සොඳුරු වන අරන හා තිරිසන්නු - අවසාන කොටස

මෙහි පළමු වන කොටසට යන්න


...... අද මා මෙයට විරුද්ධ නොවූවොත් මොහොතකට පෙර මේ තිරිසනුන්ගේ පිහියට ගෙල තබා මිය ගිය හාවුන්ගේ, මුවන්ගේ හා ගෝනුන්ගේ ආදරණීය ආත්මය පවා මට ශාප කරනු ඇත. ඔවුන්ගේ ඊළඟ පරම්පරාව ඔවුන්ගේ පැටවුන් ළඟටවත් මා හට ලං වන්නට ඉඩ නොදෙනු ඇත. මාගේ අත් සහ දෙපා වෙව්ලූවද..හිතට මහත් ශක්තියක් දැනෙන්නට විය. මෙවන් සාදයන් හෙට දින එළි වෙනතෙක්ම යන බව මා දනිමි.තවත් සතුන් රාශියක් සමහර විට ඝාතනය වන්නට පෙරම මා මෙය ගාමිණීගේ මූණටම කියා මෙතනින් පිටත් විය යුතුයි. මා නැගී සිටියෙමි. ගාමිණී මස් බඳින උදුනෙන් මෑත් වෙමින් සිටී. එක් අතක රන් පැහැ මත් වතුර වීදුරුවත් අනිත් අතේ තරමක් විශාල මස් කුට්ටියත් රස බලමින් ඉදිරියට එන යක්ෂයා..ඊට පෙර දින සුරතල් හා පැටවකු අතින් ගත් ඒ දෙවියාමද යන්න මට මොහොතකට අමතක විය..මා වෙව්ලන ශරීරයෙන් යුතුව සුවිසල් කොස් ගසේ ජායාවෙන් එළියට ඇදුනෙමි. මිනිස් තිරිසනුන්ගේ රස වෙනුවෙන් මේ වනතෙක් දිවි පිදූ සත්වයින්ගේ සුදුම සුදු ආත්මයන් මාගේ ශක්තිය වෙනුවෙන් මා වටා සැරිසරනු මට පෙනේ..

වියැළී ගිය කොස් කොළ මතින් නැගෙන මගේ පා හඬ හා හදවතේ හඬ නිවස තුළින් එන සංගීතය පරයා යයි. එක් වරක් මා දැක ඉවතට හැරුණු ගාමිණී නැවතත් මා වෙතට හැරුණේ මාද ඔහු ඉදිරියට ගියෙමි.


"ඇයි සර් මෙහෙම..."


ඔහුගේ තියුණු දෑස සහිත බැල්ම සහ මුව පුරා නැගුණු සිනහව හමුවේ මා ගොළු විය..


"ආ ලියන්නා පුතා ඇයි පරක්කු මේ..එන්ඩ එන්ඩ..මන් තාත්තගෙනුත් ඇහුවා කෝ කියලා"


"මේකද සර් මේ දෙනවයි කීව අමතක නොවෙන පාටිය..පහු ගිය සැරවලත් මෙහෙමම තමයි..සර් වෙනසක් තිබ්බෙ නෑ.."


මම වියලුණු මුවින් වූවද මහ හඬින් පැවසීමි.


"වෙනසක් තිබ්බෙ නෑ ??? හොඳටම විශ්වාසද පුතාට?"


ඔහුගේ සුපුරුදු ගැඹුරු කටහඬ මත්පැන් වලින් තවම වෙනස් කර නැති සේය.


"එන්න පුතා"


මගේ අතින් අල්ලා ගත් ඔහු මා රැගෙන ගියේ බීම සහිත මේසය මතටයි. අනිත් පිරිස කමින් බොමින් සිනා සෙමින් කතා කරමින් සිටිනු මගේ නෙත් ජායාවට හසු වූවත් මා එතරම් උවමනාවෙන් බැලුවේ නැත. කෑම මේසය මතද විවිධාකාරයේ කෑම වර්ග අසුරා තිබුණි. බොහෝ ඒවා මස් වර්ග වීය. මොකද්ද මේ ගාමිණී කරන්නෙ ? රන් පැහැ මත්ද්‍රව්‍යක් වීදුරුවට වත් කර මා දෙසට දික් කළේ සිනහ මුසු මුහුණිනි. 


