තව සුට්ටෙන් රූන් කුරුල්ලා ඉවරයි...

කොළඹ මහා මාර්ග වල ඇති සංඥා පුවරු පද්ධති ක්‍රියා විරහිත වීම් හෝ අනතුරුවලට භාජනය වීම් නිතර දැක තිබුණත් ක්ෂණිකව ඒවා යථා තත්වයට ගෙන ඒම සාමාන්‍ය කටයුත්තක් බව මට නිරීක්ෂණය වී ඇත. එසේ නොවන අවස්ථා තිබිය හැකි වූවත් ඒ බොහෝ සුළුතරයක්ය. මා නවාතැන ආසන්නයේ ඇති ප්‍රධාන මංසන්ධිය වාහන නිසි හැසිරවීම සඳහා නවීන කැමරා පද්ධතියකින් සමන්විත අතර ප්‍රධාන හතරමං හන්දියක් වීම නිසා සංඥා පුවරු වල නිසි ක්‍රියාකාරීත්වයක් ඇත. කෙසේ නමුත් උදෑසන සහ සවස නම් යම් තරමක වාහන තදබදයක් ඇති වන්නේ බොහෝ වාහන මෙම හතරමං හන්දිය භාවිතා කරන බැවිනි.
-------------------------------------------------------------------------------


කුඹුරු වැඩ කාලය පොදුවේ ගත් කල පැටි වියේ උන් මා සහ මගේ සගයන් රැළ වඩාත් ප්‍රිය කළේ ගොයම් කපා මඩවන කාලයටයි. මුල්ම කාලයේ තනිකරම ශ්‍රමය යොදා වචනයේ පරිසමාප්ත අර්ථයෙන්ම ගොයම් පෑගීම කරනු ලැබිනි.. ගොයම් කරල් මිට බැගින් ගෙන එහි වී ඇට සහිත කොටස් පාදයේ වළලුකර හා පතුල උපයෝගී කරගෙන එහි වී ඇට ගැලවී වැටෙන තුරු පෑගීම කරනු ලබයි. පසුව මෙය සඳහා ගවයින් යොදා ගත් අතර, ඇග්‍රිමෙක් කොළ මඩින යන්ත්‍රයද වර්තමානයේ සුනාමි යන්ත්‍රයද යොදා ගනු ලබයි.සැන්දෑවේ ආරම්භ වන මෙම කාර්යය අවසන් වන්නේ පාගා ගනු ලබන බැත හුළං කර වී ගෝනි වලට පිරවීමෙනි. මෙය අවසන් වනවිට මධ්‍යම රාත්‍රියද පසු වන්නේය. කුඩා අප වඩා ප්‍රිය කරන්නේ බැත පාගා අවසන් වනවිට පැත්තක ගොඩ ගැසෙන පිදුරු ගොඩේ බඩ පිනුම් ගැසීමටයි. වෙනදාට පොත අතට ගන්නා විටම එන නිදිමත පැත්ත පළාතක නැත. 


"ඔය කාටුව ගාගෙන ඇඟ කසනවා කීවොත් එහෙම හම ගහනවා හෙට"


මෙයද කිසිදා සිදු නොවූ සිද්ධි ගොන්නට අයත් වූයේ,සියළු වැඩ අහවර වී මහ රෑ මැදියමේ වැඩිහිටියන් සමඟම අසල ඇළක හෝ දොළක යකඩ සූට් එක පිටින් නෑමේ මහඟු අවස්ථාව ලැබෙන්නේ කාලයකට පසු වීම නිසාමය.මැඩුවන් පොළේ අපගෙන් වැඩිහිටියන්ට ප්‍රයෝජන නොමැත්තේද නොවේ. නමුත් ඔවුන් විවේක ගන්නා විටක ඔවුන්ගේ වැඩ කිරීමට දත කෑම සමහර විටෙක එතරම්ම ප්‍රයෝජනයක් වූයේද යන්න සැක සහිතය. 


