මේ කපන කාලයයි ! Harvesting Time

කොළ පැහැයත් කහ පැහැයත් අතර වර්ණයකින් ගැවසි ගත් බණ්ඩි ගොයම ටිකින් ටික රන්වන් පැහැගැන් වෙන්නේත් ආඩම්බරයෙන් අහස දෙස බලා සිටි ගොයම් කරල් බිමට නැවෙන්නේත් බලා සිටිද්දීමය...
නියර පුරා ආරක්ෂකයන් මෙන් සිටුවා ඇති පොල් පිති වල හිඳ යාය පුරා ගොයම් කරල් වල සාරය බීමට පැමිණෙන ගොයම් මැස්සන් වෙත බැල්ම හෙළමින් සිටින් නා නා විද කුරුල්ලෝ විටින් විට යාය වෙත පියඹා ගොස් නැවත් තමන් සිටි පොල් පිති අසුන වෙත පියඹා එයි..

මේ ගොයම් පැසී ලහි ලහියේ ගොයම් කපන්නට සූදානම් වන කාලයයි...

තාත්තා වී අටුවේ කොනක ගසා තිබූ දෑකැති සමූහය ගෙන භූමිතෙල් උලා පීරකින් ඒවා නැවත මුවහත් කරද්දී... අම්මා වී වේලෙන්නට දමන මාගල් මිටිය ලිහා ඒවා තුළට වී තැනින් තැන කපා දැමූ මීයන්ට දෙස් දෙවොල් තබමින් නැවත සකසයි.. ලොකු අක්කා බට පොතු පෙට්ටිය සහ බත් කෑමට ගන්නා වට්ටි ගොන්න එළියට ගෙන අව්වේ දමා සියල්ල පිළිවෙළට සකසා ගනී.

චූටි අක්කාත් මමත් ළඟ එන සතුටුදායක දින කිහිපයකට ඇඟිලි ගනිමින් බලා සිටින්නෙමු

මාර්තු මාසයේ කැපෙන ගොයමට වඩා අප වඩාත් ආශා කළේ අගෝස්තු නිවාඩු කාලයේ ගොයම් කැපෙන සමයටයි. පාසැලේ ක්‍රීඩා උත්සව වලට මුලු කාලයම වැය කරන මාර්තු මාසයත් ඊළඟට පැමිණීමට නියමිත සිංහල අළුත් අවුරුදු සමයත් නිසාම එම කාලයේ ගොයම් කැපිල්ල නම් විටෙක හිසරදයක් වූබවත් මතකය. එනිසාම අගෝස්තු නිවාඩු කාලය ඉතා මිහිරි මතකයන් රන්දන කුඹුරු සමයක් වීම නම් අනිවාර්ය අංගයක්ම වීය.

අද මේ වෙනකොට නම් සුනාමි, භූතයා යන නම් වලින් හඳුන්වන ගොයම් නෙළීමේ යන්ත්‍ර තිබුණත් 70 දශකයේ අග හා අසූවෙ දශකය මුල සියලුම කුඹුරු වැඩ මිනිස් ශ්‍රමයෙන් කර ගත් කාලයක් තිබුණි. එලෙසම කුලියට මළියට නොව අත්තමට එකිනෙකාට උදව් කර ගනිමින් කුඹුරු කල හැටි ගැන අමතක නොවන කාලයක සැමරුම් ගොන්නත් හිත පතුලේ ඇත..

පහු ගිය දොහක..හරියටම අගෝස්තු 13 දිනය පුරාම මම මගේ අසල්වාසී අයියා කෙනෙකු වූ අබේ අයියාගේ ලියැදි කීපයකින් යුත් කුඹුරේ ගොයම් කැපීමට සහභාගී වීමි. කාර්යාල වලටම වී හොර වී ඇති ඇඟ හැමතැනකම ඇදුම් දුන්නත්එදා දිනයම ලත් සතුට නම් කාලයක් හිත පුරා දෝංකාර දෙනු නියතය.. එදින වැඩය කරන අතර තුර මා ෆෝන් කැමරා කාචය තුළ රුවා ගත් ඡායාරූප කිහිපයක් තමයි මේ තියෙන්නෙ.