"පිස්සුද සර් මන් ඔය ජරාව බොන්නෙ නෑ..සර් දන්නවනෙ මන් ඔය සර් කනවා වගේ ජරා මස් කන්නෙත් නෑ"


මගේ හිත යට වූ කේන්තිය නැවත දළු ලමින් පැමිණියේය. 
ඔහු අසල වූ පුටුව ගෙන ඉඳ ගත්තේ මගේ අතින් අල්ලා ගෙන


"මස් ? ජරාව ? හහ් හහ්..හා මට තේරුණා මොකද මේ බුම්මන්ඉන්ඩ හේතුව කියලා.මේක බීලා බලනවා හාදයා..මේ ඇපල් ජූස් එකක්..ඉස්සෙල්ලා අය කළා වගේ අරක්කු නෙවෙයි.. මෙතන එක අරක්කු බෝතලයක් වත් නෑ"


ඈ..ඒකෙ තේරුම මොකද්ද?..මා නැවත වීදුරුව දෙස බැලීමි. වෙනසක් නැත අරක්කු බොන අයගේ වීදුරු මා දැක ඇත..කිසිම වෙනසක් නැත. මුහුණ ඉදිරියේ සලිත වන වීදුරුව ගෙන එක හුස්මට බීගත් මා හට දැනුණේ ඉමහත් සිසිලසකි. සැබවින්ම එය සිසිල් කල ඇපල් බීමක් විය.එතකොට මේ මස් ??..කන් වල හෝ හඬ මදක් නැවතී මුළු ඇඟම යම් උණුසුම් තත්වයකට පත් වූයේ..මා නැවතත් ගාමිණී මහතාගේ සිනහා මුහුණ ඔබ්බේ වූ කෑම දෙස බැලීමි.. බඳින ලද කුකුළන් මෙන් සකසා තිබූයේ ගෝවා ගෙඩි නොවේද? හොඳින් බැලූ කල පෙනුණේ සියලුම කෑම වර්ග එක්කෝ අල, එළවළු හා පලතුරු විය..


"එතකොට කෝ මස් මාළු නැද්ද සර්?" 


සියල්ලෙන්ම පරාජය වන මගේ සිතට එසැනින්ම යමක් සිහි විය. 


"සර් අර එළියේ හා මස් නේද අමුවෙන්ම බදින්නෙ ?"


"හා මස් එළියෙ බදිනවා? කෝ බලන්ඩ යන් "


මා අතින් ඇද ගෙන ගිනි උදුන ළඟට ගොස්,


"සිල්වා මේ ළමයට ඔය හා මස් කෑල්ලක් බැදලා ඕනි කියන්නෙ"


සියල්ලෝම එක හඬින් සිනහා වන්නට වූයේ...


"දෙමු නේද සර්"


අසල වූ බදුනෙන් විශාල හා කනක් එළියට ඇද ගත්තේ සිල්වා එය මා වෙත පෑවේය. එය විශාල හා කනක් නොව කැලෑවේ ඇති හතු වර්ගයකි. මා අන්ද මන්ද වූයේ..එහෙනම් මෙච්චර වෙලා මන් දැක්කෙ මොනවද?


"පුතා ඔයා ඉස්සර තිබ්බ පාර්ටි වල ඒවා ඔළුවෙ තියාගෙන ඇවිත් ඒවගේ දැකලා උණාට..අද අපි කිසිම මස්, මාළු වර්ගයක් මේකට අරගෙන නෑ.. අපි ඉන්නෙ මේවා ආරක්ෂා කරන්න නම්..ඔයා කියනවා වගේම අපි ඒවට ආදරය කරන්න ඕනි. මීට පස්සෙ මන් මෙහෙ ඉන්නකන් හැමදාම මෙහෙම තමයි. මුලින් අමාරු වෙයි වැඩේ. ඒත් අපි කරමු.."


