පිස්සු හැදෙන සඳ... සඳේ කොහෙද ලප ?

මට මතකයි ගිය පෝයටත් මන් මේ කතාවම වගේ දෙයක් කීවා.. ඒ තමයි පුර හඳ පායන කොට ටිකක් පිස්සු කෙලින් උන්ගෙත් පිස්සු වැඩ වැඩි වෙනවා..එතකොට කරන පිස්සු වැඩ වලට තනිකරම වැරැද්ද කරන කෙනාට පටවන එක අන්තිම අසාධාරනයි... පිස්සු හැදෙන හඳත් වග කියන්න ඕනි අනිවාර්යෙන්ම !

ජීවිත කාලෙටම 4-5 වතාවක් අපේ සෙට් එක සිල් ගන්ඩ ගියා.. සහතිකෙන්ම සිල් රැක්කා.. උදෙන්ම නැගිටලා නාලා කියලා ගෙදරින් දෙන තේ එක බීලා.. සුදු කමිසෙයි සරම හරි නැත්නම් ලාපාට කොට කලිසමක් හරි ඇඳගෙන අර සිල් සාටකයත් අරන්..මල් වට්ටියයි, තෙල් හඳුන්කූරු අරන් බොහොම ශාන්ත දාන්තව පන්සලට යන අපි පොඩි උන් ලස්සනට ඉන්ඩ ඇති කියලා හිතෙන්නෙ දැන් තමයි...

ඔය විදියට අපි සිල් ගත්ත අන්තිම සැරේ මට අද ඊයෙ වගේ මතකයි... 

එතකොට නම් අර පොඩ්ඩක් කර දඬු උස් මහත් වෙන කාලෙ තමයි...නාහෙට නාහන ගතිත් ටික ටික ඔළුවට වඩින කොට...

අපි සෙට් එකම උදෙන්ම ගියා සිල් ගන්න..

වැඩිහිටි පිරිමි අය සහ වයසක උපාසකම්මලා සේරම සිල් පවාරන කරන්නෙ පහුවදා උදේ පාන්දරම තමයි.. පොඩි ගෑණු ළමයි සහ තරුණ කාන්තාවො හවස පහ වෙනකොට සිල් පවාරණය කරනවා..ඒ කාණ්ඩෙ වගේ අපිට ඉස්සර සිල් පවාරණය කලාට එහෙම කලේ කැමැත්තෙන් නම් නෙවෙයි..

ඒත් ගෙදරින් අවසර නුදුන් නිසා අපිත් ගෑණු ලමයි වගේ හවස හය වෙනකොට සිල් පවාරණය කරලා ගෙදර ඇවිත් තමයි ඉතින් පෝය දවසෙ අනිත් වැඩ කරන්නෙ..නමුත් කොල්ලො ලොකු නිසා දැන් ඕන් ඔය සැරේ අපිට අවසර දුන්නා වැඩිහිටියො එක්කම පහු වෙනිදට සිල් පවාරනය කරන්න කියලා... හැබැයි දහසකුත් එකක් උපදෙස් එක්ක අපේ ලොකු මාමගේ පූර්ණ අධීක්ශනය යටතේ තමයි අපිට රෑ පන්සලේ ගත කරන්න වෙන්නෙ.. ලොකු මාමා රෑ එකොලහ වෙනකොට ගොරෝ ගොරෝ ගත්ත සිල් රකින බව අපි දන්න නිසාම ඒ ගැන අපිට වැඩි දුකක් නම් තිබ්බෙ නෑ...

වෙසක් , පොසොන් සහ ඇසල නොවන පෝයක් නිසා එච්චරම පන්සලේ සිල් ගන්න කාණ්ඩෙ නොහිටියත් වැඩිහිටියො අපි සෙට් එක දිහා රබර් ඇහැ දා ගෙන හිටියා..

රෑ නවයට විතර අපිට නම් කෝෆි වගයක් වක් කරලා දුන්නා පන්සලේ පොඩි හාමුදුරුවො..විකාල භෝජනං කියලා වැඩිහිටියො නොබිව්ව එව්වත් බීව අපි..ඔය දහම් පාසලේ පොත් ටිකයි එතන තිබ්බ පන්සිය පනස් ජාතක පොතේ පින්තූරයි බලලා ඒ වෙනකොට ඇති වෙලා තිබ්බෙ..වැඩිහිටි උපාසක වරු සේරම සිල් ගත්ත තෙහෙට්ටුවට ඔය වෙනකොට නින්දත් නොනින්දත් අතරේ හිටියෙ..

ඔය අතරේ අපේ කවුරුහරි පොඩි උපාසක මහත්තෙකුට චූවා බරක් හැදුනා..සිංහලයගෙ පුරුද්ද නිසා අපි අට දෙනෙක් වෙච්ච සේරම දැන් චූ කරන්ඩ නැගිට්ටා..

