවන් වෙයි..

අද ඒ කියන්නෙ 21 වෙනි සිකුරාදා  නම් සයිබර් අවකාශයේ කීප දෙනෙක් හම්බ වෙයි... හම්බ වෙයි... කියලා සුවර් එකකුත් තියෙනවා..