 මෙය ප්‍රභා මිය යාමට මොහොතකට පෙර ඡායාරූපයක් නොව මාගේ කොන්ද රුදාව නිසා නියරේ ඇලවී සිටිද්දී ගත් ඡායාරූපයක් බව කරුණාවෙන් සලකන්න !

ගොයම් කැපීම අතින් කළත් මැඩවීම නම් යන්ත්‍රයෙන් කල නිසා දවස් එක හමාරක් වැනි කෙටි කාලයක් තුළ සියලුම වැඩ නිම වීය..

අපේ ගම් වල මැණික් පතල් හෑරීම කුඹුරු වල සිදු වීම නිසාම දණිස තෙක් එරෙන කුඹුරු වල අදටත් අතින් ගොයම් කැපීම සිදුවේ. ගොයම් මැඩවීම සඳහා අද නම් සියලුම ගොවීන් පාහේ යන්ත භාවිතා කරනු දක්නට ලැබේ.

නමුත් එදා යන්ත්‍ර නොතිබූ සමයක සහ එරෙන කුඹුරු නිසා කුඹුර සැකසීමටවත් මී හරක් යොදා ගැනීමට නොහැකි කුඹුරු නිසා ගොයම් මැඩීම කළේද ගොවීන් තමන්ගෙ කකුල් මගිනි. එය හරකුන් යොදා කරනවාට වඩා කලාවකට කළයුතු දෙයක් වීය. දෙපසේ සිටවූ කරු දෙකකට රඳවනු ලැබූ දෙ අතින් අල්ලා ගතහැකි දණ්ඩ අල්ලා ගෙන තම දේපතුල් වලට මැදි කර ගත් ගොයම් මිටිය ඇට හලෙන තුරු දෙකකුලින්ම පාගනු ලබයි. මෙය ඉතා වෙහෙසකර කාර්යයක් වූවද පළපුරුදු ගොවීන්හ් අට එය ඉතා සුළු දෙයක්ම වීය.කුඩා අපද අපේ වැඩිහිටියන් ඇඹුල සප්පායම් වන විට ගොයම් කරල් 10-15 ගෙන ගොයම් මැඩීම කර ඇත්තෙමු. එහි ප්‍රතිඵලය දැනෙන්නේ කකුල සෝඅදන්නට දියට බැස්ස විටය. පාගන ගොයම් ගස් වලට සීරුණු දෙකකුල් දැවිල්ල දින කීපයක් යනතුරුම පවතී.

ගොයම් මැඩීම කරනු ලබන්නේ රාත්‍රියේ වීමද ඉතා සුන්දරය. පැට්‍රෝල් මැක්ස් ලාම්පු එළියෙන් ආලෝකමත් වන කමත මඩවා ගොඩ කරන ලද පිදුරු ගොඩ අපේ පිනුම් පිටිය වන්නේ කොයි තරම් නම් චමත්කාරයක් එක කරමින්ද ?

එවන් කාලසීමා වල සිදුවූ රසවත් සිද්ධීන් අටෝ රාශියක් හිතට නැගුණත්..එයින් එකක් අදට මගේ සිත පාරවන්නට වූයේ මේ චරිතයේ උන් නැගණිය පසුගිය සතියක අකාලයේ මියැදී මාද එම මළගමට සහභාගී වූ නිසාය...

මේ අප අවුරුදු 8 හෝ 9 ක් වූ කාල සීමාවයි. වැඩිහිටියන්ගේ සියලුම ක්‍රියා දෙස බොහෝ කුතුහලයෙන් බලන්නට පුරුදු වූ කාලයක් හා ඔවුන්ව අනුකරණය කරන්නට පෙළඹෙන කාලයක් වීය.

