ඇඟිල්ල ගහ ගත්ත ගමන්මද ඉන්නෙ ?

"මන් දැන් ඔය ඇඟිල්ල කපනවා පිහියක් අරන් ..කොච්චරවත් කටේ ගහ ගත්ත ගමන්මයි"

දවසකට ඔය කතාව කී සැරයක්නම් අම්මගෙ කටින් පිට වෙනවද මන්දා ? පස්සෙන් පහු වෙනකොට අක්කටත් ඔය ලෙඩේම බෝ උනා. ඒකට චූටි අක්කා නම් කලේ ,

"අම්මේ මෙන්නෝ ඇඟිල්ල..."

කියලා ගෙදර හරි වත්ත හරි එහෙම නැත්නම් වත්තෙන් පිට ගියා නම් ගම හරි දෙවනත් වෙන්න කෑ ගහපු එක තමයි. ඒ වගේමයි ...

"කෝ ගෙනාපල්ලා ඔය පිහියක් මේක කපලා දාන්න"

කියලා අම්මා කී සැනින්ම චූටි අක්කගෙ අතට පිහියක් එන්නෙ කොහොමද කියලා නම් මට අදටත් හිතා ගන්න බෑ.. 

"අම්මෙ මේකත් කපලම දාන්න"

කියලා ඉනෙන් පහලට වැටෙන සහ විනාඩියකට සැරයක් ඉන හරියෙන් අල්ලලා මමම උඩට ඇද ගන්න කලිසම් කොටේ දනිස්සෙනුත් පහලට ඇදලා දමලා මගෙන් ගුටියක් නොකා ඈතට දුවන්නත් චූටි අක්කා හරි සමතා ඒ කාලෙදිම..

මන් මතක ඇති කාලෙ ඉඳලා ඇඟිල්ල උරන පුරුද්ද තිබ්බා.. කොහොමින් කොහොමින් හරි බය කරලා තර්ජනය කරලා ඇහැරලා ඉන්න වෙලාවලට ඔය පුරුද්ද නැති කලත්... රෑට නින්ද යනකොට ඉබේම ඇඟිල්ල කටේ ! ඒත් එකදවසක මන් ඇහැරුනෙ කටට ආපු අමිහිරි තිත්ත රහක් එක්කමයි.. මන් අඬා ගෙන නැගිට්ටත් අම්මලා අක්කලා අයියලා හිනා වෙවී උන්නා යස අගේට... ඔට සංසිද්ධිය දවස් කීපයක් උනාමත් හරි ඇඟිලි උරන පුරුද්ද මගෙන් ඉබේම මඟෑරිලා ගියා. ඇත්තටම සෑහෙන කාලයක් යනකම් මගේ වැඩ ගැන සුවර් නැති නිසා වෙන්න ඇති අම්මලා මන් උරන ඇඟිල්ලේ කොහොඹ තෙල් ගාලා තිබ්බ එකයි...කිරි දත් එන කාලෙ ඕසෙට ඇඟිල්ල උරපු එකේ ප්‍රථිඵලය උනේ නම් අදටත් තියෙන මගේ බොල්ලෑ දත් සෙට් එක.. මන් බය වෙලා හිටියේ ඒ කාලෙ අර එක චිත්‍ර කතා පත්තරේක.. මට මතක හැටියට සිත්තර පත්තරේද කොහෙද..ගිය කතාවක නෙල්ලි කැලේ බුරියගෙ වගේ මගේ දත් ටික එයි කියලයි..එහෙම වෙනවාමයි කියලයි අපේ චූටි අක්කා කියලා තිබ්බෙ.. 

ඔය වගේම මට බෝ වෙලා තිබ්බ අප්‍රසන්න පුරුද්දක් තමයි පොතක හරි පත්තරයක හරි පිටු පෙරලනකොට ඇඟිල්ල දිවේ ගාන එක.. ටික කාලයක් යනකොට මන් පවිච්චි කරපු පොත් අඳුරගන්න පුළුවන් අනන්‍යතා ලක්ශනයක් උනේ කොලේ උඩ කෙලවරේ කුණු සලකුණක් තියෙන එක... පස්සෙ නම් ඒ පුරුද්ද නැති උනේ පොත් පත්තර කියවන්න තියෙන ආසාව නිසාම වෙන්න ඇති. කාලයක් වතුර කෝප්පයක් අරන් ළඟ තිබා ගෙන කියවන්ඩ පටන් ගන්නවත් මතකයි..
මේ ඇඟිලි උරන , කෙල ගාලා පොත් පෙරලන අතීතය අද මතකෙට ආවෙ බස් එකදි වෙච්ච සිද්ධියක් නිසාමයි. මන් දැන් අළුත් තැන ඉඳන් පැය භාගයක් විතර බස් එකේ එන නිසා..ඒ වෙලාව මන් යොදා ගන්නෙ කියවන්න බැරි වෙච්ච බ්ලොග් කියවන්න..සහ එව්වට ලියන්න කමෙන්ට් හිතන්නයි.. 

