ගේ කුරුල්ලෙක් දැක්කද ? It's about Sparrows not gay !

මේ ලස්සන ෆොටෝ එක දුන්නෙ නම්
http://oklahomawildlifecontrol.com/tag/gentle/

"අම්මේ මෙන්නෝ කුරුළු කූඩුවට ගැරඬියෙක් එනෝ..."

"අම්මේ...අම්මේ....!"

කිහිප වාරයක්ම කෑ ගැසුවත් ගෙතුලින් කිසිම ප්‍රතිචාරයක් නොලද්දෙන්...

"අක්කේ....චූටි අක්කේ..."

"ලොකු අක්කේ...අක්කේ මෙන්නෝ...."

ගෙතුල පෙර සේම නිහඬය..මෙලෙස බෙරිහන් දෙන විටෙක වෙනදා මේ තිදෙනාගෙන් එක් අයකු හෝ දුව ගෙන එයි.

නමුත් අද ඔවුන් අත්‍යවශ්‍යම වෙලාවෙ..

ගැරඬියා වහලේ මුදුන් පරාලය දිගේ විත් කුරුළු කූඩුව අසලටම ඇදේ..අප්‍රසන්න කහපැහැ උගේ බඩවත ඉතා පිලිකුල් සහගතය..
එවිටයි මගේ සිහියට නැගුනේ අම්මාත් අක්කලා දෙන්නාත් අපගේ ඥාති අයියා කෙනෙකු විසින් පසු ගිය දිනක අපගේ වත්තේ ගැට ගසන ලද හඳයාට තණකොල කපන්නට යන බව කියා හෝරා කීපයකට පෙර නිවසින් බැහැරව ගිය බව.. මේ වෙලාවෙම මේ ජරා ගැරඬියා 
ආවනෙ...ශිහ්..

කුරුළු කූඩුව තුල කුරුළු පැටව්න් සිටියාද යන්න ගැන හාංකවිසියක් නොදත්තත්..ඔවුන් බේරා ගැනීමේ මහා කර්තව්‍යය මා හිස මත පැටවී ඇත..

මා හනික පිළි කන්න වෙත දිව ගියේ දර මඩුව තුලින් තරමක් දිග උණ බටයක් ඇද ගත්තේය.. සත්තුන්ගෙන් මා හට ඉතාම පිළිකුල් සතා වූයේ සර්පයන්ය..එය බියකටත් වඩා මහත් පිළිකුලකි..එය අදටත් එසේමය..
මේකෙන් අනිනවා ඌට එතකොට ඌ ආයිමත් ගෙයි මහා පරාලෙ දිගේ ආපු පාරෙම යන්නෙ නැතෑ..මා සිතමින් නිවෙස සාලය වෙත පැමිණ කුරුළු කූඩුව දෙස බැළුවෙමි...

ඊහ්...ගැරඬියා තම ඔළුව සහ කඳින් තරමක් කූඩුව ඇතුලට ඔබා ගෙනය.. පරණ මුට්ටියක් අඩියෙන් හිල් කරගෙන පරාල ඇණයක් බිත්තියේ ගසා එය මත මුට්ටිය රඳවා මේ කූඩුව සාදා දෙන ලද්දේ අයියා විසින් වසර ගනනාවකට පෙරය..මෙය වාසස්ථානය කර ගෙන සිටි ගේ කුරුල්ලන් ජෝඩුව අපගේ පවුලේ සාමාජිකයින් බවට පත් වී හමාරය.. මා තවත් ප්‍රමාද නොවිය යුතුයි..

මහත් පිළිකුලින් යුතුව වූවද, මා  සාලය මැදට ගොස් උණ බටය ගැරඬියා වෙත දික් කලෙමි..ඌට ගානක් වත් නැත..උණ බටය දිගත් මදි..තවත් ළඟට ගොස් අහක බලාගෙන වැරෙන් උණ බටයෙන් ඇන්නෙමි...මා අතට ඌගේ රබර් වැනි කඳ උණ බටයේ වදින ස්පර්ශය දැනුනේ ගෙන දුන්නේ මහත් අපුලකි..උඩ නොබලාම තවත් වරක් ඇන්නත් එවර යම් ගන දෙයක තදින් උණ ලීය වැදෙන බවත් යම් වැරැද්දක් වූ බවත් ක්ශණයකින් මට වැටහිනි..

