විස්මිත යථාර්ථය..

මෙය ප්‍රබන්ධයක් නොවේ, පසුගිය පැය විසි හතර තුල සිදු වූ මා විස්මයෙන් සලිත කල සත්‍ය සිදුවීමකි..


"ඩෝං"


හඬින් එක්වරම යමක් පුපුරා ගියේය. අප කරමින් සිටි සාකච්ඡාව එසැනින් බිඳී ගියේත් අප සියළු දෙනාම එක්වරම තිගැස්සී ගියේ මේ කාල සීමාව කිසියම්ම හෝ උත්සව සමයක් නොවන නිසාත් මේ වෙලාවෙ රතිඤ්ඤාවක් පිපිරීම කිස්සේත්ම කිසිවකුත් අපේක්ශා නොකල නිසාත්ය. 
අප සමඟ සුරතල් වෙමින් සහ සුරතල් කරමින් සිටි බල්ලාද අපටත් වඩා උඩ ගොස් විමතියෙන් අප සමීපයට වී වැතිර ගත්තේ ඒ ක්ශණයකිනි. 


"රතිඤ්ඤාවක් නේද ?"


"ඔව් අවුරුදු, නත්තල් වගේ රතිඤ්ඤා පත්තු කරන කාලෙට මේ ගොල්ලො සේරම මගේ කාමරේ අස්සෙන් එලියට එන්නේම නෑ" 


මා බල්ලන් දෙසට අත යොමු කරමින් කීමි. 


"ඔව් ඒ ගොල්ලන්ගේ කන් වල සංවේදීතාවය වැඩී"


අපගේ කතාබහ පොත් පත් , චිත්‍රපට හා ජීවිතය ඔස්සේ ගලා යද්දී මෙම රතිඤ්ඤාව පිපිරීම සමඟ විසිරුනු මාගේ සිතුවිලි මා රැගෙන ගියේ අතීතයේ වූ යම් සිද්ධියක් හා සමගාමීව යම් කිසි කෙටි කතාවකට අවශ්‍ය කලමනා ගොන්නක් වෙතය. ගතින් එතන වූ සාකච්ඡාව හා බද්ධ වූවත් විටින් විට මා මනස එම අතීත සිද්ධිය හා ගැටෙන්නට වූයේත් එය කෙටිකතාවකට පෙරලා ගැනීමට අවශ්‍ය සම්බන්ධක, චරිත, හා අවශ්‍ය පසුබිම වටාපිටාව මනසින් සකසා ගත්තේ එසේ කිරීම මාගේ සාමාන්‍ය රටාව වූ නිසාය. පසුව මෙය කොළයක කටු සටහනක් ලෙස කුරුටු ගා දින දෙක තුනක් එම සිද්ධිය තුල ජීවත් වීමෙන් කෙටිකතාව ගොඩ නගා ගැනීම කරනු ලැබේ.


 අපගේ සාමාන්‍ය කතා බහ දිගටම ගලා  ගියේත් බියර් කෑන් කිහිපයක් හිස් වූයේත් කාලය ගලා ගියේත් අපටම  නොදැනුවත්මය.


"ආ මචන් උඹට පොතක් ගෙනාවා"


සමු ගැනීමට මොහොතකට පෙර තම බෑගයෙන් ඇද ගත් පොත මා වෙත දිගු කලෙන් මාද ස්තූති පූර්වකව එය බාර ගත්තෙමි. සමු ගත් පසුද අප කතා බහ කල දෑ පිළිබඳ ආවර්ජනය කරමින් මා නින්දට වැටුනෙමි. ඒ අතර මා ඊළඟට ලිවීමට සිතා සිටින රතිඤ්ඤා හඬේ කතන්දරය කොළයක කුරුටු ගා තැබීමටද අමතක නොකෙලෙමි.


