ඔන්න ඔහොමයි උනේ...

මන් ඔය ජොබ් හොය හොයා ඉන්න කාලෙක එක එක තැන් වල වැඩ කලා. ටික කාලයක් වැඩ කලේ රත්තරන් බඩු සාප්පුවක. මට තිබුනේ එන කස්ටමර්ස්ලට අවශ්‍ය ආභරණ පෙන්නලා ඒ අයගේ ඕඩර් එක අරන් බඩු හදන සෙක්ශන් එකට ඒ ඕඩර් එක දෙන්න. ඔන්න එක සිකුරාදා දවසක හවස ආවා වයසක මනුස්සයෙක් එක්ක ලස්සන ගෑණු ළමෙක්. මන් හිතුවෙ එයාගෙ දුවෙක් හරි මිනිබිරියෙක් හරි වෙන්ඩ ඇති කියලයි.. ඒත් මේ මනුස්යයා,


"මට පෙන්නන්ඩ මාලයක් මගේ මේ ගර්ල් ෆ්‍රෙන්ඩ්ට අරන් දෙන්න"


කියලා කියනකොටයි මන් දැන ගත්තෙ මේ ජෝඩුවක් කියලා..පප්පා මහත්තයට එච්චර සල්ලි නැතුව ඇති කියලා හිතලා මන්


"බලන්න සර් මේ මාලය නම් සාමාන්‍යෙන් රු. 20,000ක් විතර තමයි යන්නෙ හැදුම් කුලී නැතුව"


"නෑ නෑ අළුත් ඩිසයින් එකක් දෙන්න ගාණ කීය උනත් කමක් නෑ"


මමත් පෙන්නුවා අළුත්ම ඩිසයින් එක


 "සර් මේකට නම් 55ක් විතර යනවා"


"මේක හොඳයිද ?"


අර ගෑනු ළමයාගෙ ඇස් දෙක දිලිසෙනවා..


"එහෙනම් මේක හදන්න"


"සර් පේ කරන්නෙ කෑශ්ද ?"


"මන් චෙක් එකක් දෙන්නම්" 


මිනිහා චෙක් පොතක් අරන් චෙක් එක ලියනවා.


 "එක්ස්කියුස් මී සර් අපි චෙක් නම් බාර ගන්නෙ නෑ"


"චෙක් බාර ගන්නෙ නෑ? හරි චෙක් බාර ගන්නෙ නැත්තෙ එකවුන්ට් එකේ සල්ලි නැතුව ඇති කියලා බයටනෙ. හරි එහෙනම් මේ චෙක් එක අරන් තියා ගන්නවා. දැන් බැංකු වහලනෙ සඳුදා උදේට බැංකුවට කතා කරලා බලලා මට කෝල් එකක් දෙනවා මේ නම්බරේට, එතකොට මන් එන්නම් මාලෙ ගෙනියන්න"


චෙක් එකයි ටෙලිෆෝන් නම්බරෙයි මට දීපු ජෝඩුව යන්න ගියා. ලොකු බිස්නස් එකක් නිසාත් මට තරමක කොමිස් මුදලක් ලැබෙන නිසාත් මමත් බැංකුවට කතා කලා උදෙන්ම.. කතා කරලා අර පප්පා මහත්තයගෙ ටෙලිෆෝන් එකට කතා කලා.


"සර් මන් මේ කතා කලේ අර ජුවලරි සාප්පුවෙන් අර රුපියල් 50,000 ක මාලයක් ඕඩර් කලේ.සර්ගෙ බැංකුවෙ එකවුන්ට් එකේ සල්ලි නැහැලුනෙ"


පප්පා මහත්තයා නිදිගැට කඩ කඩා මට උත්තර දෙනවා


"මන් දන්නවා මල්ලි, ඒ බව, තමුසෙ දන්නෙ නෑ සති අන්තෙ මන් හිටිය හැටි..හක් හක් හක්.."
---------------------------------------------------------------------------------
මන් අර මනෝ විද්‍යා ඩිප්ලෝමාවක් කරලා සහතිකයත් අතේ තියන් තැන් තැන් වල වැඩ කරපු  කාලයක් තිබුනා.. මේ එක උපදේශන ස්ථානයක වැඩ කරන කාලයක්..


මෙතනට වැඩියෙන්ම එන්නෙ විවාහ වෙලා ටික දවසකින් හෙම්බත් වුනු පවුල් ම තමයි. අපිව දමලා තිබුනෙ එතන ඉන්න ලොකු ඩොක්ටර්ස්ලා කොහොමද මේ ප්‍රශ්ණ විසඳන්නෙ කියලා බලා ඉන්න එක. හැබැයි ඒ බාරියාවො සහ ස්වාමි පුරුසයො දන්නෙ නෑ තමන්ගෙ ප්‍රශ්නෙ මෙතන ඉන්න අපි වගේ ට්‍රේනිං අයත් අහන් ඉන්නවා කියලා. අපිත් මේ ප්‍රශ්න කවදාවත් පිට ගිහින් කතා කලේ නෑ. අපෙ විශය දැනුම වැඩි කරගන්න තමයි ඒ ප්‍රශ්න වලට ඒ අයට අපිට දෙන්න පුළුවන් විසඳුම් සාකච්ජා කරන්න තමයි පාවිච්චි කලේ. මේ කියන දවසෙත් ආවා තිස් ගනන් වල විතර ජෝඩුවක් මූණ බැලුවහම කීවහැකි විවාහය හොඳට තිත්ත වෙච්ච දෙන්නෙක් බව. එදා හිටියෙ අපේ සීනියර්ම ඩොක්ටර් කෙනෙක්. එයා දෙන විසඳුම් හරි  අපූරුයි..