මගේ ගත මෙන්ම සිතද ගොලුවී ඇත්තේ මන්දැයි මම නොදනිමි. මට සමාවෙන්ඩ බුදු සර් මන් දැන් චුට්ටකට ඉස්සෙල්ලා සර් ගැන හිතපුව දන්නවනම් සර් මාව ගහලා එළවයි මෙතනින්..සර් දෙවියකුටත් එහා ගිය මනුස්සයෙක්ම තමයි..මගේ හිත කෑ ගසා කීවේ අසල අක්කර සිය දහස් ගණනක් විහිදී ගිය වනාන්තරයටම ඇසෙන්නටය..මගේ ඇසේ කඳුළක් නැගේ.. මා දෙස විමසිල්ලෙන් බැලූ ගාමිණී මහතා,


"මොකද්ද පුතා ඔය අතේ ?"


මා ස්වයංක්‍රීයව එය ඔහු දෙසට දිගු කළේ


"අනේ සර් අර අතන මාව ලිස්සල වැටුණා එතකොට මේක කැඩුණා"


"ආ ඒකට අඩන්න ඕනිද? ෂාහ් ලස්සනට හදලා..ආන්න ඔයාගෙ යාළුවො තුන් දෙනා ගෙයි ඇති එයාලා එක්ක සෙල්ලම් කරන්න ගිහින්.. අපි ඕක පස්සෙ හදමු" 


අන් කවරදාටත් වඩා සතුටක් ප්‍රීතියක් හදේ පුරවා ගත් සාදයක් එසේ ගෙවී ගියේ..මගේ පියාද ඇතුළු සුළු පිරිසේ ප්‍රීතියට තව බොහෝ දෙනා ඉන් පසු එක් වූයේ.. ඔවුන්ද වනයට හා පරිසරයට වඩ වඩාත් ලෙංගතු පිරිසක් බවට පත් කරවමිනි.


ඊ ළඟ වසරේ සාමාන්‍ය පෙළ විභාගයෙන් මා සමත් වූවත් හාම ගාමිණී මහතාගේ සහ සියල්ලන්ගේම අදහස වූයේ මා නගරයට ගොස් තව දුරටත් අධ්‍යාපනය හැදෑරිය යුතු බවයි. නමුත් මාගේ සිහිනය වූයේ වනාන්තරය බලන්ට එන අයට මඟ පෙන්වන්නකු වීමය. එනිසාම තව අවුරුද්දක් ඉංග්‍රීසි සහ වන ජීවී පිළිබඳ පාඨමාලාවක් කර ඊළඟ වසරේම මා පියාගේ කාර්යාලයේම අනියම් සේවයට ගැනීමට කටයුතු කළේ ගාමිණී මහතාය. මට වඩා අධ්‍යාපනය නොලැබූවත් අත්දැකීම් අතින් පිරිපුන් මාගේ ඉහළ නිලධාරීන් සමහරෙක් මා සමඟ එතරම් හිත හොඳක් නොදැක්වූයේ මුත් මා එය එතරම් ගණන් නොගෙන මා හට පැවරූ කාර්යයන් සතුටින් තව තවත් ඉගෙන ගනිමින් කර ගෙන ගියෙමි.


පියා විශ්‍රාම ගැනීමට වසරක් තිබියදීම එක් දිනයක අලියකු පහර දීම නිසා මසක් පමණ රෝහලේ ගත කර මා අතහැර දමා ගියේ වනාන්තරය හා සබැඳි අපේ ජීවිතයේ ස්වභාවය මේ යැයි කියා පාන්නාක් මෙනි. මෙයින් මා ඉතා අසරණ වූවත් පියාගේ වන්දි මුදල් හා අනිකුත් සියලුම මුදල් වලින් ඔහුගේ එකම සිහිනය වූ අපගේ පුංචි මාළිගාව තරමක් සුව පහසු එකක් බවට පරිවර්තනය කරගන්නට හැකි විණි. 


වනාන්තරය හා වන ජීවීන් සම්බන්ධව නව පෙරළියක් අපගේ ජීවිතය හා සම්බන්ධ වනාන්තරය සමඟ නව පරිපාලනය රැගෙන ගියද මෙය නොඉවසනා පිරිසක් සිටියේ නැතුවා නොවේ. එහි ප්‍රතිඵලය වූයේ වසර පහක සේවයෙන් පසු ගාමිණී මහතා වෙනත් ස්ථානයකට මාරු කර හැරීමය. 


