මට ඉන්නට බෑ...

   අද උදේ ...ඔව් ඔව් උදේ කිව්වට ඉතින් 9.45 ට විතර මම ගෙදරින් පිටවෙලා කාර්‍යාලයට එන්න බස් නැවතුම් පොළට ආවා. ඔය හරිය කිමි 1ක් විතර පයින් එන්න තියෙනවා. ආයි හවසට යනකොට කිමි 2ක් විතර තියෙනවා. කවුරු හරි ඇහුවොත් උදේ යන පාර රෑ වෙනකොට දික් වෙනවද කියලා..නෑ මම ආපහු එන්නෙ වෙනත් පාරකින්..ඒ පාරෙ කිමි 2යි . එතකොට ඔය කිමි 3 ඇවිදින එක තමා මගේ දෛනික ව්‍යායාමය.ඉතින් ඔන්න ඔහොම බස් නැවතුමේ ඉන්න අතරෙ මම බෑග් එකට අත දෑවා..මල හත්තිලව්වේ කණ්නාඩි කුට්ටම ගෙදර ඇඳ උඩ. අනිත් කූට්ටමුත් ඇඳ උඩද මන්දා ..අත ගාලා බලලා සුවර් කරගෙනම..පාරෙ යන තුන් සක රියක් නවත්තාගෙන ආයි ගෙදරට ගිහින් කූට්ටම බෑග් එකට දමා ගත්තා. 

තුන් සක රියැදුරාට මගේ නොසැලකිල්ලේ දඩය රුපියල්ම හැත්තෑවක් ගෙවලා..ඊ ළඟට එන බස් එකට නැග්ගා. බස් එක යනවා නෙවෙයි වලාමේ හැමනෙනවා..පාරේ යන බයිසිකල් කාරයොත් බස් එක ඕවර්ටේක් කර ගෙන යනවා..ඒ උනාට මෙන්න බස් එකේ පට්ට සින්දු ටිකක් යනවා..කරුණාරත්න දිවුල්ගනේගෙ.. ආයි තවුසන්ඩ් ටයිම්ස් ඇහුවත් එපා වෙන්නෙ නැති ඒවනෙ..

ඕකෙන් ලස්සනම සින්දුවක පද වැල මම කලේ මුණු පොතේ ස්ටේටස් එක විදියට දැම්මා. සින්ග්ලිශ් වලින්..කාලෙකට ඉස්සර පත නයෙක් වෙච්ච ගැලක්සි එස් 2 එකෙන් සින්ග්‍රීසි තමයි කොටන්න වෙලා තිබ්බෙ.ඉතින් මම සින්ග්‍රීසි වලින් කෙටුවෙ
 
"මට ඉන්නට බෑ කොළොම්තොටට වෙලා.."

කියන පදවැල විතරයි. හැමෝම සින්දුව අහල තියෙනවනෙ..මෙන්න ඒ වෙලාවෙ එතන හිටපු මගේ බොක්කවල් ටික කියන කතා සහ කවි..

\\ඔව් ඉතිං කොස්ගහ යට ගෙදර සෝමයි.. පහල ඇල ගාව සුමනයි.. ඕවිටේ ගෙදර සීලවතියි මතක් වෙද්දි උඹට ඔහොම හිතෙනවා ඇති තමා.. ඔන්න ඔහේ ගමට පලයං අයියා... අරුන්දලට යන කලක් තියෙන්නත් එපෑ.. ඒ ගෙහුං පරණ පුරුදු විදියට සුදුවා ටිකක් පෙරාගෙන අග මුල අල්ලගෙන හිටහං...\\

මෙහෙම කීවෙ ඉතින් අපේ මාරස් තුමා තමයි. මම අර කසිප්පු පෙරපු කතාව මේ බ්ලොග් එකේ නොලියන්ඩයි තිබ්බෙ..නැත්නම් ඔය සුදුවා බිස්නස් කරපුවා කොහෙ අල්ලන්නද ? ආ ඒ ලිව්ව එක මේ තියෙන්නෙ..කියෙව්වෙ නැති අය කියවලා එන්නකො..

ඊළඟට මගේ අවාසනාවට් ම දාපු එක දැක්කෙ ඇන්ඩා ලමය..ඔව් ඔව් සිකුරා තමයි..ඕකා ඉතින් දැක්කොත් අබ සරණයි..එසැනින් ඔන්න ලියලා දාපු කවිය.මඩ ගොඩක් උනත් පට්ටයි..නැද්ද මම කියන්නෙ
 
\\වෙල් එලියේ වෑකන්දේ අතපත ගෑවාලූ
දෙවැට ලගම බිම දාගෙන *ලකුත් කැපුවාලූ
කොයි දේසේ හිටියත් එය මතක් කරල යාලූ
වෙනී අයිය *තේ ගහල වතුර යවනවාලූ \\

මගේ ස්ටේටස් එකටත් වඩා මේ වෙනකොට ඒ කයියට ලයික් වැදිලා තියෙන්නෙ..

අද රෑම ගෙදර ගිහුන් හිට..කාමරේ තියෙන වෙන්ටිලේශන් කවුළු ටිකයි..රෑට රෑට රස්නෙයි කියලා හායි ගාලා ඇරලා තියෙන ජනේල් ටිකයි වහලා දාන්න ඕනි..මුන් ඒ කනේ බලන් හිටියා වගේ මෙහෙම කයි පද බඳින්නෙ..

බත් මාළු වෑංජනත් කවියෙන් ලියන්න හැකි මාරස් තුමා ඒ ගමන් ෆෝම් වෙලා මෙහෙම කයියක් කියනවා
 
// ගමේ ඉදන් පාත් උනත් හිටි හැටියේ         සිදාදියට..
තාමත් හිත ගමේ උන්නු කාලේ කොරපු කුප්ප වැඩට.. 
සෝමා..සුමනා සීලවතී එක්ක නටපු ඒ           යුගේට.. 
හිත යනකොට කොළඹ එපා වෙලා අපේ වෙනි අයියට.. \\
 අපි තරහ වෙයි කියලා හයියෙන් වචනයක් වත් නොදොඩන මනුස්පයෙක් වෙච්ච ලිශාන් මලයා මේන් බොලේ..ඔව් ඒකා නම් ඉතින් ඉඳලා ඉඳලා තමන්ගෙ බ්ලොග් එකේ ලියන නිර්මාණත් කලයක් රස විඳින්න පුළුවන් ඒවනෙ..

// වෙල් එලියට වෑකන්දට මතකෙට මම ආසයි
එන්න කලින් කොළඹට මම *ලක් කැපුවේ ඒකයි
කොළඹ හතේ කොහෙද සැපක්, මමයි අතයි විතරයි
මම වෙනි වෙමි, අසරණ වෙමි, ගීත දැම්මේ ඒකයි //

අම්මපා මුන්දැලට තියෙන මේ කවි බැඳීමේ හැකියාවෙන් වැඩක නොගන්න හැටි කියලා හිතමින් මම ඇති පදමට හිනා උනා.. ඔයවට ඉතින් හතර වටෙන් පෝර දාන උදවිය සෙට් එකම හිටියා වටවෙලා..මේක බ්ලොග් පෝස්ට් එකකට රිංගවන්න හිතුනෙ..මූණු පොතේ තියෙන නිර්මාණ කාලයේ වැලිතලාවට වැහිලා ගියාට බ්ලොග් එකේ ඒ තියෙනවනෙ කියන සිතුවිල්ල එක්කයි.