"කොහෙද යන්නෙ ?"

කියලා නිදි මරගාතෙම අපෙන් අහපු ලොකු මාමා අනිත් පැත්තට හැරිලා ආයිමත් ගොරොද්දෙ අදින්ඩ ගත්තා..

"චූ කොරන්ඩ යන්නෙ"

කියලා අපි දීපු උත්තරේ ඇහුනෙ නැති වගට මේන් කැට !

කට්ටියම පේලියට ඔය ජාතික කර්තව්‍යය ඉටු කරන ගමන්,

"ආයි බණ මඩුවට යන්ඩ කම්මැලියි බන්..පොඩ්ඩක් ඇවිදිමු එලියෙ නිදිමත ඇරෙන්න"

ඒකමතික ඡන්දෙන් ඒ යෝජනවා සභා සම්මත උනා..

පන්සලට උඩ පොඩි කඳු ගැටයක් තිබ්බෙ..ඒ කඳු ගැටේ උඩ තිබ්බ ගල තලාවට හඳ වැටිලා දිලිසෙනවා..

දැන් කට්ටිය එක්කම ඔය ගල් තලාවට ඇදෙන්නෙ සීල සාඨකය බෙල්ල වටේ ඔතාගෙන..

අප්පා ගල තලාව උඩට ගියහම හඳ එලියෙන් බබලන ගමම ලස්සනට පේනවා..පන්සලේ වෙහෙර  සහ කොත් කැරැල්ල කිරි පාටට බබලනවා.. ගමම කිරි ගඟුලක අඳුරෙ ගිලිලා..
.
සෝමෙ මාමගෙ මල්ලි අපිට ඇඟිල්ලෙන් ඇන ඇන පෙන්නන්නෙ මොකද්ද ?

ඔය ගල් තලාව මායිමේ තියෙන කිතුල් ගස් යාය...

දෙයියනේ.... කළු පාටට කිතුල් ගස් වල අඳුරු සෙවනැලි ඡායාව අතරේ සමහර කිතුල් ගස් වල මල් අතරේ එල්ලෙන විශාල කල ගෙඩි.. ඒවත් හරියට කිතුල්ගස් වලම පල දරපු ලබු ගෙඩි වගේ පේනවා..

ඔය වෙනකම් උගුරක් විතර කට ගාලා තිබ්බට කවදාවත් අපි හැමෝම කිතුල් රා බීලා තිබ්බෙ නෑ..නිමල් නම් තාත්තගෙ කිතුල් රා බීලා හොඳට වෙලා තියෙනවා..අනිත් අය කවුරුවත් ඒ අත්දැකීම විඳලා නෑ.. ගමම නිදිය ගත්ත මොහොතක...අපිට මොනද කරන්න ඕනි කියලා කාගෙනවත් අවසර ඉල්ලන්න අවශ්‍ය නැති මොහොතක...

ඊළඟ මොහොතේ නිමල් සට පට ගාලා අර කිතුල් ගහට නගින්න පහසු වෙන්න බැඳලා තිබ්බ පොල් ලෙලි වලට අඩිය තිය තියා ගහ උඩ...අපේ දෑස් පේන මානයේම...

එච්චර සද්දෙට නැතත් හැමෝම අත්පුඩි ගහලා නිමල්ව පිලිගත්තෙ ආපහු රා පිරිච්ච ලබු කැටෙත් අරන් රටක් රාජ්‍යයක් දිනලා එන වීරයෙක් පිලි ගන්නවා වගේ..

අපේ වෙලාව හොඳා විමලෙ මාමා අද පෝය හින්දා රා එකතු කරලා නෑ.. හෙට උදේ පාන්දරම එකතු කරන්න තියෙන්ඩ ඇරලා "

නිමල් දැනමුත්තෙක් වගේ කියෝනවා...

දැන් කට්ටිය එක එක්කෙනා කොහෙන්දෝ හොයා ගත්ත පොල් කට්ටකින් ටික ටික බොනවා..
එකෙකුටවත් මතක් උනේ නම් නෑ..අද පෝය මේ ඉන්නෙ සිල් ගත්ත ගමන් සිල් පවාරනය කරලවත් නෙවෙයි කියලා නම්...

ක්‍රෑහ්...තුහ්ප්...

කිය කියා කෙල ගහ ගහා මුලින් බීපු අපිට පොඩ්ඩක් ඔළුව කරකැවෙන්න ගත්තම නම් ආයි ඇරලා දැම්මා නොකර සද්ද..

මන් හිතන්නෙ රා කැටෙන් භාගයක් විතර ඉවර වෙන්න ඇති..

