උද්ධච්ජ ගෑණිගෙ ස්ටූඩියෝ එක..

ඒ කාලෙ වගේ නෙවෙයි දැන් ඩිජිටල් ෆොටෝ තියෙන නිසා..ෆිල්ම් රෝල් ගන්ඩයි, ඒවා ශුද්ධ කරන්නයි ෆොටෝ ටික ගත්තට පස්සෙ සවුත්තු නොවී තියා ගන්නයි හැම එකකටම මාර කට්ටයක් කන්ඩ ඕනි නෑ. ඇල්ලුවා ෆොටෝ ටික ඕනිම නම් විතරක් ප්‍රින්ට් කරවාගෙන ඇල්බම් එකක් තියා ගත්තා..නැත්නම් සීඩී, ඩීවීඩී පුරෝලා තියන් ඉන්නෙ ගන්න ෆොටෝ. 

පහු ගිය දවස් ටිකේම ඉඳලා කිරුලපන මන් ඉන්න පාරෙ කාලයක් හිස් වෙලා තිබ්බ බිල්ඩින් එකක් රෙපෙයාර් කරනවා දැක දැක තිබුණා..ලංක පිඟන් සංස්ථාව තියෙන බිල්ඩිමේ පහළ තට්ටුව. ඉස්සෙල්ලා එතන තිබ්බෙ ප්‍රසිද්ධ TVS බයිසිකල් ප්‍රදර්ශනාගාරයක්. එතන අලුතින් පටන් ගන්ඩ යන්නෙ නයින්හාර්ට්ස් එකක් කියලත් කාලයක් තිස්සෙ ඉඳන් බෝඩ් ගහලත් තිබුණා. අද මාර්තු 09 එනකොට ඒකෙ විවෘත කිරීමේ උත්සවය..ඒකත් එක්කම මගේ මතකය හාරපු සිද්ධියක් විමසලා බලන්ඩ ඕනි කියලත් හිතුණා..මුලින් මේක බ්ලොග් එකේ ලියන්ඩ හිතුවෙ නෑ..ඒත් හිතට ආපු එක්තරා විදියක තාවකාලික සතුටක් නිසා ලියනව කියලා හිතුණා.


ඇත්තටම කිරුලපන ටවුන් එකේම ස්ටූඩියෝ ගණනාවක්ම තියෙනවා..තිමති එක, මන් ගොඩක් ෆොටෝ ප්‍රින්ට් කර ගත්ත ටැලන්ට් එක..සහ ඉඳුර ස්ටූඩියො එක. තව කීපයක් තියෙනවා අහු මුළු වල. මන් කීවෙ මේ ටික තියෙන්නෙ ටවුන් එකේ ටිකක් ළඟ ළඟ නිසා. 

ගිය අවුරුද්දෙ මැද භාගයෙ තමයි මන් පාස්පෝට් එක හදා ගත්තෙ..ඒකට ෆොටෝ ගන්ඩ ඕනි උණහම මන් ගියේ පොලීසිය පහු කරලා ගියහම ඒ පැත්තෙම තියෙන ස්ටූඩියෝ එකකටයි..දැන් සැලෝන් ලැවිශ් එක තියෙන තැන උඩ තට්ටුවෙ තැනක්. කිසි අවුලක් නෑ ෆොටෝ එක ගත්ත මැදිවියේ කෙනා බොහෝම හොඳයි..මන් ටයි එක විතරක් දමලා ෆොටෝ එක ගන්න යද්දි මිනිහා සජෙස්ට් කළේ පාස්පෝට් එකට නිසා කෝට් එකත් දමලම ගන්න කියලා. ගානත් සාධාරණයි. ෆොටෝ එක එක්කම නෙගටිව් එකත් දෙනවා. පස්සෙ ෆොටෝ එකේ කොපි ගහ ගන්න පුළුවන් නිසා ඒකත් වාසියි. 


