අබ කෑ එකාගෙ මොළය සහ නොට්ටිගෙ පුතා..

"Everything that has a beginning has an end, Neo"

මේ පාඨය මා උපුටා ගන්නේ මගේ ප්‍රියතම චිත්‍රපටයක් වූ මේට්‍රික්ස් Matrix  චිත්‍රපටයෙනි. කොටස් තුනකට පලවූ මේ චිත්‍රපටය තරම් මා සිත් ගත් චිත්‍රපට වූයේ අතලොස්සකි. සීඩී, ඩීවීඩී, මෙන්ම නවතමයෙන් ආ බ්ලූ රේ තැටි ලෙසද මේ ත්‍රිත්වය මා සතුව ඇත.  යථා කාලයේ ත්‍රිමාන බ්ලුරේ ආකාරයෙන්ද අත්පත් කර ගැනීමට සිතා ඇත්තෙමි. ඒ මතු දිනයක ත්‍රිමාන රූපවාහිනියක් සතු කර ගත් දිනයකය...

ආරම්භයක් තිබූ සියළුම දෙයට අවසානයක් ඇත...එහි කියයි. එසේ කියා ඔරැකල් සහ සාතී උදෑසන හිරු නගින ආකාරය වින්දනය කරන දර්ශනයකින් සහ එතැනට පැමිනෙන මැට්‍රික්ස් හි නිර්මාණකරු හා කරන කෙටි පිළිසඳරකින් චිත්‍රපටය අවසන් වේ.. සාතී සහ ඔරැකල් නියෝ යම්කිසි දිනක. නැවත පැමිනේ යැයි බලාපොරොත්තුවක් හිත රඳවා සිටින බවක් හැඟේ..

ආරම්භයක් ගත් සියල්ල අවසන් වන මුත්...නවමු දේ දහසක් නැවත නැවතත් ආරම්භ වේ...

මෙතනට මෙය කෙසේ ගැලපෙන්නේද යන්න මීට වඩා පැහැදිලි කිරීමට මා අපොහොසත් නමුත්...

පහු ගිය ලිපියෙන් මා මතු කල මගේ ජීවිත කතාවෙ යම් සංසිද්ධියක් මාගේ අල්පයක් වූ පාඨක පිරිස කම්පනය කල බව ඔවුන් දැක්වූ අදහස් වලින් පෙනේ. අයකුගේ හදවතේ කම්පනය දැනෙන්නේ සැබවින්ම සංවේදී හදවතක් ඇත්තෙකුට පමණි. එවන් වූ සංවේදී හදවත් ඇත්තවුන් පිරිසක් ලබන්නට මා වාසනාවන්තය. මාගේ හදවතේ සුවිශේෂී තැනක් ඔවුනට හිමි වේ. ඔව් සහෘදය එතන කමෙන්ටුවක් නොකෙටුවත් ඔබත් එයට අයිතිය. 
එහි සමහරක් වූ කමෙන්ට් වලට යම් ඌණ පූරනයක් කිරීමට මා පෙළඹේ..

ජෝති මා ඔබෙන් ඉගෙන ගත්තේ කවුරු මොනා කීවත් ඔබේ ගමන එලෙසම ඔබ යන සහෘදයකු ලෙසය..සමාවී මට ඉඩ දෙන්න මීටත් වඩා සංවේදී කතා ගොන්නක් විටින් විට ඔබ හමුවට ගෙන එන්නට..

ඔව් විචාරක තුමනි, මේ කැළඹීම, මේ කම්පනය මා ආශීර්වාදයක් කර ගනිමි.  මන් මේ කැළඹිල්ලට බොහෝම මනාපයි...

අන් සියල්ලන්ගේම හැම අකුරක්ම මට ගෙනත් දුන්නේ ධෛර්‍යයක් හැමදාම වගේ..

ග්‍රීක මිථ්‍යා ඉතිහාසයේ මන් ආසම එක සතෙක් තමයි හයිඩ්‍රා කියන්නේ. අර එක ඔළුවක් කපලා දැම්මහම එතනින් ඔළු දෙකක් එනවයි කියන්නෙ. ඒ කියන්නෙ එක අදහසක් මරලා දාන්න හදන කොට තව අදහස් දෙකක් එනවානම්..චෙහ් මල් හතයිනෙ...අනික ඒ වගේ සතෙක් මරන්න හර්කියුලීස් වගේ ලෝක ප්‍රසිද්ධ වීරයෙකුට මිසක් වෙන අයෙකුට බැරි උනා නොවැ. 