"අපි ජීවත් වෙන්ඩ ගන්ඩ හැම හුළං පොදක්ම අපිට ලබලා දෙන්න මේ ගහ කොළ තමයි උදව් කරන්නෙ. ඒ නිසාමයි ඒකට කෙළෙහි ගුණ දක්වන්ඩවත් අපි මේවා රැක ගන්ඩ ඕනි. ගස් කොළ එක්කම බැඳිලා ඉන්න වන සත්තු නිසා තමයි ගස් කොළං රැකිලා තියෙන්නෙත් මේක තමයි ස්වභාව ධර්මය අපි මේක රැක්කොත් අපිත් රැකෙයි ඉස්සරහට"


ගාමිණී මහතාගේ සමු ගැනීමේ කථාවේ හරය මගේ හද තුළ මරණය දක්වාම රැඳී තිබෙනු ඇතැයි මට ඒ වෙලාවෙ සිතුණි. නමුත්..


අලුතින් පැමිණි පාලකයා රළු අයකු වූයේ ඔහුගේ ප්‍රමුඛතාවය කුමක්දැයි යන්න කිසිවෙකුටත් පැහැදිලි නොවීය. ඔහුගේ පැමිණීමට වඩාත් සතුටට පත් වූයේ පෙර පාලනයෙන් අසතුටට පත්ව සිටි අය බව නම් බොහෝ විට පෙනිණි. ඒ හාම මාගේ ජීවිතයේද යම් පෙරළියක් වන්නට විය..ඒ එක දිනක, පාලන කාර්යාලයෙන් මා හට වහාම එන්න යැයි එවා තිබූ පණිවිඩයකට මා කාර්යාලයට ගිය විට,


"ලියන්නා මල්ලි අපිටත් හිතට අමාරුයි ඒත් ඉතින් උඩින් එන තීරණ නෙ ක්‍රියාත්මක කරන්ඩ වෙලා තියෙන්නෙ" 


ඒ සෝමෙ මිස් දුක්මුසුව යම් ලිපියක් මා අත තැබුවාය. නව බඳවා ගැනීමේ පරිපාටි අනුව මා දැනට කරන රැකියාව සඳහා අවශ්‍ය අධ්‍යාපන සුදුසුකම් සපුරා නැති නිසා වහාම ක්‍රියාත්මක වන පරිදි මා මෙම දැනට දරන සේවයෙන් අයින් කර ඇති බවද නමුත් දැනට හිස්ව ඇති කම්කරු තනතුර සඳහා අනුයුක්ත කර ඇති බවද එය වහාම භාර ගන්නා ලෙසද එහි දන්වා තිබුණි. 


මෙය කණින් කොනින් ආරංචි වී තිබූ නිසා මා මෙයින් එතරම් නොසැළිණි. වනාන්තරයේ අංකුර හට ගෙන දෙපෙති වී ඉහළට නැගෙන රුක් ලතා මෙන්ම වන සීපාවුන්ද දහස් ගණනාවක් ඇතිවී ටික කලක් දිවි ගෙවා මිය යන අයුරු දැක තිබෙන මා හට ඕනෑම දෙයක ඇති අස්ථීරත්වය වටහා ගැනීමේ හා දරා ගැනීමේ හැකියාව මේ වන විට ලැබී තිබුණි.


"හිටපු ලොක්කට දීලා උඩ ගියා වගේ තමයි දැන් ඔය හම්බ වෙලා තියෙන්නෙ මහ එකාගෙ රස්සාවම..තමන් දැන ගන්න ඕනි උඩ යන්ඩ ඉස්සෙල්ලා තමන් කවුද කියලා"


වනාන්තරය ගැන මගෙන්ම දැන අසා කියා ගත් අයවලුන්ගේ බස් මගේ සවනත වැටෙද්දී මා මදක් සසල වූවත් තරමක් කල් යනවිට,


