රමණයට අවසරද ?

 අ යන්න කියවූදා සිටම අකුරින් අකුර එකතු කොට වචන ගොඩ නගා ගෙන එම වචන වලට ලෝකයාගෙන් අර්ථයන් සපයා ගෙන ගෙවූ දශක තුනක කාලය තුළම නොවූ විරූ ලෙස පසු ගිය මාස එක හමාර දෙක තුළ ලිවීම සහ කියවීම තුළ උකටලී වූ කිසිම කාලයක් නොමැත.. 

"කට චෝංඡාවක් නැතුව ගිරව් වගේ කියවන්නෙ නැතුව හිටහල්ලකො"

මාත් සොයුරියන් දෙදෙනාගේත් කියවිල්ලට මවත් පියාත් ඒ කාලයේ කී නෝක්කාඩු අදටද මතකය..එලෙස කියවිල්ල මෙන්ම කියවීම පවා අතහැර දමා මෙලෙස කාලයක් ගත වේයැයි මා කිසි දිනක ඇදහුවේ නැත.නමුත් නො ඇදහූ දෙයම සිදු විය..පොතක් පතක් අතට නොගෙන එයි වියෝවී ගත කල කාලයක්..සිහිනයක් බඳු වීය..අකමැත්තක් නොතිබුණත්..ලිවීම සහ කියවීම අතහැර දැම්මෙමි..දින ගණනාවකින් විටෙක ඇසට ගැටෙන සිංහල බ්ලොගයක යාවත්කාලීන ලිපියක් උඩින් පල්ලෙන් කියවීම හැර..එයයි සත්‍යය...

යමක වටිනාකම දැනෙන්නේ එය අපගෙන් මඟ හැරෙන විටයි යන සනාතන දහම නැවත නැවතත් පසක් කරමින්..දිනෙන් දින මා නැවත ලොභ බැන්ඳේ මා වියෝකළ ඒ අවකාශයටයමය..

දහසකුත් එකක් වූ තරමේ මඟ හැරී ගිය බ්ලොග් ලිපි කන්දරාව එකින් එක එකින් එක ගෙන ඒවා මාගේ අතෘප්තිමත් නෙත් හා රමණය කරවන්නට හිත මා පොළඹවන්නේ ඇදහිය නොහැකි තරමේ වල් හැඟීම් සමුදායක් සහිතවය..

හෙට සිට නොව අද සිටම..මා පසු ගිය මාස 2 තුළ වු සිංහල යුනිකේත වූ සිතුවිලි ගොන්න සේවනය කිරිමට අදිටන් කර ගත්තෙමි...

රමණය අතරතුර කෙඳිරිලි හඬක් හැර වෙන කිසිවක් බලාපොරොත්තු විය නොහැකිය.. කියවා අවසනව නැවත ලියන්නට පැමිණෙමි..

මෙතෙක් මා ඇසට අසු නොවූ සහෘද ලිපි සමූහය ! පරිස්සම් වෙයවු ! මා පැමිණෙමි...