ඉඩ හරින්න.... පිපෙන්න...පල දරන්න...

http://en.wikipedia.org/wiki/Bud

පුංචි උන් සංදියෙ මොනවාම හරි හේතුවක් නිසා පුරුදු වෙන එක එක පුරුදු අත් හරවන්න කොයි තරම් නම් අමාරුද ?

ඒවයින් එකක් තමයි ඇඟිල්ල උරන එක..එක්කෝ මහපටැඟිල්ල නැත්නම් දබර ඇඟිල්ල කටට යන්නෙ කොයි වෙලාවෙද කියන එක මොනවා කළත් මතක් කර ගන්න නම් බෑ..ඒත් ඒක කටෙන් එළියට එන්නෙ නම් එක්කෝ අම්මගෙ හරි අක්කලා දෙන්නගෙ හරි ඉරටු පාරකින් බව නම් මතකයි.. දත් ටික ලොඹු වෙයි කියලා කොයි තරම් නම් බණ කීවත්..ඇඟිලි උරන එක නවත්තන්න බැරි උනත්..තරමක් කාලයක් යන කම්..රෑට නොදැනුවත්වම ඇඬ්ගිල්ල කටට යන එක නවත්තන්න නම් කොහොඹ තෙල් ආලේපය හරියටම වැඩ කළා..

"මම නම් තවත් නම් එක මල් ගහක්වත් හිටවන්නෙ නෑ මිදුලෙ"

කියලා ගමටම ඇහෙන්ඩ කෑගහලා අක්කලා දෙන්නා මල් පිපෙන ගස් වවන එක නැවැත්තුවෙ මගේ තවත් එක නරක පුරුද්දක් හින්දා..
දාස් පෙතියා, සපත්තු , පොකුරු වද, සීනියාස්, වතුසුදු, කැනාස්, රෝස, බාබන්ඩේසියා, ඩේලියා, වගේ මල් ගස් හොඳට වැවෙන පළාතක් හින්දා හිටෙව්වොත් මල් හදෙන එක අනිවාර්යෙන්ම වෙන සංසිද්ධියකදි ඇයි අපේ අක්කලා දෙන්නා මල් හිටවන්නෙ නැතුව, කෝලියාස්, ක්‍රෝටන්, වගේ ලස්සන කොළ විතරක් හැදෙන ගස් වගාවට මාරු උණේ ?උත්තරය බොහොම පැහැදිලියි. මගේ අවිඥානිකව සිද්ධ වෙන තවත් එක පුරුද්දක් තමයි..මල් පොහොට්ටක් පේන්න බැරි එක..මොකද මල් පොහොට්ටක් දැක්කහම..මගේ අතැඟිලි නලියන්න ගන්නව..කකුල් දෙන නොදැනුවත්වම වගේ ඒ දිහාට ඇදිලා යනවා..මල් පොහොට්ට..හෙමිහිට කඩලා අරන්..අර පිපෙන්න ඔන්න මෙන්න..තියෙන පෙති අතරින් ඇඟිල්ලක් දාලා..මල ඇතුළෙ තියෙන සුමුටු සුවය විඳින්න මම හරි ආසයි..ඊට පස්සෙ හෙමිහිට ඇඟිල්ල විදාරණය කරලා..මල් පෙති එක එක කඩලා අරගෙන ඒවයේ නහයට දැනෙන සියුම් සුවඳ විඳින්න මම හරිම පෙරේතයි..නෑඹුල් මල් රේණු හෙමිහිට කඩලා දිව මත තියලා ඒවයෙ තියෙන නා නා විද රසය විඳින්න මගේ මුව ඕනිම වෙලාවක සූදානමින් හිටියා.ගස් ජාති ගොඩක මල් ජාති වල රසය මම විඳලා ඇති..ඒ ඒ මල් වල තිබ්බෙ ඒ ඒ රසයන්..කෙහෙල් මල් වල දිගැටි පතුරු අතරේ අන්තිම කෙළවරේ තිබ්බ පැණි බිඳු කොයිතරම් නම් බීල ඇතිද ?
ඉතින් අපේ අක්කලා කොයි තරම් මල් ගස් හිටෙව්වත් එව්වයේ මල් නොහැදෙන එක අහන්න දෙයක්ද ?

අයියගේ එළවළු වගාවෙ බණ්ඩක්කා සහ වට්ටක්ක මල් කාලා අහුවෙච්ච දවසෙ දීපු වේවැල් පාර හින්දා ඒ පැත්තෙ නම් ඊට පස්සෙම ගියේ නෑ..ඒත් මල් පත්ති වල නම්..

ඕක උණේ මම පොඩි එකා සංධියෙදි උණත් ටිකක් දැනුම් තේරුම් යනකම්ම වාර ගණන අඩු උණත් ...ඒ පුරුද්ද හොරෙන් හොරෙන් උණත් කෙරුණා..අදටත් ගහක මලක් පොහොට්ටක් තිබුණොත්..බොහොම කලාතුරකින් ඒක කඩලා කන්නෙ මටත් නොදැනුවත්වම තමයි...
පස්සෙන් පහුවට ඔය පුරුද්ද නවත්තා ගත්තෙ නම් ගහක මල් හැදෙන්නෙ ඇයි කියන දේ පාසලෙන් හරියටම ඉගෙන ගත්ත හම තමයි..පස්සෙ මලින් මලට පැණි හොයන් යන, සමනලුන්, බඹරුන්, මී මැස්සන් ගස් වල ජීවය ඉදිරියට ගෙනියන්න ගෙඩි සාදන්න කරන මෙහෙය දුටුවහම තමයි මම මල් කෑවහම වෙන හානිය තේරෙන්න ගත්තෙ..

මල් පොහොට්ට කියන්නෙ ජීවයේ පැවැත්මට තබන පළමු වෙනි පියවra හින්දා කොහෙ හැදුණත් මල් පොහොට්ටු ආරක්ෂා කරන එක අපේ හැමෝගෙම යුතුකමක්..

සති අන්තෙ පත්තරේකින් හිත පාරවන ප්‍රවෘත්තියක් විදියට කියවුණේ මාසෙකට අවුරුදු 12-15 ත් අතරේ දරුවන් 150 ක් විතර අතවරයට පත් වෙලා ප්‍රතිකාර ගන්න එන බවත් එයින් 80%ක්ම ගැහැණු දරුවන් බවත් බහුතරයක් ග්‍රාමීය ප්‍රදේශවල තමන්ගේ ළඟම පියා හෝ ඥාතීන් අතින් මෙය සිදුවන බවත්..හැමදාම කියවෙන විදියට මව රැකියාවට විදේශගත වීම තවමත් ලොකු සාධකයක් වෙනවලු මේකට...

මල් පොහොට්ටු හැදෙන්නෙ කඩලා බිඳලා විනාශ කරන්නෙ නෙවෙයි..අනාගතයෙදි පෙති විහිදලා නිසි කල ආවහම පිපිලා පල දරන්න..

ඇයි මේක හැමෝටම හිතන්න බැරි..???