කිසිම අර්ථයක්, රසක් නොදැන බීඩි බී බලන්නට ගොස් කැස්ස හදා ගත් කොලු නඩයක් වූ අපි...
එක් දිනයක අසල්වාසී කුඹුරක ගොයම් මඩවන කමතකට වී මැඩුවන් ගසා දැමීම..කරල් ඇහිලීම වැනි පොඩි පහේ වැඩ කරමින් සිටියෙමු. රාත්‍රිය වනවිට..අප කමත වටා රැස් වී පිදුරු ගොඩ උඩ පිනුම් ගසමින්ද වැඩිහිටියන්ගේ ඇනුම් බැණුම් වලට ලක් වෙමින්ද සිටින විටෙක කපිල අපිට අතින් අමුතුව සන් කරනු දැක්කෙමු.

අනිත් අයට හොරෙන් එකිනෙකා පැමිණෙන මෙන් ඉල්ලා සිටි බැවින්..අපිද හොරෙන් එකා දෙන්නා කමතින් එළියට ඇදෙමින් සිටියෙමු.

නිහඬවම ඔහු පසු පස එන්නැයි අතින් සන් කල නිසාම අපිද අලිබබා සහ හොරු හතළිහ මෙන් එකා පසු පස එකා කපිල පසුපස ඇදුනෙමි. ඔහු හෙමින් යන්නේ අසල වැඩ නිමවූ කුඹුරෙහි කමත දෙසටය. පැත්තකින් කන්දක් මෙන් අඳුරේ ඉහළට නැගුණු පිදුරු ගොඩද කමතෙහි තැනින් තැන සිටවූ කණුද අතරින් තැනින් තැන පිදුරු ගැලවී වැටුණු පොඩි පැල් කොටයක්ද අඳුරෙහි වූවද වලාකුළකට මුවාවූ සඳ එළියෙහි බබළමින් තිබුණි. අපි සෙමින් සෙමින් කපිල අනුගමනය කරමින් පිදුරු ගොඩට මුවා වීමු. සඳ කෙමින් කෙමින් වලාකුළු අතරින් තම සොමි කිරණ ලොව වෙත මුදා හරිත්ම අඳුරේ වෙලී හුන් පැල්කොටය අප දෙනෙත ඉදිරියේ වඩාත් පැහැදිලි වන්නට වීය..

තැනින් තැන පිදුරු ගැලවී වැටුණු පැල් කොටය තුළ කවුරුන්දෝ අයකු සිටී..හොඳින් බලන විට එක් අයකු නොව දෙදෙනකු බව අප හට පෙනෙන්නට වීය..ඒ සෝමේ මාමා කපිල එක් තමා ළඟම සිටි එකාගෙ කනට කොඳුරා කීමත් සමඟම ක්ෂණයකින් ආරංචිය පෝලිමේ සිටි අන්තිමයාගේ කන වෙතට ඇදුනි. අනිත් කෙනා අසල්වාසී ගෙදරක සිටි සීලවතී නැන්දා බවත් දැන් සියල්ලෝම දනී...අපි සියල්ලෝම බලා සිටිනු නොදැන ඔවුන් ඔවුන්ගේ ලෝකයේය. දෙදෙනාගේ අත පය ක්‍රියාකාරීව යන පෙදෙස් දිහා සෙවනැල්ලක් මෙන් වූ රූ දෙස අපිද ඇසි පිය නොහෙළා බලා සිටින්නව වීමු.

