අපි ලවු කරමුද ?

"අපි ලවු කරමුද ?'

මා අල්ලපු වැටේ සිටි බට්ටිගෙන් ඇසුවේ එය ප්‍රථම වතාවට බව මතකය.. ඒ වනවිට අප පාසලේ දෙවන හෝ තුන් වන පංතියේ බව යාන්තම් මතකය..

බට්ටිද තම හැඳ සිටි ජංගි කොටය එක අතකින්  අල්ලා ගෙන ,

"හා එහෙනම් අපි ලවු කරමු"

 කියමින් මා වෙතට දිව ආවාය.

"හා කෝමද ඒක කරන්නෙ?"

මාද යෝජනාව කලාට ඒ වනවිටත්  ලවු කරන හැටි දැන නොසිටියෙමි.

"ඔයා සෙල්ලම් බත් උයන්ඩ මන් මගේ පොල්පිති හරකා නාවන්නම්.. එහෙමයි ලවු කරන්නෙ"

"හා"

මා දෙස කටක් ඇරගෙන බලා සිටි බට්ටි නැවත අප දෙදෙනා සෑදූ ලී කෝටු ගසා වහලට හබරල කොළ අසුරා තැනූ සෙල්ලම් ගෙය තුලට ගියාය.

"මිනිස්සුයි ගෑණුයි තමයි ලවු කරන්නෙ"

අපට වඩා වසර දෙකක් වැඩිමාල් නමුත් එකම පන්තියේ පේල් වීම නිසා අපට වඩා උස මහත නිමල් මහදැනමුත්තෙක් ලෙස කීවෙ මේ සිද්දියට දින කීපයකට පෙරය..ඔහු කියන දේවල් ඇත්ත ලෙසම අපට පිළි ගැනීමට සිදු වූයේ ඔහු අපට වඩා වැඩිමහලු වීමත් වීමත් එලෙස පිළි නොගන්නේ නම් අපට ගුටි කෑමට සිදු වන නිසාමත්ය..

"ඉතින් කොහොමද ලවු කරන්නෙ?"

අප පංතියේ කටකාර කෙල්ලක් වූ මාලනී ඇසූවත් නිමල් රවා බැලීම නිසාම අපටද ඒ කාලයේ ලවු කරන හැටි නිමල්ගෙන නම් අසා දන ගැනීමට නොහැකි වීය.

එම නිසා ලවු කොරනවා කියන්නේද අප එදි නෙදා කරන බෝල ගැසීම..ගුඩු පැනීම , තාච්චි පැනීම, චක්කරන් පැනීම, රබර් ඇට ගැසීම , සරුංගල් ඇරීම වැනි ක්‍රීඩාවන්ම නමුත් පිරිමි ළමයකු සහ ගැහැණු ළමයකු පමණක් එක්ව කිරීම යන්න බව හැර වෙන කිසිම අදහසක් නොමැති බව සැකවින්ම වටහා ගෙන තුබූ බව නම් තාමත් මතකය..

ඊට පසු දින අම්මා සවසට තේ පානය සඳහා සෑදුවේ ගෙදර ඉතිරි වන බත් වියලා බැද පොල් සහ හකුරු එකතු කර  වංගෙඩියේ ලා කොටාගෙන ඒවා ගුලි කර සාදා ගත් රසකැවිල්ලක්ය. එවන් රසකැවිල්ලක් සෑදූ විට අපගේ නිවසේ සාමාජිකයන්ට අමතරව බට්ටිලාගේ නිවසේ බට්ටී, බට්ටිගේ මල්ලි සුට්ටාද අයියා ලොකූද බට්ටි අම්මා සහ තාත්තාද එකතු වන්නේ අප නිවසම රසගුලාවක ගිල්වමිනි..

"අම්මේ ඊයෙ මායි පොඩි අයියයි ලවු කලා"

බට්ටී කිසිම ලැජ්ජාවක් නොමැතිව සබාව ඉදිරීයේ මහා හඬින් කීවේ මා දෙස ආඩම්බරයෙන් බලමිනි. 

සියල්ලෝම මොහොතක් නිහඬව සිට ඊළඟ මොහොතේ මහා හයියෙන් හිනා වෙන්නට වූයේ..මා අති මහත් ලැජ්ජාවට පත් කරමිනි..ලැජ්ජාවට පත් වූයේ අන් කිසිවක් නිසා නොව...

" ලවු කරනවා කියලා කරන්නේ ආන් අරකලු බන්"

කියා අප පන්තියේම උන් උඩහ ගෙදර සිරී මා හට කීවේ අසල බඩවැටිය ළඟ සිට දෙපැත්තට අදිමින් සිටි කකුල් අටේ බලු ජෝඩුවක් පෙන්වමින් මා හට කීම නිසාය.. ටික වෙලාවක් අප ඒ දෙස බලා සිටි නමුත් මා හට ඒවන තෙක් ඊට පෙර දිනයේ බට්ටි නගාට මා කල යෝජනාව පිළිබඳව නාම මාත්‍රයක් සිහියට නොනැගුනි..