උණ ලීය තදින් කුරුළු කූඩුව වූ මුට්ටියේ වැදී එය රඳවා තිබූ ඇණයෙන් ගැලවී මා අතවූ උණ බටය දෙගේ රූරා එමින් තිබුනේ තවමත් එයට ඔළුව දමා ගෙන සිටි ගැරඬියාද සමඟිනි. මුට්ටිය, ගැරඬියා සමඟ කෙසේ බිමට පතිත වූයේද යන්න මා දන්නේ නැත..ඊළඟ මොහොතේ ම සිටියේ මිදුල මැදය.. මුට්ටිය බිමට වැටී බිඳී සී සී කඩ යනවාත් තුශ්නිම්භූත වූ ගැරඬියා මදක් බල සිට සිමෙන්ති පොළව දිගේ කාමරය වෙත ඇදී යනවාත් මා දුටුවේ නෙත් කොනකිනි..

අම්මා සහ අක්කලා එනතෙක් මා මිදුලේ ගල් ගැසී සිටියා මතකය..

සිද්ධිය ඔවුන්ට කී මා ඔවුන් තිදෙනා පසු පසින්  බියෙන් ගැහෙමින් ගෙතුල පැමිණියෙමි.. මුට්ටියේ කෑලි සෑම තැනම විසිරී තිබුනි..පිදුරු පුළුන් ඈ ආදීයෙන් සාදා තිබූ කූඩුව එක තැනක වැටී තිබුනි.

එය සෙමින් අතට ගත් ලොකු අක්කා විශාල ඉකියක් සමඟම අඬන්නට වූවාය.. සිමෙන්ති පොළව මත කෑලි විසිරී ගිය බිත්තර කටු කීපයකි..

"අනේ බිත්තර හතරක්ම තිබිලා"

"ගැරඬියෙක් ආවද නැත්නම් මෙතන මන්කි නැටුවද දන්නෙ නෑ..උණ ලී අරගෙන"

චූටි අක්කා කී දෙය මට හරියට ඇසුනේ දෙවරක්ම කී විටය..
ඒ කාලෙ රූපවාහිනියේ ජනප්‍රිය ටෙලි නාටක මාලාවක් වූ "මංකි" නාට්‍යයේ මෙන් ලී රැගෙන ඔළුව වටා කරකවමින් මංකි වීම චුටි අක්කාට මහාම මහා කරදරයක් වී තිබුනි.

බිඳී ගිය බිත්තර හතර මෙන්ම මාගේ හදවතද කෑලි කෑලි වලට බිඳී ගොස් තුබුනේ මේ මාගේ ආදරණීය චූචු හා චූචි යනුවෙන් මා විසින්ම නම් තබා තිබූ ගේ කුරුළු ජෝඩුවගේ බිත්තර නිසාය..විශාල දුකකින් හදවත පිපිරෙන්නට එද්දී...

"ආයි දෙකක් නෑ මංකි නටන්න ඇති මෙතන සාලෙ උණලීය කූඩුවෙ වැදිලා බිඳුනහම මෙතන බොරුවට ගැරඬියෙක් අල්ලනවා"

සැක සහිත ඇස් යුවල තුනකට මැදි වූ මා..

"මන් නටපු මංකියෙක් නෑ..බලන්න ගැරඬියා රිංගුවේ කාමරේ ඇතුලට"

මා නිවැරදි කිරීමට සාක්කි සැපයීමට ගැරඬියා කාමරය තුල නොසිටියේය..එනිසාම අයියාගෙන් ටොක්කක්ද තාත්තාගෙන් බැනුම්ද ඇසීමට සිදු වූයේ මටයි..

