හෙණ ගහපන් ගණන් බලපන් ! Past memories about Lightening..

Photo courtesy : http://www.fantasticviewpoint.com/amazing-photos-of-storms-and-lightning/lightening-storm-moon-2/


"ඔය බිල්ලො ගොරවන්නෙ මයෙ පුතා හබුන් නොකා ඉන්න හින්දා..ආ මේ කට කන්ඩකෝ..."

අපේ ආච්චි අම්මා රටේ ලෝකෙ, ස්වභාධර්මෙ සිද්ධ වෙන දේවල් සේරම තමන්ගෙ වාසියට හරවා ගෙන අපි ලව්වා අපි ආස නැති වැඩ කොරවා ගන්න හරිම දස්සයි..

ඒ දවස් වල බය, කුතුහලය, වගේම මහා ලොකු ගෞරවයක් දැනිච්ච සංසිද්ධියක් තමයි අකුණු ගහලා, ගොරවලා වහින එක..වහින එක නම් ඉතින් ගොරවලා අකුණු ගහන්නෙ නැතුවත් සිද්ධ වෙන නිසා ඔය තුනම වෙන කොට අපි පොඩි උන් කාලෙ ඉන්නෙ එක්කො ආච්චිගෙ තුරුලෙ, නැත්නම් අම්මගෙ තුරුලෙ ලිප ළඟ..

ඇස් ගිනි කන වැටිලා යනවත් එක්කම අපි මුලින්ම කරන්නෙ කන් දෙකේ ඇඟිලි ගහ ගන්න එක..කන් දෙකේ ඇඟිලි ගහ ගත්තත් සද්දෙ එච්චරම අඩුවෙන්නෙ නැටි උණත්..ඒක ඉබේම සිද්ධ වෙන දෙයක් උණා..ඇත්තටම කන් දෙකේ හරියට ඇඟිලි ගහ ගත්තොත් මුකුත්ම ඇහෙන්නෙ නෑ බව හැබෑව..අම්මා හරි , තාත්තා හරි, අයියා හරි මම මොනා හරි ලොකු වැරැද්දක් කරාට පස්සෙ ටොක්කක් ඇනලා නැත්නම් වේවැල් කසාය දීලා ඊට පස්සෙ දෙසන දේශනාව පටන් ගත්ත වෙලාවෙ ඉඳන්ම කොහෙ හරි මුල්ලකට වෙලා කන් දෙකේ හොඳට ඇඟිල්ල ගහන් උන්නට...ගොරෝන සද්දෙ අසිරිය අහන්න අපි එහෙම කළේ නෑ..
මුල් කාලෙම මම හිතුවෙ අහසෙ අපිට නොපෙනෙන්න තියේන මහ කළු ගල් පෙරළෙන සද්දෙ තමයි ඒ ඇහෙන්නෙ කියලා..පස්සෙන් පහු ඔව්වයෙ කරුණු කාරණා හරියටම සහසිද්දෙන් දැන ගත්තත්..
ඇයි අකුණු ගහන එකට ගෞරවයක් ඇති උණේ ?

අපේ ගමේ හිටිය ටිකක් නරක වැඩ කරන ආතා කෙනෙක් අපි ගොඩක්ම පොඩි කාලෙ මැරුණෙ අකුණක් ගහලා..

අපේ වැඩිහිටියො කිව්වෙ උන්දෑ කරපු පව් වැඩ හින්දා තමයි එහෙම උණේ කියලා..

