ඉල්ලා ගන්න අඹ වල රහ..

"අඩේ මචන් චූටි , ලස්සන ලේන් පැට්ටෙක් හම්බ උනා බොලව්"


ඔහොම කියන කොට පුංචි අපිත් අපේ යාළුවා රනේ ලඟට දුවන් යන්නෙ..හුරතලේට ඇති කරන්න පූසො , බල්ලො හිටියත් ලේසියෙන් අල්ල ගෙන ඇති කරන්න බැරි ලේනෙක් ගැන අපිත් හීන මව මවා ඉන්න නිසාම වෙන්න ඇති..


"කෝ කෝ?"


අපි දැන් රවුමට රනේ වටේ ඉන්නවා.
රනේ තමන්ගෙ කොට කලිසමේ එක සාක්කුවක් පිටින් අතින් වහගෙන ලේනා ඉන්නෙ සාක්කුවෙ බව පෙන්නනවා..


"අඩේ මන් අර අඹ ගහට පොල්ලක් ගහද්දිමයි මේ ලේන් පැට්ටා බිම වැටුනෙ.."


"අයියෝ උඹේ පොලු පාර වදින්න ඇත්තෙ එහෙනම් ලේනට වෙන්න ඇති.."


රනේ කරන්නෙ හෙමිහිට වහ ගෙන ඉන්න සාක්කුව හිමින් සීරුවෙ අතඇරලා..අනිත් අත සීරු මාරුවට සාක්කුව ඇතුලට දමනවා..


"ඕක අත හපයි බන් පරිස්සමෙන්"


අපි අනතුරු ඇඟවීම් නොකරනවාමත් නෙවෙයි.


"හා හා හිටින් ද්ඟලන්නෙ නැතුව"


"මචන් මේකා එලියටම ගන්න බෑ..අත හපලා පැනලා දුවයි..මන් පොඩ්ඩ්ක් අරන් පෙන්නන්නම්..අහම ගිහින් අර පරන කූඩුවක් තියෙනවා ඒක සුද්ද කරලා දමන්න ඕනි"
කියන ගමන්ම රනේ කරන්නෙ අර සාක්කුවට දමපු අත හෙමිහිට සාක්කුවෙන් පොඩ්ඩක් එලියට අරන් පෙන්නනවා..


"මේ තියෙන්නෙ ලේනගෙ ඔළුව"


හැමෝටම එක සැරේ බලන්න බැරි නිසා අපි පෝලිමෙ ගිහින් බලලා එන්නෙ ලේනගෙ ඔළුව..ලේනගෙ ඔළුව බලපු අපිට හිනා වෙනවද නැද්ද කියන ප්‍රශ්නෙ තමයි එන්නෙ..මොකද මුගේ ඔය කලිසම් සාක්කුවෙ තඩි හිලක්..


අපේ ගමේම ඉන්න කොල්ලො කෙල්ලො සෙට් එක විතරක් නෙවෙයි රනේ වයසක අන්කල්ලටත් මේ ලේනවා පෙන්නලා තිබ්බා.. හැබැයි එක සැරයයි..ඊට පස්සෙ අහු වෙන්නෙ නෑ..
මේ ලේනා පෙන්නිල්ල නැවැත්තුවෙත් අපිමයි..මොකද අපි සෙට් එක කතා කරගත්තා දවසක් ..
හොයා ගත්තා ඇබුල් නාරං, ජම්බු සහ ජම්බෝල ගෙඩි කීපයක්ම..කෑලි වලට කපා  ගත්තා. එදා හවස සෙල්ලම් කරලා දැන් කට්ටිය ආපහු එනවා..කට්ටියම රනේව වට කර ගත්තා. 


"මචන් රනේ අපි කාලෙකින් උඹේ ලේනාව දැක්කෙ නෑ නේද ?"


මේකට දැනුනා මොකක් හරි වෙන්නයි යන්නෙ කියලා.. ඒත් දහ පාලොස් දෙනෙක්ගෙන් කොහෙ ගැලවිලා යන්නද ? බලෙන්ම ගැලෙව්වා රනේගෙ කලිසම..