කතන්දර දැන් නම් මෙලෝ රහක් නෑ වගේ උනාට ඒ කාලෙ ඒවා කොයිතරම් නම් රහයිද ? අපි වයසින් වැඩිලා හින්දා මේ කතන්දර අපිට රහ නැත්ද නැත්නම් වෙන හේතුවක්ද කියලා මන් නම් දන්නෙ නෑ.  කතන්දර ගැන කියද්දි මගේ සිහියට එන්නෙ මේ කතාව..

මගේ ආදරණීය ආච්චිලා දෙන්නගෙන් තාත්තගේ අම්ම වෙච්ච ආච්චිට තමයි මන් වැඩියෙන්ම ආදරේ. මොකද ඒ ආච්චිට කියන්න කතන්දර ගොඩක් තිබුනා. සුරංගනා කතන්දර, ජාතක කතන්දර, විහිළු කතන්දර, බත් කන්ඩ බෑ කියන කොට බය හිතෙන කතන්දර..වගේ නා නා ප්‍රකාර එව්වා. ඒ වගේමයි ආච්චිගෙ කතන්දර හරිම විවිධාකාරයි. එකම කතන්දරේ විවිධ  චරිත වලට විවිධ විදියට පණ පොවලා කියන්න ආච්චිට හැකියාව තිබ්බා. ඒ නිසාම ආච්චිගෙ එක කතන්දරයක් කවදාවත්ම තව කතන්දරයක් වගේ උනේ නෑ. එක කතාවක ගෙඹි කුමාරයා කුමාරිගෙන් හාදුවක් අරන් රාජ කුමාරයෙක් උනාට...අනිත් දවසෙ අර රාජ කුමාරිත් ගෙඹි කුමාරියෙක් වෙලා සතුටින් ගෙඹි රාජ්‍යයක රජකම් කරලා ජීවත් උනා. අපේ අම්මගෙ අම්මා වෙච්ච ආච්චිට මන් එච්චර ආදරේ නැත්තෙ...එයා දැනන් හිටියෙ එකම කතා සෙට් එක විතරයි..ඒවායෙ හැමදාම උනේ එකම විදියට..හැමදාම එකම කුමාරයා සටන් කරලා එකම කුමාරිව බේරා ගෙන සතුටින් ජීවත් වෙච්ච කථාව... මගේ ප්‍රියතම ආච්චිගෙ කතන්දර අහලා..මමත් අර කතාවල චරිත මට ඕනි විදියට එක එක අතට හරවලා කියවලා බැලුවා.. උගුරෙ ඇපල් කෑල්ල හිර වෙච්ච කුමාරි බැන්දෙ කුරුමිට්ටෙක්..එයාගෙ එක ළමයෙක් තමයි අර Beauty and the Beast එකේ ලස්සන කුමාරි... 

"උඹත් කවදාහරි උඹේ මුනුපුරන්ට මන් වගේම ලස්සන කතන්දර හදලා කියලා දෙයි "

කියලා ආච්චිගෙ ලොකු බලාපොරොත්තුවක් තිබ්බා. 

හැබැයි මේ ආච්චි අපේ ගෙදර ආවෙ...මාසෙකට දවස් දෙක තුනක් විතර තමයි. මොකද ආච්චි අපේ ගෙවල් ළඟම තිබ්බ පන්සලේ තමයි සිල් ගත්තේ. පෝය දවසට ඉස්සෙල්ලා දවසෙ ඇවිත් පෝය දවසට පස්සෙ දවසෙ යන සිරිතක් තිබ්බෙ. මන් නම් කැමති උනේ මේ ආච්චි අපේ ගෙදරම ඉන්නවා නම් හොඳයි කියලයි. ඒත් තාත්තගෙ මහ ගෙදර දාලා එන්න ආච්චි කොහොමත් කැමති උනේ නෑ. 

එක දවසක පෝය දවසට ඉස්සෙල්ලා දවසෙ ආච්චි ආවා.. මන් උපායක් කල්පනා කලා කොහොමද ආච්චිව ගෙදර නවත්වා ගන්නේ කියලා. තීන්ත කුප්පිය...ඒ කාලෙ තීන්ත පෑන් වලින් ලියපු කාලය..දැන් වගේ කාබන් පෑන් තිබ්බෙ නෑ. ලොකු අක්කාගේ තීන්ත කුප්පිය ගත්තා හැලුවා ආච්චිගේ සිල් රෙද්දෙ ..මන් දන්නවා ආච්චි සුදට සුදේ සිල් රෙද්ද බැබලෙන්නෙ නැත්නම් ආයි සිල් ගන්න නොයන බව..මන් හරියට හරි පෝය දවසෙ හතට අටට නැගිටිනකොට මෙන්න ආච්චි ළිඳ ළඟ..