ඒත් වෙලා තිබ්බෙ ඒ ආතා හේන ගහ ගහා වහින දවසක උළුවස්ස උඩ ඉඳන් මොකද්ද යකඩ කෑල්ලක් ද මොකද්ද අල්ලා ගෙන ඉඳලා..
පුංචි කාලෙම නරක වැඩ කළොත් හෙණ ගහනවා කියලා බය කරලා තිබ්බ නිසාම අපි හිතන් හිටියා අපි කරන හැම මගෝඩි වැඩක්ම අහස දන්නවා..දවසක අහස තමයි අපිට නිසි දඬුවම දෙන්නෙ කියලා.. ඒ වගේමයි අපේ වැඩිහිටියො තමන්ට වෙන දරා ගන්න බැරි අසාධාරණයක් ඉස්සරහ අහසට අත්දෙක උස්සලා ,

"ඕකුන්ට හෙණ හතම වැඩියන් "

කියලා ශාප කරලා හිත නිවා ගත්තා..ඒත් එහෙම හෙණ හත වැදිච්ච කෙනෙක් ගැන නම් මම අහලා තිබ්බෙම නෑ..

ඔය පොඩි කාලෙ ඇති වෙන බය නැති කරන්න ජීවිත කාලෙම ගියත් බැරි නිසා වෙන්නැති..අදටත් මම නම් අකුණු ගහ ගහ වහින කොට එළියට බහින්න පොඩ්ඩක චකිතයක් තියෙනවා.. ඇයි හත් ඉලව්වේ කොහේ හරි යන අකුණක් මගේ ඔළුවට පාත් උණොත් රට්ටු මොන තරම් නම් කතා නොකියයිද ? අපි බොහොම ලැජ්ජා බයට හදිච්ච කොල්ලො උණත්...කරපු නොකරපු සේරම නොසන්ඩාල වැඩ ගැන කියලා එව්වයෙ ප්‍රතිඵලයක් විදියට තම්යි ඔය නම් හෙනේ වැදුනෙ කියලා කියනවට මෙන්න කැට..

මගේ ජීවිත කාලෙටම එකම එක වතාවක විතරයි අකුණක් ළඟින්ම වැදුණේ..

අපේ ඔය රුචා ගේ ලංකාගමනයක් වෙච්ච එක අවස්ථාවක..ගෙට් එකේ ඉඳලා කෙළින්ම ඔය සෙට් එකේ කීප දෙනෙක් අපේ ගෙදර එන්න කතා උණා..මමත් බොහොම සතුටින් පිලි ගත්තා මොකද හරියටම එදා රෑ අපේ ගේ ඉස්සරහා තිබුණු දේවාල භූමියෙ ගම්මඩුවක් තිබ්බ නිසා..

මම ඉක්මන්ට ගෙදර ඇවිත් පොඩ්ඩක් ගේ අස් පස් කරලා එහෙම ලැපා ළඟ වාඩි උණා..අහස කළුවර කරලා ගොරවා ගොරවා වහින්න ගත්තත් එච්චර අකුණු ගැහිල්ලක් නැති නිසා මම ඒක එච්චර තැකුවෙ නෑ..
දේවාල භූමියෙ ගම්මඩුවට අවශ්‍ය මූලික යාතිකා කීම පටන් අරගෙන තිබ්බා..

එක පාරටම මගේ ඇස් නිලංකාර කරගෙන යන තරමේ එළියක් වැටුණත් එක්කම..කණ අගුල් වැටෙන තරමේ සද්දයකින් මුළු පරිසරයම දෙදරන්න ගත්තා..මම මවුස් අල්ලගෙන හිටි අත දිගේ කරන්ට් එක මුළු ඇඟ දිගේම යනවා දැනුණා එක්කම මගේ මුළු ඇඟම හිරි වැටුණා..නැගිටින්න හැදුවත් වාරු නැතුව පුටුවත් පෙරළා ගෙන මාව බිමටම වැටුණා..

ඒ ක්ෂණයකින් මගේ හිතට දැනුණා අකුණක් වැදුණා තමයි කියලා..මම කළුවරේන දුවගෙන ගිහින් පැන්නා ඇඬ උඩට කකුල් දෙකත් ඇඬ උඩට ගත්තා..එහෙමම විනාඩි කීපයක් ඉන්න ඇති..හැම තැනම ලයිට් ගිහින් ඒත් ලැපාගේ එළියෙන් මගේ සාලෙ විතරක් අඳුර මැකුණා..