අවාසනාවක මහත වූයේ සිරස්ව සිටි දෙදෙනා සෙමින් උක්කුටව වාඩි වීමත් සමඟ සිදු වන්නේ කුමක්ද යන්න අපගේ දර්ශන පථයෙන් ඈත් වීමය..පෙනෙන දෙයට වඩා නොපෙනෙන දෙය තුළ මහා විශාල දෙයක් වේයැයි සිතන මනුෂ්‍ය චින්තනය අපට සහජයෙන්ම ලැබුණු නිසා..දැන් එකිනෙකා හෙමි හෙමි පිදුරු ගොඩින් මෑත්ව පැල් කොටය වෙත ඇදේ..පැල් කොටයේ පිදුරු කඩා වැටී ඇති සිදුරකින් එබී බලන්නට උත්සාහයද එතරම්ම සාර්ථක නැත..එකිනෙකා එකා පිටිපස්සේ එකා පොරකද්දී සිදු වූයේ අප සියලුදෙනා නැගී සිටි නියර පලුවට අප සියල්ලම තවදුරටත් දරා ගැනීමට නොහැකිව අසරණ වීමයි..සිදුරු පිරුණද අසල වූ වතුර පිරුණු ලියැද්ද තුළට එකිනෙකා ඇද වැටෙද්දී හූ කීම පටන් ගත්තේ කවුරුද යන්න අදටද අබිරහසකි. අඳුරේම සරමත් අතට ගෙන ඉගිලුණු සෝමෙ මාමා පසුපස සීලවතී නැන්දාද මිටින් හල කුරුල්ලකු මෙන් දිව ගිය බව අපට පසුව කීවෙ ඒ වනවිටත් පිදුරු ගොඩ අසලා රැඳී සිටි රනාය. මේ සිද්ධිය අපට කාලයක් යනතුරු මහා විශාල විනෝදයක් ගෙන දුනි. නමුත් පසු දිනයක වූ සිද්ධියක් සමඟම අප සියල්ලම ගමේම සිටි ගම කන්ඩ ආ හැතිකරයක් ලෙස හංවඩු ගැසෙන්නටත් හේතු පාදක වූයේද මෙම සිද්ධියමය... වෙනත් වෙල් යායක ගොයම් මැඩවීමකට අප ගොස් එහි සිටි චූටික්කි නම් අවුරුදු හය හතක දැරිවියක් අසල වූ පැල් කොටයකට ගෙන ගොස් සෝමෙ මාමා මෙන් අත පත ගා බලන්නට තීරණය කර තිබුණි...

කරන්නේ කුමක්ද යන්න පිළිබඳ කිසිම හැඟීමක් හෝ ලිංගිකත්වයක් පිළිබඳව හාංකවිසියක් ඇඟට , හිතට නොදැනෙන කාල සීමාවක..අප චූටික්කිව රවට්ටාගෙන ගොස් අත පය අත ගා බැලුවෙමු. නමුත් කිසිම වෙනසක් නැත. ඇයද සිනහ වෙමින් මෙය තවත් සෙල්ලමක් ලෙසට ගෙන සිටි බව නම් මතකය...
ඇය මේ බැව් ඇගේ අම්මාටද කිවූ බව දන්නේ දිනක් ඈ ආයි එහෙම තොපිලා චූටික්කිගෙ ජංගිය පල්ල අතගාලා තිබ්බොත් කපනවා තොපිලයෙ බිලිං ජුංඩව කෝප්පිහියකින් යැයි අප සෙල්ලම් කරන පිට්ටනියටම විත් අප සියල්ලටම බැණ වැදී ගිය නිසාවෙනි..

චූටික්කි පසුව චූටි වී අප සැමගේ හොඳම යෙහෙළිය වූවා පමණක් නොව පසු ගියා කාලයේ ලෙඩ ඇ ඳට වැටී අපගෙන් සමු ගන්නට පෙර අප ගම වෙත යන සැම දිනකම මොනවා හරි රසකැවිල්ලක් සාදා අප නිවෙස වෙතට එවන්නට තරම් හිතේෂිවන්ත කමක් තිබුණි...
අද ඒ කුඹුරු යායම පුරන්ව ගොස් ඇත...

ඒ සුන්දර වටාපිටාවේ හුන් බොහෝ අය අපව මෙහි දමා ගොස් ඇත..

අපුරු ළමාවියක් ගෙවූ අප සියල්ලෝම වැඩිහිටියන්ව ඇත..

නමුත් මනස තවමත් ඔකඳ වන්නේ ඒ සුන්දර අතීතයේම පමණි..