වී සුළං කිරීම නැත හොත් වී වල ඇති බොල් අයින් කර හොඳ වී වෙනම ගොඩ ගසා ගැසීමට ඒ කාලයේ භාවිතා කළේ අතින් කරකවන ෆෑන් එකකි. එහි ඇති හැඬලයෙන් අයෙක් තදින් කරකැවිය යුතු අතර අනිකා කුල්ලකට නැතහොත් යතුරකට ගත් වී එම සුළං ධාරාවට අල්ලා හොඳ වී වෙන් කර ගනී. මෙම ෆෑන් එක කරකැවීම සඳහ ඉදිරිපත් වන්නේ කල්ලියේ සවි ශක්තිය ඇති අයකු වීම නිසා එය මහා භාරදූර ගරු කටයුතු කාර්යයක් ලෙස අපි එකල විශ්වාස කළෙමු. එම නිසා ෆෑන් එක කරකැවීම සඳහා අපද ඉසුඹුවක් ලැබෙන තුරු බලා සිටින්නේ ඇඟිලි ගනිමිනි. අපගේ කුඹුරු යායේ මැඩුවන් කිරීමේදී නිසැකවම ෆෑන් එක කැරකැවීම කරන ලද්දේ මගේ මාමා විසිනි. ප්‍රදේශයට ආවේණික පතල් කම්කරුවකු වූ මාමා මට සිහි කළේ යෝධයෙකි.


 "වැහි කළුවර වැඩී හින්දා අද කොහොම හරි මේ සුමේ ඉවර කර ගමු" 


අපේ තාත්තාගේ හඬ සමඟම කෙරී ගෙන යන වී සුළං කිරීමේ කටයුත්ත දෙස මා බලා සිටියේ පිදුරු ගොඩ උඩ ඇති තරම් බඩ පිනුම් ගසා ඔද්දල් වුණු ප්‍රීතිමත් සිතකිනි. 


"බඩ පිනුම් ගැහුවට කමක් නෑ..ඔය හිටවලා තියෙන උල් එහෙම පුකේ ඇන ගන්නවා නෙවේ" 


මාමා විටින් විට අපට අවවාද දුන්නේ සිනා සෙමිනි.ෆෑන් එක කරකැවීමේ නොතිත් ආශාවෙන් කන්කෙඳිරි ගාමින් සිටි මාහට කිසි අවස්ථාවක් නොලද්දේ සැවොම හෙට වැස්සට පෙර මෙය ඉවරකර ගැනීමේ යුද්ධයට මැදිව ඇති බැවිනි. 


"මල්ලි ඔන්න ඕක පොඩ්ඩක් දීහං ඔය කොල්ලට නැත්නම් ගෙදර ගිහිනුත් චුරු චුරු ගායි.උඹලයෙ අක්කා මයෙ ඔළුවනෙ කන්නෙ"


මාමා සිනාසෙමින් මා හට ෆෑන් එකේ හැඬල් එක භාර දෙන්නේ විටක් හැපීමට අඩු වැඩිය අතට ගනිමිනි. නැවත මාමා පැමිණියත් ,


"අනේ මාමෙ තව එක සැරයයි.. එකම එක සැරයයි අනේ"


කියමින් මාමා ඉවතට යවා ගත්තේ..ඔහු කමතේ අයිනක වූ පිදුරු ගොඩ තවත් ඈතට දමන්න එදෙසට ගමන් කළේය. මාමා ගිය දෙස බලමින් ඔහු පැමිණෙන්නට පෙර ගත යුතු විනෝදයේ උපරිමය ගැනීමට මා හැකි වැර යොදමින් ෆෑන් එක කරකවමින් සිටියෙමි. ගිය ලෙසම මාමා නැවත පැමිණියේ නැත.
වේදනාත්මක කෙඳිරිගෑමක් සමඟම මාමා දෙසට දිව ගිය අප පියා සමඟ උන් අනිත් අය මාමාව ඔසවා ගෙන පැමිණියේ මාමාගේ මුහුණ වේදනාවෙන් විරූපව ගොස් තිබුණේය. එකිනෙකා පරයා නගන හඬ මැද කිසිවක් සිතා ගැනීමට නොහැකි වූ මා අවසනට දුටුවේ ඔසවා ගෙන යන මාමාගෙ කකුල දිගේ ගලන ලේ ධාරවක් සමඟම ලෙයින් පෙඟුණු රෙදි කැටියක් මාමාගේ බඩ පෙදෙස ආවරණය කර ඇති බවයි. මාමා ඉල්ලපු වෙලාවෙ ෆෑන් එක දුන්නනම් මෙහෙම දෙයක් වෙන්නෙ නෑ..යන සිතුවිල්ල මගේ සිතට පැන නැග්ගේ එවිටමය. 


