අසම්මත කඳුල - Weak father figure impact...

"මම යන්න ඕනි මල්ලි දුවගෙ  පන්තිය ඇරෙන වෙලාව හරි වගේ !"
---------------------------------------------------------------------------------
තාත්තාගේ කමිසයෙන් නැගෙන දහඩිය සුවඳට මා ඉතා ප්‍රිය කලේ මන්දැයි මා නොදනිමි. හඩු ගඳ සමඟින් එන කලිසමේ සුවඳ කිසිදා මට අපුලක් ගෙන ආවේ නැත. පාඩම් කරන පොත දෙසට යොමුනු දෙඇස කොනින් මා දුටුවේ තාත්තා කමිසය ගලවා අසල වූ පුටුව මත දමා මුහුණ කට සෝදා ගෙන එන්නට පිටත් වූ අයුරුය. මා මේසය අසල පාඩම් කරනවා දුටු ඔහු මාගේ හිස ආදරයෙන් අත ගා, 

"ආ පුතා පාඩම් කරනවද ? විභාගෙත් ළඟයි නේද ?මොනවද පුතේ අමාරු පාඩම් තියෙන්නෙ ?"

එවන් වූ සෙනෙහෙබර සිද්ධියක්, සෙනෙහෙබර වදන් පෙලක්  කිසිදා සැබෑ නොවූ සිහිනයක් පමණි.. සැමදාම වගේ ඔහු මා මේ පරිසරයේ ජීවත් වන බව සම්පූර්ණයෙන්ම  අමතක කර දමා තිබුනි. ඒ ඇයි යන්න පිළිබඳ හඬක් නැගීමට මා හට අවකාශයක් නොතිබිනි. ඔහු පවසන, අසන කිසිම දෙයකට දෙන පිළිතුර ඔහු වඩ වඩාත් කෝප ගන්වන්නේ මන්දැයි මා හට තවමත් තේරුම් ගත නොහැකිය..

යටිබඩ පෙදෙස හකුළුවා ගෙන  ඉහලට පැමිණි විශාල සුසුම් ධාරාවක් මුව හා නාසය වසා අවකාශයට මුදා හල මා කැළඹුනු සුසුම් සිතින් දෙනෙත පොතට යොමු කලෙමි. සිත එක්තැන් කල නොහැකිය. තාත්තා ඇඟ සෝදා ගෙන එන්නට තවත් වෙලාවක් යනු ඇත. මා සෙමින් හිඳ සිටි පුටුව ඇද නැගිට පියා කමිසය දමා තිබූ පුටුව අසලට ගියෙමි. වර්ණය වියැකී ගිය ඉරි සහිත කමිසය...සෙමින් දෑතට ගත්තෙමි. දහඩියෙන් තෙමී ඇති කමිසයේ සාක්කුව සැමදා මෙන්ම මුදල් නෝට්ටු කිහිපයකින් බරය.. දෑස සෙමින් වසා ගෙන කමිසය මුහුන වෙත ගෙන ආවේ ඒ දහඩිය සුවඳ ඉව කරන්නටය...

සඳුන් සුවඳ ලාවට තැවරුන සුවඳක් යාන්තමට නාසයට දැනෙද්දී..හිස පිටුපසින් දැනුනු වේදනාවත් සමඟ මා සිටියේ අසල වූ පුටුවත් පෙරලී බිමට ඇද වැටීගෙනය..දෑතින් ගිලිහුනු තාත්තාගේ කමිසය අසල වැතිර ඇත..වූයේ කුමක්ද ?

"පාහරයා හැමදාම තෝ තමයි සාක්කුවෙ තියෙන සල්ලි කීය කීය හරි හොරෙන් ගන්නෙ . මන් ඕක අල්ලගන්නමයි මෙච්චර දවසක් රැකලා හිටියෙ..තොට මේ ගෙදරින් කන්න දෙනව මදිවටද තව මගේ ඒවා හොරකම් කරන්නෙත් ?