කාර්යාලයේ වූ විවිධ දෑ අතර ගැටෙමින් දිනය නිමා කර නිවසට පැමිණියෙමි. නිවස වට කර ඇති තාප්පය අයිනේ වූ අඹ ගසේ අතු බොහෝමයක් තාප්පය හිස මතින් පැන ගොස් අවට ලෝකයේ සිරි නරඹමින් සිටී. අඹ පල සෑදෙන කාලයට මේ අතු වල සෑදෙන සියළුම පල නෙලා ගන්නේ පාරේ යන කොලු කුරුට්ටන්ය. වාරය , අවාරය නොසලකා වසර පුරාම අඹ ගසේ අතු අතර කොහේ හෝ ගෙඩියක් දෙකක් සැඟවී සිටී. විටෙක අපටත් වඩා විමසිලිමත් වන කුරුල්ලන් ලේනන් ද විටෙක උන්ටත් වඩා සෙවිල්ලෙන් සිටින අපද මේ පල නෙලා ගැනීම කරනු ලබයි.තරමක අඳුරේ වූවද කොල්ලන් දෙදෙනකු අඹ ගසේ අතු අතරට ගල් වලින් ගසමින් සිටී. ඒ ඔවුන් දුටු අඹයක් කඩා ගැනීමට විය යුතුයි. මා දුටුවද ගනන් නොගත් නමුත් මා ගේට්ටුව වෙත යත්ම යමක් අවබෝධ වුයේ ඔවුන් හූ තබමින් දිව ගියෝය. නිවසේ දොර විවෘත කල මා විදුලි පහනේ ස්විචය දැමූවත් වෙනදා එයින් ගලා එන ආලෝකය නො එයි. 


"ආ ලයිට් කපන වෙලාවනෙ"


මටම කියාගත් මා වේලසන වෙනම තබා තිබූ ඉටිපන්දමක් ගෙන පත්තු කර එය අසල වූ ජෑම් බෝතලයක සවි කලෙමි. වෙනදා කරන කිසිම දෙයක් කල නොහැකිය..හ්ම්ම්ම්..


සුසුමක් හෙලූ මා නෙත ගැටුනේ පෙරදා මා හට කියවීමට දුන් පොතයි. 


"පිටස්තරයාගේ මරණය"


මා කිසි දිනක කියවීමට පෙර එම පොතේ ඇති ප්‍රස්තාවනාව , පටුන, නිර්දේශයන් තබා ලියන ලද්දේ කවුරුන්ද යන්න හෝ නොකියවමි. මන්ද එසේ කිය වූ විට සමහර විට එම කතාව රසවිඳීමට යම් බාධාවන් ඇති වේ. එම කතුවරයාගේ වෙනත් පොත් වල කී දෑ ආදී වේ නම් එය මනස තුලට රිංගා දැන් කියවන පොත රසවිඳීමට බාදා විය හැකි බැවින් සම්පූර්ණ පොතම කියවා අවසන අනිකුත් දෑ කියවීම මගේ සිරිතයි. නමුත් මා මිලදී ගන්නට යන පොතක් නම් මීට වඩා තත්වය වෙනස්ය. විස්තර කියවා බලා මිලදී ගෙන පසුව පොත රස විඳීම කරනු ලැබේ. 


මෙහිදී පොත පිළිබඳව සිතේ ඇති කර ගන්නාවූ පුර්ව නිගමනයන් පොත රස විඳීමට බාධාවක් වන නමුත් ඔහේ අතට අහුවෙන පොතක් විස්තර නොකියවා මිලදී ගන්නේ නම් නැත. 


මේසය මත වූ දෑ අයින් කර මෙම පොත කියවමියි සිතා  එය මේසය මත තැබූවෙමි.  වෙනදා ආලෝකයෙන් බබලන ගෙවත්ත අඳුරේ ගිලී ඇතත් මාගේ තනියට සිටිනා බල්ලන් කිහිප දෙනා ඔවුන්ගේ අයිතිකාර නිවස පිහිටි අල්ලපු වත්තේ සිට මා සිටි පෙදෙසට පැමිණෙන බව අඳුනා ගත්තේ ඔවුන්ගේ පා හඬිනි. 


"ලැසී , කුකී.. කෝ ඔයාලට වගේ රෑට මට පේන්නෙ නෑ කළුවරේ..ඉන්න ඔයාලා දෙන්නා ඔහොමම මන් ලයිට් ආවහම දෙන්නටම කන්න දෙයක් තියෙනවා දෙන්නම්.."