"හෆෝ බලපන් මුගෙ කෙට්ටු..උඹ කන්ඩ දීලා නෑ මුකුත්ම "


කිය කියා  එක එකා පෝලිමෙ ගිහින් අර ගෙනාපු පලතුරු ලේනගෙ ඔළුවෙ ඇතුල්ලුවා කාපන්...කාපන් කියලා...
රනා බෙරිහන් දීපු හැටි අදටත් මට මතකයි...රනේට ටික කාලයක් යනකම්ම අපේ සෙට් එක එක්ක සෙල්ලම් කරන්න ගෙදරින් එන්න දුන්නෙ නෑ..සෝමෙ මාමා රනේගෙ තාත්තා..දවසක් එනවා කසියා ගහලා වැනි වැනී..අපිත් සෙල්ලම් කරලා ගෙදර එනවා..


"යකුනෙ සෙල්ලම් කරපල්ලා  ඕනි මගුලක් එක්ක ඔය අංගජාතෙ එක්ක සෙල්ලම් කරලා ජීවිතේම කාලකන්නි කරන්නෙ නැතුව.. "


අපේ උන් කට පියන් ඉන්ඩ බැරුව හූ කිව්වා..තද වෙච්ච සෝමෙ මාමා,


"අතුල්ලපියව් තොපි දෙහි මේකෙ " 


කියලා සරමත් උස්සගෙන අපි දිහාවට ආවෙ ගහන්න.. අපි දිව්වා දිවිල්ලක්...


ගම් වල තුන් ඉරි අප්පු කියන සාමාන්‍ය ලේන්නු සහ දඬු ලේන්නු හරි හරියට හිටියා.. අපේ කීප දෙනෙකුටම  ඇති කරන්න පොඩි ලේන්නු කීපදෙනෙක්ම හිටියා.. ඒ නිසාම හැමෝගෙම තිබ්බෙ දඬු ලේනෙක් අයිති කර ගැනීමෙ ආසාවම තමයි. පුංචි ලේන්නු අල්ල ගන්න පුළුවන් උනත් දඬු ලේන්නු අල්ල ගන්න බෑ.. ඒකට අපි කලේ..
ඔය දඬු ලේන්නු සාමාන්‍යයෙන් ගහකින් ගහක්ට පනිනවා සෑහෙන ඈත දුරකට උන්ට පනින්න පුළුවන්.. අපේ සාමාන්‍ය අඩි 10යෙ පාරත් ගම හරහා තිබ්බෙ..ඔය පාරෙ අපේ වත්තෙ තියෙන පොල් ගස් වල ඉඳන් පාර එහා පැත්තෙ තියෙන පොල් ගස් වලට දඬු ලේන්නු පනිනවා..අපි දැකලා තිබ්බා..අපි කලේ හරියටම එහෙම පනින වෙලාවක් බලලා..පිම්මෙ හරි මැද වෙනකොට යටි ගිරියෙන් කෑ ගහනවා.. කලබල වෙන දඬුලේනට පිම්ම වරදිනවා..ඔහොම කරලා අපි අල්ලා ගත්තා බිමට වැටිච්ච  එක දඬු ලේන් පැට්ටෙක්ව..දැන් ඉතින් කාගෙත් සුරතලා ඌ තමයි..හැබැයි ඌට වැඩි කල් ජීවත් වෙන්න ආයුස තිබ්බෙ නෑ.මොකද,.අපේ එකෙක් කවපු කෙසෙල් ගෙඩි කෑල්ලක් හිර වෙලා ඌ මලා...