ඉතින් ආපහු පහු ගිය ජනවාරි වල මට කෝස් එකකට අයිඩෙන්ටි හදන්න ෆොටෝ ඕනි නිසා අර පරණ නෙගටිව් එකත් අරන් මන් ගිහින් ෆොටෝ ගන්න ඕඩර් එක දීලා ආවා. රිසෙප්සන් එකේ හිටියා ගෑනු ලමෙක් සහ හිටපු අනිත් වැඩ කරන අය නම් සේරම වගේ පිරිමි ළමයි වගයක්. අර ගෑනු ළමයා නම් රිසෙප්සන් එකකට කොහොමවත්ම ගැලපෙන්නෙ නැතිවා වගෙයි පෙනුණෙ.සාමාන්‍යයෙන් ඕනිම ආයතනයක විශේෂයෙන්ම පුද්ගලික ආයතනවල පිළිගැනීමේ නිලධාරිනිය කියන්නෙ බොහෝම ප්‍රිය මනාප තැනැත්තියන් නෙ. ඒ අතින් මේ ළමයා අහලකින්වත් තියන්න බෑ..සෙල් ෆෝන් එකකින් කවුරු හරි එක්ක චැටක් දමා ගෙන මගේ ඕඩරෙ භාර ගත්තා..ගන්න පුළුවන් කවද්ද කියලා ඇහුවහම හෙට කියලා කීවෙ හරියට දමලා ගහන්න වගේ. සාමාන්‍යයෙන් පුද්ගලික සමාගමක මෙහෙම කස්ටම කෙයාර් දන්නේ නැති උන්ව මොකට තියා ඉන්නවද කියලයි මන් හිත හිතා ආවෙ..


ඉතින් දැන් මන් පහු වෙනිදා ගියා ෆොටෝ ටික ගන්න.. සල්ලි ගෙවලා ෆොටෝ ටික කලෙක්ට් කර ගත්තා..ඒ උණාට අර මන් දීපු නෙගටිව් එක නෑ..


"ඒක තියෙන්න ඕනි ඔය කවරෙ"


අර ළමයා මට කියනවා. 


"කවරෙ ඇතුළෙ තියෙන්නෙ ෆොටෝ ටික විතරයි"


මමත් ඒ ටෝන් එකෙන්ම කිව්වා. පොඩ්ඩක් එහෙ මෙහෙ කවර ටික අවුස්සලා බැලුවා..මේකි ඊළඟට ආයිමත් මාව ගාණක් වත් නෑ..ෆෝන් එකේ චැට් එකක්..එතන හිටි අනිත් උන් උන්ගෙ වැඩ. මමත් විනාඩි 5ක් විතර බැලුවා. සල්ලිත් ගෙවලනෙ ඉන්නෙ..


"එක්ස්කියුස් මී කෝ මගෙ නෙගටීව් එක මේ ෆොටෝ ටිකේ?"


ෆෝන් එක කනේ ගහ ගත්ත ගමන්ම මේකි ආයි ආවා රිසෙප්සන් ඩෙස්ක් එකට


"දැන් එක සැරයක් බැලුවා ඒක නෑ"


"එහෙම කියන්නෙ කොහොමද ? ඔය ගොල්ලෙ ෆොටෝ ගන්න අර ගත්ත නෙගටිව් එක ආපහු භාර දෙන එක ඔය ගොල්ලන්ගෙ වගකීම නෙවෙයිද?"


"මෙතන නැත්නම් කොහෙන් දෙන්නද?" 


මේකි මගෙන් අහනවා.මොන පට්ට කතාවක්ද මේ ?. මට නේද ගිය කේන්තියක්..


"I just want to talk to the Manager here"


මන් දෙදරලා යන්ඩ කිව්වා..එතකොටයි එතන වැඩ කර කර හිටපු කොල්ලෙ ටික ඔළුව උස්සලා බැලුවෙ. අරකි මගේ කට දිහා බලන් ඉන්නව. 