"දරුණු තැන් බේරිලා තියෙන්නෙ නූලෙන්"


"ලොකු මාරකයක් තමයි පැනලා තියෙන්නෙ"


"මලයමයි ඔය කැන්ද උල් ටික හිටෙව්වෙ මැඩුවන් පිටට යනවා කියලා මාරකයක්ම තමයි පැන්නෙ"


පසු දින අම්මාගේ සහ තාත්තාගෙ දෙබස් සමඟම මා අවදි වූවත්, වෙනදා මෙන් ඔවුන් අතරට දිව නොගියේ මා දුටුවහොත් තාත්තා මා හට බැණ වදිනු නියත බව ඉවෙන් මෙන් දන්නා නිසයි. සති කිහිපයක් රෝහලේ ගත කිරීමෙන්පසු මාමා නැවත නිවසට පැමිණි අතර, වෙනදා තනියෙන්ම මාමා සහ නැන්දා සමඟ හුරතල් වන්නටත් මගේ වයසේ වූ අයියා සහ වැඩිමල් අක්කා සමඟ සෙල්ලම් කරන්නටත් නිතර දුවන මා මෙවර එහි ගියේ අම්මාද සමඟය. පුදුමය වූයේ මේ වනතෙක්ම මාමා තුවාල වීමට ප්‍රධාන වරදකරුවූ මා හට කිසිවකු කිසිම දෙයක් නොපැවසීමය. නමුත් සිද්ධිය සහසුද්දෙන්ම දන්නා මාමා නම් මා සමඟ හොඳටම තරහ වී ඇති බවට නොඅනුමානය. අම්මාගේ චීත්තයෙ එල්ලී ඇයට මුවා වෙමින් මා හොරෙන් මාමා දෙස බැලීමි. කිසිම තුවාලයක සලකුණක්වත් මාමාගෙන් දිස් නොවේ. සැමදාම වාගේ දින 5-ක් වත් නොකැපූ රැවුල ඇතුව මාමා ඇඳ මත දිගාවී සිටියේය. 


"කෝ මගේ චුට්ටන් කොල්ලා.. මෙහෙ වරෙන් මොකෝ බන් උඹ මාව බලන්න ඉස්පිරිතාලෙවත් නාවෙ?"


මා ළඟට ඇදගත් මාමා රැවුල් කොට සහිත මූණ මගේ මූණේ අතුල්ලන්ට වූයේ..මා ද වෙනදා මෙන් මාමාගෙ ඔඩොක්කුවේ ඉඳ ගන්නට තැත් කළත්..මාමා එයට නම් ඉඩ දුන්නේ නැත.


"කොයිතරම් කාලයක් යනවලුද මල්ලියෙ හොඳටෝම සනීප වෙන්න?" 


ඒ අම්මායි.


"මාස හයක් විතර යයි කියන්නෙ"


නැන්දා කම්මුලට අතක් තබා ගෙන මහත් විස්සෝපයෙන් සිටියේ නමුත් මා තුරුලට ගෙන,


 "චුට්ටන් පුතේ ආන් මේසෙ උඩ වැලි තලප ඇති කාලා, අක්කල එක්ක සෙල්ලම් කරන්නකො" 


කීවාය. මේ වනවිට නම් මාගේ වරදකාරී හැඟීම බොහෝ දුරට ඉවත්ව තිබුණේ..මුත්..


"මේ ඇහුනිද අර වත්ත පහළ තිබ්බ අළු කෙහෙල් කැන පැහිලා තිබ්බා හොඳටෝම. කපලා ගිහින් දාන්නකො මලයගෙ ගෙදරට" 


ආපසු නිවසට යන අතරේදී, අම්මා අණ කළේ තාත්තාටය.


"හොඳ වෙලාවට වෙන ළමයි නොහදන්න හිතා හිටියෙ දෙන්නා " 


තාත්තා හිකි හිකි ගාමින් කීවත්..


"ළමයි ඉන්න තැන් වල කියන ඒවද ඔය?"


අම්මා සුපුරුදු නෝක්කාඩු ස්වරූපයෙන් කීවාය. තුවාල සනීපවෙන්න අළු කෙසෙල් ගුණ දායක බව මට හැඟී ගියේ, තාත්තා පසුදිනම අම්ම කී දෙය වෙනදා මෙන් හත් අට වතාවක් කීමෙන් පසු නොව, එක් වරම කල නිසාය. පසු දිනක මා මාමාගෙන් ඇසුවේ 


"කොහෙද මාමේ තුවාල වුණේ..? මට පෙන්නන්නකෝ අනේ"


කන්කෙඳිරි ගෑවේ මගේ කොහේ හරි තුවාල වූ විට එය හැමෝටම ප්‍රදර්ශනය කිරීමේ පුරුද්දක් මාසතු වූ බැවිනි. මාමා හක හක ගාමින් සිටියදී නැන්දා රතුවූ වතින් යුතුව සිටියාය. 