ලේන්නු ගැන තියෙන ඊළඟ සිද්දි වලින් හොඳම එක තමා..මන් එක දවසක් අපේ ගමේ කෙලවර තිබ්බ රබර් වත්තෙ ඔට්ටපාලු ගලව ගලවා ඉන්න කොට එතන තිබුනු පඳුරක තිබ්බ ලේන් කූඩුවක් කපුටො කඩලා..ඒකෙ හිටිය ලේන් පැටව් තුන්දෙනාට කපුටො කොටනවා.. සේරම වැඩ නවත්තලා මන් කලේ ලේන් පැටව් දෙන්නෙක් ගත්තා අත් දෙකට..උන් ඇස් ඇරපු ටිකක් ලොකු උන්..බයේ දඟලනවා..අනිත් එකා දමා ගත්තා කලිසම් සාක්කුවට..ටික දුරයි එන්න පුළුවන් උනේ කකුලෙ උඩ හරියෙ විදුලි කොටනවා වගේ වේදනාවක් ආවෙ..අනිත් පැට්ටො දෙන්නා අත ඇරපු මන් බැලුවෙ කලිසන් සාක්කුවෙ හිටපු එකා මගෙ කකුල කාලා..ලේ වැක්කෙරෙනවා.. තුන් දෙනාවම එතනම දමලා ගෙදර දුවපු මන් ඔය තුවාලෙට බෙහෙත් දැම්මා සතියක් විතරම.. දැන් වගේ නෙවෙයි බල්ලො අරුනහම වෙන සත්තු කෑවට ජලභීතිකා එන්නත් ගහන සීන් එකක් ඒ කාලෙ තිබ්බෙ නෑ.. තාමත් කකුලෙ තියෙන තුවාල කැලල දකින කොට ආයිනම් ලේන්නු අල්ලන්නෙ නෑ කියලයි තාමත් ඔළුවට එන්නෙ...අදටත් කකුලෙ ඔතන තියෙන තුවාලෙ දකින් හැම කෙනාම අහන්නෙ ,


"කවුද බන් ඔතන හපා කෑවේ ?"


කියලයි. ඇත්ත කීවට කවුරුවත් විශ්වාස කරන්නෙ නම් නෑ..


ඔය ලේන් කතා සේරම මතක් උනේ..පහු ගිය ඉරිදා නිවාඩු පාඩුවෙ ඉන්නකොට අපේ මිදුලෙ තියෙන අඹ ගහේ තියෙන ගෙඩියක් කනවා ලේනෙක්..මාත් කැමරාව අරගෙන ගහ ගත්තා ෆොටෝ ටිකක්.. ඔය තියෙන්නෙ ඒවයින් ටිකක්..

ලේනා අඹ ගෙඩිය රහ කර කර කන කොට පොඩි පහේ ඉරිසියාවක් ආවෙ නැත්තෙත් නෑ..

ඔය කෙලිය ඔහොම යන අතරෙ අපේ ලැසියා දැක්කා මන් මොනාට හරි ඔට්ටු අල්ලනවා කියලා.. මේකා ඇවිත් බැලුවා දැක්කා අඹ ගෙඩිය කන ලේන..ට්‍රිබල්, බේස් හයි දමපු ලැසී බුහ් බුහ් ගාපි.. අනේ කලබල වෙච්ච ලේනා අනිත් පැත්ත හැරුනා..අඹ ගෙඩියටම උගේ බර ආවා වෙන්න ඇති.. මෙන්න අඹේ බිම..

ඒ අඹ කෝට්ටෙට උන දේ තමයි මේ..

කෘතීමව නෙවෙයි ස්වාභාවිකවම ඉදිච්ච අඹයක රස..කියන්න ආයි වචන නෑ..


අපි පොඩි කාලෙ අඹ ගස් යට තිබිච්ච අඹ කෝට්ට..ඒ කීවෙ සත්තු කාලා බිම වැටිච්ච අඹ බාග ඕනි තරම් කාලා ඇති..දැන් නම් කියන්නෙ සත්තු කට ගහපු අඹ කන්න එපා..ලෙඩ වෙයි කියලා..ඒ කාලෙ නොහැදිච්ච ලෙඩ අද කොහෙ හැදෙන්නද ?


අඹ ගහේම පැහිලා ඉදිච්ච මේ වගේ අඹ ගෙඩියක් කන්න වාසනා කරලා තියෙන්න ඕනි..කියලා හිත හිතාම මන් මන් ඔය කෑලි ටික කෑවෙ..