"මොකද්ද දෙන්නගෙ ප්‍රශ්නෙ දැන්?"


ඩොක්ටර් අහනවත් එක්කම අර ගෑණු කෙනා පැයට කිමී 200ක විතර වේගයෙන් කියා ගෙන කියා ගෙන ගියේ නැද්ද ඒ ගොල්ලන්ගෙ ලව් එකේ ඉඳන්ම විවාහය දක්වාම ඇති වෙච්ච ප්‍රශ්න..ඊට පස්සෙ ළමයි හම්බ උනාට පස්සෙ තියෙන් ප්‍රශ්න...කියව ගෙන කියවා ගෙන යනවා.. ඩොක්ටර් එකපාරටම නැගිටලා..අර ගෑණු කෙනාව තදින් බදාගෙන කිස් එකක් දුන්නා. ගෑනු කෙනා තුශ්නිම්භූත වෙලා කටත් ඇරගෙන බලා ඉන්නවා.. වැස්සක් පායලා වගේ අර කතාවත් නැවතිලා..අපේ ඩොක්ටර්,


 "බලන්න මිස්ට ඔයාගෙ නෝනට මෙන්න මේ වගේ ඕනි අඩුම වශයෙන් සතියකට තුන් සැරයක්වත්, තේරුනාද?"


අර මනුස්සයා බොහොම හෙමීට කියනවා


"හොඳයි ඩොක්ටර් එහෙනම් මන් මෙයාව සඳුදටයි, බදාදටයි, සිකුරාදටයි මේ වෙලාවටම මෙතනට එක්කන් එන්නම්කො"
----------------------------------------------------------------------------------
මම මනෝ විද්‍යා කෝස් එක කරන කාලෙ නැවතිලා හිටියේ වයසක කපල් එකකගේ ගෙදර..ඒ දෙන්නාට වයසත් එක්කම ඔය පොඩි පොඩි දේවල් අමතක වෙන ලෙඩක් තිබ්බා..දෙන්නම පට්ට බයේ හිටියෙ ඔය ගෑස් කුකර් එක වගේ එකක් නිවන්න අමතක වෙලා කුස්සියම ගිණි ගනී වගේ කියන එකකට 


"අනේ ලියන්නා පුතා ඔයා ඔය උගන්වන ඩොක්ටර් කෙනෙක්ගෙන් අහන් එන්ඩකො අපේ මේ පුංචි පුංචි දේවල් අමතක වෙන ලෙඩේට මොනවහරි බෙහෙතක්"


මටත් ඕක අමතක වෙලා තිබිලම එක දවසක් අහන් ආපු මෙතඩ් එක තමයි, තමන්ට අමතක වෙනවනම් කොල කෑල්ලක් අරන් ලියා ගන්න එක තමයි හොඳම කියලා..මමත් ඒක කීවහම එයාලා පිලි ගත්තා..
එක දවසක රෑ වෙලා මන් කාමරේ නිදි, ජෝඩුව ටීවී එක බලනවා එක එක දේවල් කතා කර කර..
ඇන්ටි කියනවා 


"ඒයි මට කුස්සියෙ ෆ්‍රිජ් එකෙන් අයිස් ක්‍රීම් එකක් ගේන්නකො..මේ කොලේ ලියා ගෙන යන්න , නැත්නම් අමතක වෙයි..


"පිස්සුද මට ඕක අමතක වෙයිද?"


"ඒ උනාට වැනිලා  අයිස්ක්‍රීම් එකට චොක්ලට් අයිස්ක්‍රීම් ටිකක් දමලා අර ස්ට්‍රෝබෙරි ගෙඩි 2-3කුත් කපලා ගේන්ඩ අනේ.. ඔය ටික නම් අමතක වෙයි මේ කොලේ ලියා ගන්නකො"


"එච්චරටම මගේ මතකෙ අප්සට් නෑ ඒයි, ඉන්ඩකො මන් අරන් එන්න"


කුස්සිය පැත්තෙන් සාස් පාන් හැප්පෙන සද්දෙ ගෑස් කුකර් පත්තුවෙන සද්දෙ නිසාම මමත් පොඩ්ඩක් කාමරෙන් ඔළුව එලියට දමලා බැලුවා මොකද වෙන්නෙ  කියලා. මෙන්න එනවා අංකල් සෝසේජස් 3-4ක් බැදලා සෝස් එකකුත් එක්ක අරගෙන..මේක දැකපු ඇන්ටි හිනා කනවා..


"මන් කිව්වා ඔයාට කොලේ ලියා ගෙන යන්න නැත්නම් අමතක වෙයි කියලා..කෝ පාන් ටෝස්ට් අමතක වෙලානෙ"