එම ඇනුම් බැනුම් වලින් මාගේ සිත බිඳක් වත් රිදුනේ නම් නැත..මන්ද යත් එම බැනුම් සඳහා මා වරදක් නොකල බැවිනි..නමුත් ඊටත් වඩා මා සිත් තැවුලට පත් වූයේ මා නිසි ලෙස නොබලා ගැරඬියා යැයි සිතා කුරුළු කූඩුවට ප්‍රහාරයක් එල්ල කල කාරනය පිළිබඳවයි..පසු දින පවා කුරුළු කූඩුව තුබූ තැන පියාසලමින් කෑ කොස්සන් ගසන ගේ කුරුල්ලන් ජෝඩුව දෙස බැලීමටවත් මා හට ශක්තියක් නොතිබිනි. 

එදිනම මා පාසැල් ගොස් ආපසු එනවිට අසල වූ කඩයෙන් ලක්ෂපාන බැටරි හිස් පෙට්ටි කීපයක් රැගෙන විත් එහි පියන පාප්ප ගා අලවා එක් පැත්තකින් තරමක් ලොකු සිදුරක් කපා අක්කා පසෙකට කර තිබූ පරණ කුරුළු කූඩුවේ වූ දෑ එයට දමා පහල ගෙදර ගාමිණීගේ උදව්ද ඇතිව නැවතත් අර මුට්ටි කූඩුව තුබූ තැන  මෙම පෙට්ටි කූඩුව සවි කලෙමි. 
ගෙනා අනිත් බැට්‍රි පෙට්ටි කීපයද එලෙසම සකසා පිදුරු සහ පුළුන් පුරවා නිවසේ තැන් තැන් වල සවි කලෙමි..

"මෙහා දැන් අපිට මේ ගේ කුරුල්ලන්ටම දීලා වෙන තැනකට යන්න වෙයි වගේ"

සැමගේ සිනාවට මා ලක් වූවද පසු කාලීනව මා සැකසූ සියළු කූඩු වල ගේ කුරුල්ලන් ජෝඩු පදිංචි වී පැටව් දමා ඉගීලෙන විට මා විසින් මා කල ඉහත වරදට මාම සමාව දී සිත නිදහස් කර ගත්තෙමි..

ඒ දශක තුනකට එහා අතීතයයි..මෙම අතීතය මා හට ආවර්ජනය වූයේ ඇයි ?

බ්‍රිතාන්‍ය http://www.rspb.org.uk/  හි විද්‍යාඥයකු විසින් 1966 මිලියන 210ක් වෙච්ච කුරුළු ගහනය අද වෙනකොට මිලියන 166 දක්වා අඩුවෙලා තියෙනවා කියලා අධ්‍යයනයකින් සොයන් තියෙනවා කියන වාර්තාව මගේ ඇහැ ගැටුනා..

ඒ අතරිනුත් ගේ කුරුල්ලන්ගෙ ගහනය 2000 ඉඳන් යම් වැඩිවීමක් දකින්න පුළුවන් උනත්..තාමත් 1966 ට වඩා මිලියන 20 තරම් අඩුවෙන් තමයි ගේ කුරුල්ලොත් ඉන්නෙ කියලයි සඳහන් වෙන්නෙ. 

කෑදරකමින් ඉඩම් අල්ලා ගැනීම නිසා කෑම අඩු වීම සහ ලගින්න කූඩු සාදා ගැනීමට නොහැකි වීම වගේම පාර වල් වල වාහන වැඩිවීම කියනා සාධක ගේ කුරුළු ගහනය අඩු වීමට හේතු විදියට සොයන් තියෙන්නෙ.. ඒ කීවෙ බ්‍රිතාන්‍යයෙනෙ..

අපේ ගමේ ගෙවල් වල උනත් ඒ දවස් වල අඩුම තරමේ එක ගේ කුරුළු කූඩුවක් හරි තිබ්බා..ඒත් අද නම් එහෙම නෑ.. උන් කරදරයක් විදියට  සලකලා ගේ කුරුළු කූඩුවක් හදන්න කවුරුවත් පෙළඹෙන්නෙ නෑ.. ඒ නිසාම අධ්‍යයනයක් නොකලත් ඇහැට පේන්නෙ තියෙන තත්වෙ අනුව කීව හැකි ලංකාවෙත් ඉස්සර තරම් ගේ කුරුල්ලො දැන් නෑ කියලා..