මා ඊට පෙරදා අසල සුපර්මාකට් එකෙන් ගෙන ආ මස් ටින් එක අමතක වීමට පෙර ඔවුන්ට දිය යුතු බවට මා මටම අණක් දී ගතිමි.


අඳුරේ වූවත් මා සමඟ වලිගය වනමින් සතුටින් ඉපිලෙන ඔවුන්ගෙන් සමුගත් මා..කුඩා විදුලි පන්දමේ ආලෝකයේ ආධාරයෙන් අනිකුත් නෑම්, කෑම් සියල්ල අවසන් කර.. මා පුටුව ඇඳ, මේසය මත වු පොත ගෙන එය ඉටි පන්දම හා මා අතර තබා ගතිමි. 

මා විස්මයෙන් ඇලලී ගියේ පොත කියවීමට පටන් ගත් විටය...


මෙය සිදු වන්නේ කෙසේදැයි මට තවමත් සිතා ගත නොහැක. මා කෙටියෙන් වූවද කියන්නට යන්නෙ මේ පොතේ මුල් පිටු දෙක මත ඇඳි වචන වලින් ආරම්භ වන සිද්ධියයි. මෙම පොත කියවා ඇති අයකු නම් මෙය ඔබගේ සිහියට නැගෙනු නොඅනුමානය. 


කතාවේ ප්‍රධාන චරිතය වික්තෝර් තම නිවෙසට පැමිණෙමින් සිටී. දෙදෙනකු ඔහු වෙතට ගල් කැට වීසි කරනු ලබයි. ඔහුගේ පෙම්වතිය ඔහු අත හැර යාම නිසා ඔහුගේ තනිය මැකීමට..ඔහු  කෑම ලබා දීමට බැරි කම නිසා සත්වෝද්‍යානයකින් කැමති අයකුට රැගෙන යාමට ඉඩදුන් ඔහුගේ පෙන්ගුවින් සුරතලා ඔහු සමඟ සිටී. ඔහු බල්බය දැල්වීමටවිදුලි ස්විචය ක්‍රියාත්මක කලද විදුලිය විසන්ධි කර ඇත. 


මේ පේලිය කියවන විට මගේ ඇඟේ රෝම කෙලින් වූයේ මන්දැයි මා නොදනිමි. 


ඔහු ඉටි පන්දමක් ගෙන පරන මයෝනිස් බෝතලයක සවි කර ඔහුගේ කාමරය ආලෝකමත් කරයි. අඳුරේ වූවද ඔහුගේ මීෂා නම් පෙන්ගුවිනයා ඔහු වෙත එන හඬ ඔහු අඳුනා ගනී.. 


ඕහ් ලැසී..හා කුකී...!


ඔහු කතුවරයෙකි. ඔහුට පද්‍ය ලිවීමට නොහැකි නමුත් ඔහු පුවත් පත් වාර්තා හා කෙටි කතා අතර වූ ඔහුගේම ශෛලයකට කෙටිම කෙටි කතා ලියයි..ඒවාට ගෙවීමක් කරන්නේ නම් ජීවත් වීමට තරම් මුදලක් උපයා ගැනීමට නොහැකි තරම් කෙටි ම කෙටි කතා වෙයි..


මේ කියන්නෙ ඔහු ගැනද නැත්නම් මා ගැනමද යන්න පිළිබඳ මා සිත විමතියෙන් විපිලිසර වන්නට වූයේ..මා තුෂ්නිම්භූත කරමිනි.


එක් වරම ඔහුට වෙඩි ශබ්දයක් ඇසෙයි.. ජනේලයේ වීදුරුවට මූණ ඔබා ගෙන බලා සිටින ඔහු ආපසු තම මේසය වෙත එන්නේ එම වෙඩි හඬ පිළිබඳ කෙටිම කෙටි කතාවක් ලිවීමට අදහස් හිතේ ගොනු කර ගනිමිනි.


"ඒ රතිඤ්ඤයක් නේද ?"