"I gave you the negatives and you made the photos with that. It is your duty to give me back the negatives or I want to talk to the Manger here"


මන් ඇද්දා කඩ්ඩෙන්ම.. දැන් අර කොල්ලොත් හොයනවා නෙගටිව් ටික. අරකි එහා පැත්තට ගිහින් කතාව ෆෝන් එකෙන්..නෙගටිව් ටික නෑ. අරකි ෆෝන් එක මට දුන්නා මැනේජර්ගෙ ලයින් එක අරන්. මන් ඌට කිව්වා කියන්න ඕනි ටික සේරම ඌට වචනයක් කතා කරන්ඩ ඉඩ නොදී.පස්සෙත් විනාඩි 10ක් විතර අර කොල්ලෙ ටික නෙගටිව් ටික හෙව්වත් හම්බ උණේ නෑ. උන් කීවෙත් අර කෙල්ල සිහිය නැතුව කොහෙ හරි දමන්න ඇති කියලා ඒකිට නෑහෙන්ඩ. එතකොටත් මේකි සෙල්ෆෝන් එක කනෙ ගහන් චැට...ඊට පස්සෙ මන් අරකිගෙ මූණටම කිව්ව,


"Keep your f**** negatives with you and learn something about custmaer care!"


කියලා මන් ආවා එළියට..දන්න එකෙකුටවත් යන්න එපා කියනවා මේ ස්ටූඩියෝ එකට කියාල හිත ගෙන. ඇත්තටම නෙගටිව් එක නැති වෙච්ච එකටත් වඩා මට කේන්තිය තිබ්බෙ මාව රස්තියාදු කරපු එකට සහ එතන පොඩ්ඩක් මනුස්සකමට වගේ කතා කළා නම් මන් එච්චර සීරියස් ගන්නෙ නෑ ඔය සීන් එක. මන් කාටවත් කියන්ඩ ගියේ නෑ ඔය සීන් එක හරි ඔතනට යන්ඩ එපා කියලා හරි පස්සෙ..ඒක අමතක වෙලා ගියා...


ඊට පස්සෙ මන් මගේ සහ ඔෆිස් එකේ ෆොටෝ ගොඩක් ප්‍රින්ට් කරවා ගත්තෙ ඔය ටැලන්ට් ස්ටූඩියො එකෙන්. එතන සෑහෙන්ඩ හොඳයි. වෙලාවක තිමති එකට ගිහිල්ලත් බලන්න ඕනි කියලා හිත හිතා ඉන්න කොට තමයි අද ඔය නයින්හාර්ට්ස් එක ඕපන් කරන සීන් එක දැක්කෙ. ඒකත් එක්කම මගේ මතකයට ආව ඔය අමිහිරි අත්දැකීම..ඒ එක්කම හිතුණෙ හොඳ වැඩේ අර ස්ටූඩියෝ එකට මිනිස්සුන්ට හරියට කතා කරන්නවත් දන්නෙ නැති ඔය වගේ ස්ටූඩියෝ වලට බිස්නස් නැති වෙලාම යන්ඩ ඕනි කියලා සතුටු වෙවී මන් නිකමට වගේ මන් බස් එකට නගින නැවතුම පහු කරලා ගිහින් පොඩ්ඩක් බැලුවා අර කුප්‍රකට ගෑනු ළමයගෙ ස්ටූඩියෝ එක.. හනේ සන්තෝසෙ බැරුවා..ඒක වැහිලම ගිහින්..ඒ බිල්ඩිමේ ඒ කොටස කුලියට දෙන්න ඇඩ් එකකුත් දමලා පුදුම වෙන්ඩ දෙයක් නෑ..මට වඩා වැඩියෙන් තද වෙන කස්ටමර්මලාට දාන්න ඇති ගෑනි සත්තම.. ඉතින් බිස්නස් නැති වෙන එක අහන්න දෙයක්ද?
මේක ඒ මොහොතෙ ආපු සතුටක් විතරයි..කාටවත් අයහපතක් වෙනවනම් ඒකෙන් සතුටු වෙන්ඩ හිත කොහොමත් ඉඩ දෙන්නෙ නෑ..


"තමන් වෙන ආයතනයකට ගියහම එතන ඉන්න අය තමන්ට කොහොම සලකනවටද තමන් කැමති ? අනිත් අයත් ඒ වගේමයි..ඒ නිසා ඒක හොඳට ඔළුවෙ තියාගෙන තමන්ගෙන් සේවය ගන්ඩ එන අයට සලකන්න"


එහෙම කීවෙ අපේ පාරිභෝගික සත්කාරය ගැන දේශන කරපු උපදේශක මහත්තෙක්..