"ආච්චි සිල් ගන්න ගියේ නැද්ද?"

ආච්චි නෙවෙයි හුම් කිව්වෙ..අර නිල් පාට තීන්ත යවන්න දෙහි බෑවක් උලන ගමන් ආච්චි සිල් රෙද්ද හෝදනවා...

දවස පුරාම ආච්චි තීන්ත වැටිච්ච සිල් රෙද්ද ගැන කථා නොකලත් වෙනදා වගේම මට කථන්දර කියන්න නම් අමතක කලේ නෑ..

අර රෙද්දෙ නිල් පැහැය අඩු උනාට තවමත් බැබලෙන් තීන්ත පැල්ලම දකින වාරයක් ගානේ මගේ හිත ඇදුම් කනවා..

"තීන්ත බෝතලේ අක්කා අතින් හැලෙන්න ඇති නේද ආච්චියේ ?"

තව විටෙක..

"මන් ගන්න කොට මූඩිය බුරුල් වෙලා තිබිලා හැලුනද දන්නෙ නෑ"

තවත් විටෙක...

"පූසා පැන්නද දන්නෙ නෑ තීන්ත කුප්පිය පෙරලගෙන..ඔයිට ඉස්සෙල්ලා දවසෙත් ඔහොම තීන්ත කුප්පිය පෙරලලා තිබ්බා"

ආච්චි නෙවෙයි හුම් කීවෙ...

පහු වෙනිදා ආච්චි යන්න ලෑස්ති වෙනවා..

"මොකද අම්මගෙ සිල් රෙද්ද තීන්ත හැලිලා"

ඒ අපේ තාත්තා..

"මයෙ චූටි පුතා නම් ඊයෙ තුන් සැරයක් විතරම ඕක උනේ කොහොමද කියලා මට ඒත්තු ගන්වන්න නම් හැදුවා"

තාත්තා ටිකක් කල්පනා කරලා..

ඇන්නා මට ටොක්කක්

"අබ කෑ එකාගෙ මොලේ දනවා කියන්නෙ ඕකට තමයි"

මන් ටිකක් වෙලා ඔළුව අත ගගා හිටියා..

"මොකද්ද ආච්චියේ අබ කෑ එකාගෙ මොලේ දන කතාව?"

"මන් පස්සෙ කියා දෙන්නම් පුතේ..දැකලා තියෙනවද බළල්ලු ජරා කරලා වහනවා වැලි ටිකකින් හරි පස් ටිකකින් හරි..ඒත් සමහර බළල්ලු ගල උඩ රීලා පුරුද්දට ඕක වහන්න දඟලනවා..එතකොට වෙන්නෙ උන් දන්නෙම නැතුව උන්ගෙ ජරාව ඇඟ හැමතැනම ගෑවෙන එක. මන් පස්සෙ කියලා දෙන්නම්කො"

කියලා ආච්චි යන්න ගියා.

පස්සෙ දවසක ,

"අප්පා කල දේ නොකලොත් ඌ නොට්ටිගෙ පුතා කියනවනෙ. බොලායෙ තාත්තත් ඒ කාලෙ මාව ගෙදර තියා ගන්න ඔය වගේ වැඩ කොරලා තියෙනවා මයෙ පුතේ..."

ඔය කතාව අපේ ඕනයා මලයා අප්පා කල දේ නොකලොත් ඌ නොට් උගේ පුතා කියලා Not gate එක දාලා කොහෙ හරි කියලා තිබ්බා...
මන් ඔව්වා කියන්න ඔය ජාන විද්‍යාවයි...ගණිත විජ්ජාවළුයි දන්න එකක්යෑ...

මන් දන්නෙ ගමේ ගොඩේ කට  කතාවට කියන ඔය විද්‍යාත්මක පසුබිම් වලින් ඔප්පු කරලා පෙන්නන්න බැරි මිථ්‍යා මති මතාන්තර තමයි...
ඔව්වා කාට හරි ඕනි නම් නම් සුද්ද බුද්ද කරලා තමන්ගෙ ඔළු වල හරියට තැන්පත් කොර ගත්තට මයෙ  මොකෝ ? අර අච්චර වටිනා බ්ලොග් එක නොලියන සඳරූ මලයා කියන්නැහේ...සරමත් උස්සා ගෙන මන් ගහ ගන්න එනවයෑ ?

මන් මගේ ගමන මගේ පාඩුවෙ යනවා ආයිබොවන්ඩ...