"නිකා හිටපන් බන් ඕකා කබරයෙක් වගේ එකෙක් කොච්චර ගැහුවත් ඌට රිදෙන්නෙ නෑ.. නිකන් අපේ අත රිදෙනවා විතරයි ඌට තඩි බාලා"


පවසමින් මා මූණට ලියන්නා කියමින් සිනා සුනද මා නැති තැන කබරයා කියමින් සිනා සෙණ බව මා දැන ගතිමි. සැබවින්ම සොබා දම් මාතාව කබරයන් වැනි ඕනෑම දේකට ඔරොත්තු දෙන සතුන් වර්ග නිර්මාණය කරන්නට ඇත්තේ මෙවන් හදවත් නැති අයවලුන් සිටින නිසා වන්නට පුළුවන. මෙය සිහි වනවිට මා තනියම සිනහා වෙමින් මා ලද වැඩිපුර විවේක කාලයේදී මා වඩ වඩාත් වනාන්තරය වෙතට ආසක්ත වන්නට විය. පෙර පරිපාලනය විසින් පවතින නීතිරීති තදින්ම ක්‍රියාත්මක කළේ මුත් නව පාලනය එහි රිංගා යා හැකි සියුම් සිදුරු වඩ වඩාත් පිරිපහදු කළේ වනය හා වන සතුන් ඉමහත් ආගාධයකට හෙළමිනි.එසේම පෙර පරිපාලනය හා බැඳුණු සේවකයන් දඩයම් කිරීමේ යුගයේ ආරම්භයද එසේම සනිටුහන් වූයේ හඬක් නැති අප වැනි අසරණයින් තවත් අසරණ කරමිනි. මා එවකට කාර්යාලය අවට පරිසරය ශුද්ධ පවිත්‍ර කිරීමේ යෙදී සිටිනු දකින මීට පෙර මෙම වනයට ලැදි නිතරම පාහේ පැමිණෙන සංචාරකයන් විමතියට පත් වූයේ මා වෙත පැමිණ තොරතුරු විමසීම සාමාන්‍ය කරුණක් විය. මා තරමක් සත්‍ය සඟවා ඔවුනට යමක් කීවද ඔවුන්ට යම් යම් දේ බොහෝ ලෙස තේරුම් යමින් සිටි අවදියක් වීය. මෙම සිද්ධිය මටම පාරාවළල්ලක් වූයේ..එවකට කාර්යාලයේ වැසිකිළි හා කැසිකිළි පිරිසිදු කරන්නා හට මාගේ රාජකාරී සියල්ල පවරා ඔහුගේ රාජකාරී මා හට පැවරීමය..


එදින හවස ගෙදර පැමිණි මා සෙමින් සෙමින් මාගේ සුන්දර ගං කොමලිය වෙත පැමිණියෙමි. සියලු ඇඳුම් උණා තබා හැකි පමණ ඉහළට හුස්මක් ගෙන දෑත ඔසවා ඇයගේ තුරුලට පැන්නෙමි. සෙමින් සෙමින් මා පාවෙමින් විත් ගං පතුලේ දැවටිණි. ලොවම අන්ධකාරය. හිසට ඉහළින් පහළට ගලා යන වතුරේ සර සර ශබ්දය යාන්තමට මෙන් ඇසේ. හැකි තාක් සිරුර නිසලව තබා ගෙන උඩට ඇද ගත් හුස්ම පිටට යවමින් මා ගං දිය උඩට පැමිණියේ අසල ගල් තලාව මත වැතිර මදක් ගත්තෙමි.. 


ප්‍රශ්නයක් පැමිණි විට මෙසේ කිරීමෙන් හිතට දැනෙන සැහැල්ලුව කියා නිම කල නොහැක. ගතට මෙන්ම සිතටද සොබා දම් මෑනියක් දී ඇති සොඳුරු සුව ඔසු කොපමණද..කවුරුත් නොදන්නා මෙවන් ඔසු තවත් කොපමණ නම් සැඟවී ඇත්ද ? සසලව බුර බුරා නැගෙන සිතුවිලි කන්දරාව සුවපත් කිරීමට මා දෑස වසා සවන් පිය අවට පරිසරයට යොමා එකිනෙකා පරයා නැගෙන කුරුලු නාද වෙන් වෙන්ව හඳුනා ගැනීමට මනස යෙදවූයෙමි.