මෙන්න එක එකා එක එක විකාර...නිමලයා සරම උස්සගෙන සින්දු කියනවා.. තව දෙතුන් දෙනෙක් ගල් තලාව උඩ පෙරලෙනවා.. මගෙත් ඔළුව කරකැවෙනවා...කොහොම හරි ඔළුව උස්සගෙන ඉන්න තමයි ෆුල් ට්‍රයි එක.. එකෙක් හූ කියනවා.. ඒ අමලයාද සුගතද කියලා නිච්චි නෑ..

"ඒයි යමන් බන් පන්සලට..දැන් කට්ටිය අපිව හොයනවා ඇති"

"පිස්සුද යකෝ..දැන් පන්සලට යන්න..ඕන් ඔහේ මෙහෙම ඉඳලා උදේ වෙනකොට ආපහු යන්..

එක එකා ගල් තලාවෙ එක එක තැන දපලා.. ඔළුව කරකැවෙන වේගෙට නින්ද යනවා වගේ දැනෙනවා ආයි ඇහැරෙනවා... ඔය අස්සෙ කවුරු හරි වමනෙත් දානවා..

ගල් තලාවට ඔළුව තිබ්බහම..කැරකි කැරකි පල්ලහට යනවා දැනෙනවා...ඉතින් ඔළුව උස්සන්න හදනවා ආයි වැටෙනවා...එක විකාරයයි...

මට අන්තිමට මතක කවුරු හරි හූ තියනවා...කෑ ගහනවා.

ඊළඟ මොහොතේ මට ඇස් අරින්න බැරි තරම් ඔළුව කැක්කුමයි.. සියොළඟම දෙහි ගඳයි..මුරු මුරු සද්දෙකින් පටන් ගත්ත කන් දෙකේ ඝෝශාව ටිකකින් අඩු උනා..

දෙයියෝ සාලේ බනිනවා ඇහෙන්නෙ තාත්තා නේද ?

දවස් කීපයක් යනකම්ම ඔළුව රිදි රිදී තිබ්බා..ඊටත් වඩා හිත රිදුනා තාත්තා මටත් වඩා බැන්නෙ අම්මට නිසා.. අම්මත් මට බැන බැන කන්ඩ බොන්ඩ සේරම ළඟටම ගෙනත් දුන්නා..

කාලයක් යනකම් ගමේ ඇස් ගෙඩි වලින් වහන් වෙවී වහන් වෙවී හිටි අපි..ඊළඟ පෝය වෙන කොට ආයිමත් පණ ගහලා ආවෙ..ජීවිතේට අපි එකතු කරගත්ත තවත් නවමු අත්දැකීමක් එක්ක !

ඇත්තටම එදා රෑ වෙලා තිබ්බෙ..නිමල් වෙරි මර ගාතේම ගෙදර ගිහින් ගෙදර දොරට තඩි බානකොට නිමල්ගෙ ගෙදරින් පන්සලට ඇවිත් අපිව හොයලා..නිමල්ට කන රත් වෙන්න එකක් දුන්නහම කියලා අනිත් අය තාම ඉන්නෙ ගල් තලාවෙ කියලා..එතකොටයි අපේ ගෙවල් වලින් අපිව හොයන් ඇවිත් ගෙදර එක්කන් ගිහින් තියෙන්නෙ.. වෙරි මරඝාතේම මට දැනුනෙ ගල් තලාවෙ ඉද්දි වැස්සකට තෙමෙනවා වගේ...තාත්තා වතුර බාල්දියක් වක්කරලා සියොළඟම වෙරි බහින්න කියලා..අම්මා දෙහි ගහම අතුල්ලලා මගේ ඔළුවෙයි කකුල් දෙකෙයි...

ඔන්න ඔහොමයි අපි අපේ ළමා කාලෙ අන්තිම වතාවට සිල් ගත්තෙ.. පස්සෙන් පහු පෝ දාට අපි කරන්න පටන් ගත්තෙ අමුතුම පුණ්‍ය කටයුත්තක් තමයි... ඒ ගැන විස්තර පසුවට..
.
මෙන්න මේ මොහොතේ කතාව කියවපු කාට හරි හිතෙනව නම් ...

"යකෝ මුන් වගේ නැහැදිච්ච , මගෝඩි , පජාත රැලක් ගමක හිටියනේ "

කියලා...
මතකද ?

පුර හඳ දවසට මිනිස්සුන්ගෙ පොඩි පොඩි උමතුවන් උත්සන්න වෙනවා..
ඒකට වග කියන්න ඕනි ඒ පිස්සු කෙලපු කොල්ලො සෙට් එකමද ?
නැත්නම් හඳද ????

පොඩ්ඩක් මොලේ කල්පනා කරලා හිතන්න පිංවතුනි !