මාගේ මිතුරාගේ ප්‍රශ්ණය මාගේ දෙසවන දෝංකාර දෙයි..ඉන් පසුව මාගේ සිත තුල ගොඩ නැගුනු සිතුවිලි සමූහය ?
මෙම විස්මය මාගේ දුර්වල ස්නායූ පද්ධතියට දරා ගත නොහැකි බවක් හැඟේ. 


ඔහු එකම එක කඩදාසියක් මත තම කෙටි කතාව ලියා අවසන් කරන විටම.. විසන්ධි වී තිබූ විදුලිය නැවත පැමිණ කාමරය ආලෝකමත් කරන්නට වීය.


ඔහු තම මේසයෙන් නැගී සිටින්නේ තමාගේ සුරතලා වූ පෙන්ගුවිනයාට තම කෑම වූ මාළුන් දීමටයි. 


ඒ ක්ෂණයේදීම මා හට කෑගැස්සී හිඳි පුටුවෙන් නැගිට්ටුනේත් , අත වැදී ඉටිපන්දම මේසය මතම පෙරලී ගියේත්, මාගේ දෙ අතට මැදි වූ පොත බිමට වැටුනේත් එකම විටය. විසන්ධි වී තිබු විදුලිය පැමිණ  මාගේ කාමරය ආලෝකයෙන් බබලන්නට වීය.පොතේ අකුරු මතින් වික්තෝර්ගේ කාමරය ආලෝකයෙන් බබලන්නට වූ වැකිය කියවූ සැනින් මෙය සිදු වීම නිසා මා උඩ ගොස් බිම වැටී තිබුනි.. ඉදිරි කාමරයේ අඩවන් වූ දොර අතරින් හොම්බ ඇතුලට දමා ගෙන බලා සිටින්නේ ලැසී හා කුකීය.. ඒ මා ආහාර ලබා දෙන තෙක්ය..


මා තවමත් අදහස් ගොනු කර ගැනීමට නොහැකිව සිටිමි. මේ වනතෙක් මා කියවූයේ මේ පොතේ මුල් පිටු දෙක පමණි. පහු ගිය පැය විසි හතරේ සිදු වූ දෙය හා සමාන්තරව මෙම පොත කතාව මේ පිටු දෙක පුරා ගලා ගොස් ඇත. බල්ලන්ට දෙදෙනාගේ කෑම දී මා වෙව්ලන දෑතින් යුතුව නැවතත් පොත අතට ගතිමි. 


පිටස්තරයාගේ මරණය  මෙහි මුල් කෘතිය Death and the Penguine ලියා ඇත්තේ Andrey Kurkov   විසිනි. එය සිංහලට පරිවර්තනය කර ඇත්තේ පසන් කොඩිකාර විසිනි. ඒ පශ්චාත් රුසියානු සමය අලලායි.. මා මේ විස්තරය කියවූයේ මා විස්මයට පත් කල කාලය හා සිදුවීම් කොහි වීද යන්න තේරුම් කර ගැනීමටයි. අතීත කාලයක වෙනත් සංස්කෘතියකට අයත් වෙනත්ම පරිසරයක සිදු වූ හෝ සිදු වූවායැයි පරිකල්පිත කතාවක් මෙලෙස මාගේ නුදුරු වර්තමානයේ සිද්ධීන් සමූහයකට සමානුපාත වන්නේ කෙසේද යන්න මහත් ප්‍රහේලිකාවකි.


"ඇයි මට මේ පොත ගෙනත් දුන්නේ ?" 


යන මෝඩ ප්‍රශ්ණය ඇසීමට මෙය ගෙනත් දුන් යහළුවාගේ දුරකතන අංකය දෙස බලා..නමුත් අන්තිම මොහොතේ එම අදහස වෙනස් කර ගතිමි. 


ඒ වෙනුවට මාගේ බ්ලොගය තුල මේ සටහන තැබීමි.


ප.ලි.  - පොතේ ඉදිරිය කෙසේ වේදැයි මා නොදනිමි.. පොතේ නම පිටස්තරයාගේ මරණය යි. ඉදිරි දින කීපය තුල මා  සයිබර් අවකාශයේ නිහඬව සිටිනු ඔබ දුටුවොත් එයින් කියවෙන්නේ...