බෙල්ල හා පපුව පෙදෙසට වැදුනු තවත් පා පහර දෙකෙකින් වේදනාව විඳිමින් මා තව වේලාවක් එලෙසම වැතිරී සිටියෙමි...මෙවන් සිදුවීම් සිය ගණනක් නම් සැමදා සිදුවූ, අනපේක්ෂිත , නොපැතූ සැබෑවූ බියකරු  සිහිනයන්ම වීය..හේතූභූතවූ කාරණා කිසිවක් හෙලි නොකරමින් පියා මා හට සැමදා වෛර කලේ මන්දැයි මා තවම නොදනිමි. හේතූභූත වූ කාරණා කිසිවක් නොදනිමින් මා සැමදා ඔහුට සෙනේවන්ත වූයේ කෙසේදැයි මා නොදනිමි. පැතූ ඒ පිය සෙනෙහස කිසිදා නොලද්දේ නමුත් මව මීට හාත්පසින්ම විරුද්ධ චරිතයක් වූවාය. 

"කොල්ලව මරන් කාපන්..ඉතින් උන්ට කන්න අඳින්න ගෙනත් දෙනවා වෙනුවට මුන්ව මරන කන්න යනවා. මම නැතිනම් මේ සේරම මැරිච්ච තැන් වල ගසුත් පැලවෙලා" 

යකඩ ගැහැණියක් බඳු වූ ඈ පවුලේ බර අතට ගත්තේ පිරිමියකු මෙනි. අතට අහුවෙන ඕනෑම කුලී වැඩක් කරමින් පවුල නඩත්තු කිරීමේ සහ ආරක්ෂා කිරීමේ සියළුව වගකීම ඈ අතට ගත්තාය. හැන්දෑ කළුවර වැටී ගෙන එන්නට වෙද්දී අසල වූ කොස් ගසට නැග කොස් ගෙඩියක් කැඩීම ඇයට ඉතා සුළු කාරණයක් වූවාය. අල්ලපු වැටේ සිරිසෝම මාමා සහ නැන්දා වැට මායිමේ ප්‍රශ්ණයකට රණ්ඩු වීමට ආ වෙලේ ඈ කොස් කපන කැත්ත ගෙන පෙති ගහනවා තොපි සේරම කියමින් ඔවුන් එලවා දමද්දී පියා ගෙතුල කාමරයකට වී නිහඬව සිටියේය.

ඈ නිසාම මා සමස්ත ගැහැණුන් සියල්ලම දෙස මහත් ගෞරවාදරයකින් බලන්නට සහ සලකන්නට පුරුදු වූයේ ඉතා කුඩා කල සිටය. 

අම්මා ගැන තිබූ ගෞරවය තවත් වැඩිවීමත්, තාත්තා වෙත තිබූ නොලද සෙනෙහස ළඟා කර ගැනීමේ අසංතෘප්ත හැඟීමත් වර්ධනය වූයේ දිනක් අහම්බෙන් මෙන් සිරිසෝම මාමා මත හති හලන අම්මා ඇස ගැටුනු දිනය. 

"උඹ ගෑණි වගේ හිටහන් සෝමාරි කමට ගේ අස්සට වෙලා"

පුංචි මෙන්ම නැන්දාද තාත්තාට බැන වැදුනෝය. ජීවිතයේ කඩඉම් විභාගයත් සමඟ මා නිවසින් නගරය වෙත ඇදුනේ නැවත කිසිදා ගෙදර නොයමියි යන හැඟීමෙන්ය.

--------------------------------------------------------------------------------
"ලියන්නා මල්ලි මන් යන්න ඕනි. දුවගෙ පංති ඇරෙන වෙලාව හරි. ආයි ලබන සතියෙ එන්නම්කො"

පීරිස් අයීයා මගේ හිස අතගාමින් පවසයි. වචනයෙන් කිව නොහැකි තරමේ සතුට, දුක,සංතාපය මිශ්‍ර හැඟීමකින් සිත වෙලා ගනිද්දී මා ඔහුගේ සුදුවන් රෝමු පිරුනු පපුව තුල වූ හදවතින් නැගෙන ගැහෙන හඬට සවන් යොමා සිටියෙමි. උණුසුම සවන් පත් වලට දැනෙද්දී..පීරිස් අයියාගේ කිහිල්ලෙන් එන දහඩිය සුවඳ තවත් වරක් තෘප්තිමත් ලෙස නාසය තුලට ඇදගනිමින් මා නැගී සිටියෙමි....