ඉතින් බස් එකේ මොකෝ උනේ..මගේ කියලා ළඟ හිටි සුරූපී නංගිගෙ ඇඟිල්ලවත් උරන්න ගියාද ?

නෑ පිංවතුනි මෙන්න මේකයි උනේ..මන් සල්ලි දීලා කොන්දොස්තර දිහා බැලුවෙ ටිකට් එකක් ඉල්ලනයි. මොකද බස් එකෙ යන අන්තිම කෙළවරටම යම නිසාඔය අතරෙ චෙකර්ස්ලා පැන්නොත් එහෙම.. 
මිනිහා කලේ මොකද.. ඇඟීල්ල දීවේ ගෑවා කැඩුවා ටිකට් එක මගේ අතට දුන්නා..මන් ටිකට් එකේ අග කෙළවරින් අල්ලලා ගත්තත් එක්කම මන් දැක්කෙ මිනිහා අල්ලා ගෙන හිටි කෙළවරේ කෙළ තප්පයක්..
හිතට එක පාරටම ආවෙ අප්‍රසන්න බවක්..ටිකට් එක ගන්න උස්සපු අත එහෙමම තියන් මන් කීවා බොහෝම හෙමිහිට මිනිහට ඇහෙන්න විතර සද්දෙන්..

"මට වෙන ටිකට් එකක් දෙන්න"

"ඇයි ඒ මොකද ? බොරැල්ලට රුපියල් තිහයි.. ඔය තිහේ ටිකට් එකක් දීලා තියෙන්නෙ"

කියලා මිනිහා ටිකක් හය්යෙන් කීවෙ බස් එකටම ඇහෙන්න වගෙයි. මන් සාමාන්‍යෙන් කෙනෙක්ව අපහසුතාවයට පත් වෙන විදියට කතා කරන්න අකමැති උනත් මට ඇල්ලුවෙ නෑ මිනිහගෙ ටෝන් එක...මිනිහා හෙමිහිට ඕක කීව නම් මාත් ශේප් එකේ කාරනෙ කියනවා. 

"බලන්ඩ කටේ ඇඟිල්ල ගහලා ටිකට් එක කඩලා දුන්නා. ටිකට් එකේ තියෙන කෙළ තලිය.. මෙකත් එක්ක මට කියන්නෙ සාක්කුවට දමා ගන්න කියලද?

මමත් මිනිහට නොදෙවෙනි සද්දෙකින් ඇහුවා. කොරන්න දෙයක් නෑ..මිනිහට හෙන අප්සට්.. ඇදලා ගත්තා ඒ ටිකට් එක ..ආයිමත් පුරුද්දට වගේ ඇඟිල්ල කටට යන්නත් ගිහින් අමාරුවෙන් ඒක නවත්තගෙන මට ටිකට් එකක් දුන්නා.. බස් එකේම ඉන්න අය වගේ මිනිහා දිහා බලලා පිළිකුලෙන් වගේ තමන්ගෙ ටිකට් දමා ගත්තෙ කොහෙද කියලා වෙන්න ඇති බලන්න ඇත්තෙ..

අද වෙනකොට ගොඩක් බස් වල ටිකට් කඩන මැශින් තියෙන නිසා මේ ප්‍රශ්නෙ එච්චරටම නැති උනත්.. අර ලෑල්ලක ගහන් ඉන්න කොන්දොස්තර මහත්තුරු ටිකට් දෙනකොට බලන්න වෙනවා ඒ ගොල්ලො කොහොමද ටිකට් එක කඩන්නෙ කියලා,..

ලෙඩක් දුකක් උනහම කෙනෙක් ජරාජීර්ණ උනහම එයාව අතපත ගාලා සුද්ද කරන්න පිරිසිදු කරන්න කැත හිතක් කොහොමත්ම එන්නෙ නැති උනාට මේ වගේ සිද්ධියකදි අප්‍රසන්න හැඟීමක් එන එක වලක්වා ගන්න නම් අමාරුයි..