යම් පිරිසක් කාර්යාලයේ අකටයුතුකම් පිළිබඳව පුවත්පතකට ලිපි කීපයක් ලියා ඇති බවද එයට කාර්යාලයේ කිහිප දෙනෙක්ම සම්බන්ධ බවද සැක පහළ වී ඇති බව එහෙන් මෙහෙන් ආරංචි වී තිබූ මා හට මගේ මෙම නව සේවා වෙනස පිළිබඳව කිසිවිටෙක මවිත වන්නට නුපුළුවන. ඉදිරියේ මීටත් වඩා මෙවන් දේ බලාපොරොත්තු වන්නට පුළුවන.. පිරිසක් එක්වී පහර දෙන කබරයකුගේ දර්ශනයක් මා මනසේ ඇඳී ගියේ මා හට එකවරම සිනහා පහළ වීය.


"පුතේ දුක, නින්දාව, අපකීර්තිය වගේ දේවල් හැමදාම පවතින්නෙ නෑ..ඒවා තාවකාලිකයි..බලන්ඩ අර බිම් මල් වගේ ඒවා හැදිලා පරවෙලා යනවා..අපි ඒවා අපේ ඔලුවල ඕනිවට වඩා පුරවගෙන දුක් විඳින්න ඕනි නෑ"
පියා ආදර්ශයෙන්ද මගේ දෙව්යෙක් වූ සර් අවවාදයෙන්ද කියූවේ මෙය නොවේද? ඔවුන් එතරම් මෝරන්නට ඇත්තේ ඔවුන්ගේ ජීවිතවල මෙවන් සිද්ධීන්ට හොඳින් මුහුණ දුන් නිසාම නොවේද ?මගේ සිත ටිකින් ටික අවදි වන්නට විය.


"පුතා මොන ප්‍රශ්නයක් දිහාවත් ඒක ප්‍රශ්නයක්ය කියලා බලන්ඩ පුරුදු වෙන්ඩ එපා. එතකොට පෙනෙන්නෙ ප්‍රශ්නෙ විතරයි. ඒ වෙනුවට වෙන විදියකට බලන්න පුරුදු වෙන්න. එතකොට ඔයාට පෙනෙයි ඒක ප්‍රශ්නයක් නෙවෙයි හොඳ චාන්ස් එකක් කියලා ඔයාට ආපු..ඊට පස්සෙ ඒකට මොකද ඔයා කරන්නෙ"


ගාමිණී සර්ගේ වදන් මගේ හිතේ මෙතෙක් කල් සැඟවී සිටියේ කොතැනද ? සැමවිටම මට අවශ්‍ය තැනදීම එය මා හට මතක් කර දීමට මගේ සිත සමත්ය. ඉතා සැහැල්ලු සිතින් මා ගල් තලාවෙන් නැගී සිටියේ..මට ලද නව වැඩ කොටස පෙර සිටි පාල අයියාටත් වඩා හොඳට කරනු ලැබූයේ බොහෝ අය විමතියට පත් කරමිනි. 


"උඹට කබරයා කියන්නෙ නිකන්යැ පුතේ..උඹේ හිත හොඳයි තාත්තා වගේම.. උඹ ඉවසන් ඉඳින් කාලයක් එයි ආයිමත්.."


හැමදා ලෙංගතු සෝමෙ මාමා දිනක් හවසක් පැවසූයේ අප දෙදෙනාම අසරණ බව පසක් කර ගනිමිනි.