"ඉතින් පොඩි අයියයි බට්ටියි මොනාද කලේ ?"

සිනා හඬ මැදින් එසේ ඇසුවේ බට්ටිගෙ තාත්තා පියදාස මාමායි.

"මුකුත් නෑ.. මන් සෙල්ලම් බත් ඊවා.. පොඩ්ඩයියා සෙල්ලම් හරකව නෑවුවා"

බට්ටිද මේ වැඩිහිටියන් සිනා වෙන්නේ කුමකටදැයි තේරුම් ගත නොහැකිව විපිලිසර වෙමින් පැවසුවාය..

මේ සිද්දිය අමතක වන තුරුමත්..සහ මා අක්කලාගේ සහ අයියාගේ සිනාවට ලක් නොවන තාක් කල්  මා බට්ටි නගා සමඟ කිසිම සෙල්ලමකට නොගිය අතර ඉන් පසු වූවද ඈ මා කී දෙයක් කිසි විටකත් සබාවක් ඉදිරියේ නොකියන්නට වග බලා ගත්තාය.

අප ප්‍රදේශයේ මැණික් කර්මාන්තයේ යෙදෙන්නේද වී වගා කරන කුඹුරු ආශ්‍රිතව නිසාම බොහෝ කුඹුරු තරමක් එරෙන සුළුය.. සමහර කුඹුරු ලියදි කුඩා අපගේ බඩ ප්‍රදේශය දක්වාම එරී යයි..

අප වඩාත් ආසා කලේ මෙවන් ලියදි වල මඩේ එරෙමින් සෙල්ලම් කිරීමටය.. රත්වූ වතුර සහිත මඩක දනක් එරී සිටින විට දැනෙන සනීපය..හා අස්වැන්න නෙලා අවසන්වූ පිදුරු ගොඩේ කරවටක් ගිලී ගිය විට දැනෙන සනීපය..වෙන කිසිවකිනුත් ලබා ගත නොහැකිය..

මා බට්ටි සමඟ එවන් දිනක එක ලියද්දක මඩේ එරී සෙල්ලම් කරද්දී බට්ටී ඈ තමන්ගේ පපු පෙදෙස දක්වාම එරී ගිය බැවින් හඬන්නට වූවාය..මාද බිය වී බට්ටී ඇද ගැනීමට එදෙසට ගියද..එම ප්‍රදේශය සමහර විට ගැඹුරු පතලක් තිබුනු ලියද්දක් බැවින්..මාද එරී පපු පෙදෙස දක්වා එරී ගියේය.. කුඹුරේ අසල ලියද්දක් කොටමින් සිටි තාත්තා  , අයියා සහ ගුණපාල මාමා සමඟ සිමියොන් මාමා දුව විත් අපව මඩ ගොඩින් එලියට ඇද ගත්තේය.. මඩ වල සිර වී තිබූ අපගේ ජංගි කොට දෙකද ටික වෙලාවකින් සොයා දුන්නේ සිමියොන් මාමායි..අප මඩෙන් ඇද ගන්නා විට අපගේ ජංගි කොටද මඩ තුල හිර වී ඇත. 

"මුන් දෙන්නා  මඩේ ලවු කර කර ඉඳලනෙ"

ඕනෑම එකකට මා සහ බට්ටී ට මෙලෙස කියා සිනා වීම පුරුද්දක් කර ගෙන තුබූ අයියා එලෙස  කීවත් ඒ සමඟම තාත්තාගෙන් වැදුනු කන හරහා පාර නිසා එම සමච්චලය සදහටම අවසන් වීය.

පහු ගිය වතාවක මා ගමේ ගොස් බට්ටීගේ නිවසට ගිය විට මේ සිද්දිය සිහියට නගා පැවසූ විට බට්ටි නගා මෙන්ම ඈගේ ස්වාමි පුරුෂයාද සිනහා වූ ආකාරය මට ඊයේ මෙන් මතකය..

"අද කොහෙද පොඩි අයියෙ ළමයින්ට එහෙම ලස්සන  ළමා කාලයක්?"

ඔහු බට්ටි නගා දෙස බලමින් තම දරුවන් පාඩම් කරන දෙස බලමින් විස්සෝපයෙන් මෙන් කීවේය..

"මේ ළමයි අපි වගේ කාලෙ එනකොට මතක් කරලා හිනා වෙන්ඩ ළමා කලයක් ඇත්තේම නැති තරම් "

බට්ටි නගාද හිඳ සිටි අසුනින් නැගිට්ටේ මා දෙස බලමින් සිනාසෙමිනි.

පසු ගිය දිනක සැමරූ ජාත්‍යන්තර ළමා , වැඩිහිටි දිනය පිළිබඳ  සිතමින් කාලය ගත කරන නිමේශයක මා හදවත ලැගුම් ගත් මෙම උණුසුම් ලෙස මා හදවත පුබුදවමින් මුවඟට සිනාවක් එක්කරන මේ සිද්ධිය මා මගේ සහෘදයන් සමඟ බෙදා හදා නොගන්නේ මන්දැයි යන ප්‍රශ්ණයට පිළිතුරකි මේ...