ඊළඟ අකුණ ගහන්න ඉස්සර ලැපාව ඕෆ් කරලා..වාසනාව කියන්නෙ ලැපාඨ මුකුත් උණේ නෑ..ඒත් මීයා නම් මැරිලා..තිබ්බෙ..

නිවිලා ගිය ට්‍රිප් සුවිචය දාපු ගමන් ආයි ලයිට් නම් හරි..එතකොටත් ගම්මඩුවෙ හිටිය කට්ටිය තුෂ්ණිම්භූත වෙලා..එහෙ මෙහෙ දුවනවා..ඒ එක්කම වැස්ස දෙන්න ගත්තා හිටගෙන පුක හෝදන්න පුළුවන් සයිස් එකට..

පස්සෙයි දන්නෙ..අකුණ ගහලා තියෙන්නෙ ගම්මඩුවට ගෙනාපු විදුලි උත්පාදක යන්ත්‍රය හෙවත් ජෙනියට..ඒක අටවලා තියෙන්නෙ පොල් ගහක් යට..පොල් ගහ ආකහෙන් භාගයක් උසයි..

ඉතින් අකුණු නොඇද තියේයැ ?

ජෙනිය නම් සොරි වෙලා තිබ්බා..ටික වෙලාවක් යනකොට අපේ සෙට් එකත් නාගෙනම ආවා අපේ ගෙදර..

හැබැයි ඉතින් තියෙන තියෙන විදියකට කාලා බීලා ගම්මඩුවත් ටික වෙලාවක් බලලා මහ රෑ ජාමෙ ඒ ගොල්ලො පිටත් උණා..

පහු වෙනිදයි අකුණෙන් වෙච්ච හානිය ගැන දැන ගත්තෙ..ගොඩක් ගෙවල් වල විදුලි බුබුළු එහෙම පිච්චිලා ගිහින් තිබුණා..ගම් වල මිනිස්සුත් දන්නෙ නැද්ද ඉතින් කියන කතා නිසා වෙන්න ඇති...සාමාන්‍යෙන් ගම්මඩුව සලකන්නෙ ගමටම ශාන්තියක් ගෙනදෙන ශාන්තිකර්මයක් විදියට්..ඒකට හෙණයක් ගැහුවා කීවම..දන්නෙ නැද්ද..

ඒ අවුරුද්දෙ ඒ නිසාම ඒ ගම්මඩුව පැවැත්තුනෙත් නෑ..

මේ දවස් වලත් ඉතින් එක ඕසෙට හවසාට හවසට අකුණු ගහන නිසාවෙන් මේ සිද්ධිය මතක් උණත් මගේ හිතේ රැඳිලා තියෙන්නෙ අකුණු , හෙණ ගැන මෙන්න මේ වගේ අදහසක් තමයි..මේ අදහස මුලින්ම මම ගත්තෙ ඔය රීඩර්ස් ඩයිජස්ට් සඟරාවෙන් තමයි..

ඔළුවට හෙණ හත වැදුණත් ඉතුරු වෙලා තියෙනවා නම් දත් ටික..හිනා වෙන්න තියෙන්නෙ උඩ පැන පැන...

කොහොමද ධනාත්මක චින්තනය මේක ඇතුළෙ තියෙන..
ඒත් තාම එකක් වත් ඔළුවට වැදිලා නැති නිසා ඔන්න ඔහෙ ඉන්න විදියටම ඉන්නවා..

මේ අනිච්චං ලෝකෙ ඉතින් ආයි අද හෙට කියලද දන්නෙ නෑ හෙණයක් වදින්නෙ...දැන් ඉතින් කමක් නෑ ඒ ගැන ලියලා තියෙන හින්දා..
පත්තරේ වැටෙයි.

"තමන්ගේ මරණය කලින් දුටු අනාගත වක්තෘ"

කියලා.. ඒත් මදෑ !