නමුත් මෙයින් මට අත් වූ වාසිය නම් වඩ වඩාත් වනාන්තරයේ මාගේ පහස නොලද ඉසවු කරා ඇදෙන්නට තරම් විවේක කාලයක් ලැබීමය. ඒ අද උදෑසන පෝය නිසාම මා හට මුළු දිනයම නිවාඩුය..උදෑසනින්ම මඤ්ඤොක්කා සහ මාගේ ප්‍රියතම කොච්චි මිරිස් සම්බෝලයක් සාදා ගෙන  ගෙදරින් පිට වූයේ වනයේ ඈතම කොනක වූ කුඩා දිය කඩිති සමූහය දැක ගැනීමේ අදිටනිනි. නමුත් අතර මගදී එක් නන්නාඳුන අයකු හාවකු දඩයම් කිරීමට තැත් කරනවා දුටු මා මදක් නැවතීමි. අනිවාර්යෙන්ම ටවුමෙන් ආපු කට්ටියකගෙන් කෙනෙක් වෙන්ඩ ඇති. නීතිවිරෝධී මදිවට අද පෝය කියලවත් නොසලකන්නෙ ඒකනෙ. ඔහුට නොදැනෙන්නට සෙමෙන් ඔහු ළඟට ගොස්,


"මේ මහත්තයා කරන්න හදන වැඩේ සවුත්තුයි නේද ? අද පෝය දවස වෙලත් "


"මොකාද යකෝ මූ?"


ඒ හාම මරු මුවට ළංවෙමින් සිටි හාවා පැන ගියේය.


"මොකද්ද බන් ඒ කළේ ? අපරාදෙ ඌ පැන ගත්තා" 


තවත් කට හඬවල් කිහිපයක් අසල පඳුරු වලින් එළියට විත් අසල වූ එළිමහනට එක්වන්නට වූයේ..එහෙනම් මෙතන කාණ්ඩයක්ම ඉඳලා තියෙනවා. 


"මන් නෙවෙයි මෙන්න මේ කාලකණ්ණියා තමයි වැඩේ කෑවෙ"


"මොනවා උඹ ? මූ තමයි අර කේස් එක පත්තරේට දීලා තියෙන්නෙ මන් කීවෙ" 


ඈහ් ඒ අපගේ ආයතනයේ ප්‍රධානියාගෙ කටහඬ නොවේද?


ඔළුව හරවන්නට හදනවාත් සමඟම බෙල්ල ප්‍රදේශයෙන් නැගී ආ තද වේදනාව මගේ සිහිය වීකල් කළේය..


කාලය කොපමණ ගෙවී ගොස්ද යන්න නොදනී. 


\\ කෙමියෙන් නික් මී යන්නට තතනන වරා මල් පිහාට්ටක් තවමත් තමාව ඇද බැඳ තබා ගන්නා හුය නිසා වේදනාවෙන් මිරිකෙමින් උන්නාය. තව එකම එක සුස්මක ප්‍රාශ්වාසය පමණක්ම අවැසි පිහාට්ට මෙන් වේදනාවෙන් මිරිකෙමින් හුන් මා ඒ සමඟම හෙලුණු සුසුමත් සමඟ කෙමියෙන් වෙන්වූයේ..මහත් වූ සැනසිල්ලකිණි. කෑරලකුගේ ඉමිහිරි හඬ මා රැගෙන යන්නට පැමිණ ඇති සෙයක් දැනුනත්.. \\


තලා පොඩි කර දමන ලද ලියන්නා යැයි හැඳින්වූ පංචස්කන්ධයක් ගසක් යට අතු කොළ වලින් වසා දමා තිබුණි..කියාගත නොහැකි තරමේ සැහැල්ලු වරා මල් පිහාට්ටක් මෙන් මා වන හිස මතින් ඇදී යන්නට වූයේ කොයිබටදැයි මා නොදනිමි...


---------------------------------------------------------------------
ප.ලි. මෙම කෙටි කතාව නිර්මාණයේදී එළවළු පමණක් නොකන සියළුම අය සඳහා ලියන්නාගේ සිතේ ඇතිවන පිළිකුල වචනයට නැගීමේදී මා මෙම කතාව සඳහා එකම කමෙන්ටුවක් වත් බලාපොරොත්තු නොවූයේ අද සමාජයේ වෙජිටේරියන් ලා ඉතා සුළුතරයක් බැවිනි. නමුත් මෙම  නිර්මාණය තේරුම් ගෙන ම හට දිරියක් වන්නට මට වචනයක් හෝ කීමට  උත්සුක වූ සහෘදයන්ට මා හිස නමා ආචාර කරමි. වෙනී වෙජිටේරියන් කෙනකු නොවේ..