"චුට්ටන් පුතේ තව සුට්ටෙන් රූන් කුරුල්ලා ඉවරයි" 


මාමා මගේ රූං කුරුල්ලා මිරිකමින් කීවේ නැන්දා සිටි තැනින් ගස්සාගෙන ගෙතුළට ගිය සැණින් ආවේ පාර්සලයක් අතැතිවය. 


"චුට්ටන් මෙන්න මේ හැලප ටික අම්මට දෙන්න පුතේ.."


එක් දිනක හවසක මාගේ හිතට වදදුන් ප්‍රශ්නය මා තාත්තාගෙන් විමසීය.


"මන් එදා මාමගෙන් ෆෑන් එක වදෙන් ම ඉල්ල ගත්තෙ නැත්නම් මාමාට මෙහෙම වෙන්නෙ නෑ නේද තාත්තෙ?"


මදක් කල්පනා කල තාත්තා,


"එහෙම වෙන්නත් තිබුණා චුට්ටන්, ඒත් වෙන්න දෙයක් තියේ නම් ඒක වෙනවාමයි. වෙච්ච දේවල් වලට කණගාටු වෙලා වැඩක් නෑ. ඒත් මයෙ පුතේ කවුරු හරි වැඩක් කරනව නම් එයා ඒ වැඩේට දක්ෂම කෙනා නම් පුතා ඒ වැඩේට අත දමන්න එපා. එයා පුතාගෙ උදව් ඕනි නම් ඉල්ලයි"


මෙහි සර්වකාලීන බව වැටහෙන්නේ එදාටත් වඩා අදටය.
---------------------------------------------------------------------------------
කාර්යාලය හා නවාතැන අතර සිර වූ ජීවිතයට දෛනිකව ලැබෙන එකම ව්‍යායාමය ඇවිදීම පමණක් නිසාම මා කරන්නේ උදෑසනම කිලෝමීටරයක් දෙකක් ඇවිදීමයි. මෙය හොඳින් දන්නා මගේ සහෘදයකු පසු ගිය දිනයක මා හට තෑගි වශයෙන් එවා තිබුණේ පියවර ගැනිය හැකි කුඩා උපකරණයකි.මෙම උපකරණයට අනුව පියවර 10,000ක් දිනකට යා හැකි නම් එය ප්‍රශස්ත බව කියවේ. මම ටාර්ගට් කවර් කර ඇති බව හැඟේ.

ඇවිද්ද පය දහස් වටින නිසාම මිල මුදල් අඩු කාලයක වටිනා කියන කකුල් දෙක විකුණා ගත හැකි නිසාම මමත් මේ දිනවල යහමින් ඇවිදීම කරයි.


අද උදෑසන මාර්ග සංඥා අසලදී දුටුවේ එය නියමිතව ක්‍රියාත්මක වෙද්දීම එයට විරුද්ධව එතන රාජකාරී කරන නිලදරුවන් නිසා අසරණ වූ මාතලීලාය. සංඥා රතු පැහැය දල්වා එන්න එපා කියද්දී, නිලදරුවා වේගයෙන් අත නව නවා කියන්නේ එන්න කියය. රියැදුරු තුෂ්ණිම්භූතව සිටී.ඉහළ ඇති කැමරා වලින් රියදුරන්ගේ ක්‍රියාකලාපය තවත් දුරු තැනක සිට පටිගත කරනු ඇත. අකමැත්තෙන් වූවද රියදුරන් රතු එළිය අභිබවා යද්දි නිලදරුවා දොස් පරොස් නෙතින් රවනුද නිරීක්ෂණය විය.
සංඥා පද්ධතිය තම කාර්යය නිසි ලෙසම කරද්දී එහි කර්යය වදෙන් පොරෙන් ගෙන කරන්න ගොස් එක්කෝ රියදුරු මාමලා රූන් කුරුල්ලන් පොඩිකරගනු නියතය. නැතහොත් අන්ද මන්ද වූ රියදුරකු අතින් නිළදරු මාමාගේ රූන් කුරුල්ලා කුඩු වනු නියතය යන හැඟීම සිතේ පහළ වූ මගේ ඇඟ හිරි වැටී ගියේය. 


හොඳ වෙලාවට මගේ නවාතැනේ බල්ලෝ තිදෙනෙක් හැර බූරුවෙක් නැත. හිටියානම් අද උදේ ඌ මගෙන් හොඳටම ගුටි කනු ඇතැයි මට සිතෙන්නේ දැන්ය.