මේ ගැන මන් පහු ගිය දවස් කීපෙම මගේ යාළුවො කීප දෙනෙක් එක්කම කතා කලත් එක්ක.. ඒ ගොල්ලන්ගෙන් එක අයෙක්..

"අපෝ ඕනි තරම් ඉන්නවා මචන් අර උඹ ගිය වෙලාවක අර බස් ස්ටෑන්ඩ් එකට පලයන් ගිහින් ටිකක් වෙලා බලන් හිටහන්.."

ඒක ඇහුවහම මටත් සතුටුයි..ඊයේ හැන්දෑ කරේ මන් ටවුමට ගියේ ඔය පේමන්ට් එකට ඇවිත් තියෙන අළුත් ගැජට් බැජට මොනාද කියලා බලන්නයි..හරි හමන් එකක් නොතිබිච්ච නිසාම මන් පොඩ්ඩක් ගියා බස් ස්ටෑන්ඩ් එකට.. වෙනදා වගේම සෙනඟ පිරිලා..එහාට මෙහාට දුවන් නා නා ප්‍රකාර මිනිස්සු !

මාත් පොඩ්ඩක් ඉඩ තියෙන බංකුවක ඉඳගෙන පොඩ්ඩක් වට පිට බැළුවෙ මේ යකා කීව ගේ කුරුල්ලො කොයි කියලයි..කපුටො කීප දෙනෙක් නම් එහෙ මෙහෙ පියාඹා පියාඹා හිටියා.. 

මන් දිහා හොඳින් බැලූ තරමක කඩවසම් තරුණයෙක් මාත් එක්ක හිනා උනා..මතකයේ රැඳිච්ච මුහුණක් නොවුනත් මමත් පොඩ්ඩක් හිනා උනේ  ඉතින් ඕකට වියදම යනවයෑ කියල හිතලයි.. ටික වෙලාවකින් මන් ළඟ හිටි කෙනා නැගිටලා ගියා විතරයි අර කී තරුණයා මන් ළඟට ඇවිත් ඉඳ ගත්තෙ සිනා වෙමින්..මන් ආයිමත් වට පිට බැලුවෙ.. කෝ යකෝ ගේ කුරුල්ලො ? සිතමින්..

"අයියා කවුරු හරි එනකන්ද ඉන්නෙ ?"

තරුණයා තම හඬ අවදි කලා.. 

"ආ ඔව් ඔව්.."

මාත් බොරුවක් කීවා.. අර තරුණයා තමන්ගෙ අතේ තිබ්බ පත්තරය දිගෑර ගෙන බලන්න ගත්තෙ.. මිනිහගෙ එක අතක් මගෙ කකුල උඩ..
පොඩි ඉඩක මාත් එච්චර කතා කරන්න කැමැත්තක් නොදක්වපු නිසා තමයි මිනිහා පත්තරේ දිගෑර ගත්තෙ කියලා මන් හිතුවත්...

ටික වෙලාවකින් මට තේරුනා මොකටද එන්න හදන්නෙ කියලා.. මේ ගෙන්දගම් පොළවේ අවුරුදු 22ක් ගත කරපු මට යමක් තේරෙන්න වැඩි වෙලාවක් යන්නෙ නෑ..

මට එක් වරම කේන්තියක් හිතට ආවත්.. 
හ්ම්ම්ම්ම් මේක මේ තරුණයාගේ වරදක් නෙවෙයි..මේත් තවත් එක ජීවන රටාවක් තමයි..මන් අකමැති උන පලියට ඒක වැරැද්දක්ය...පිටු දැකිය යුතුය..තලා හෙලා කතා කල යුතුය..කියන හැඟීමක් මගේ හිතේ ඇති උනේ නෑ..ඇති වෙන්නෙත් නෑ..බොහෝමයක් ප්‍රසිද්ධියේ ප්‍රකාශ කරන විදියට මට නම් පිළිකුලක් ඇති උනෙත් නෑ. නමුත් මේක වැඩිදුර යන්න ඉස්සර මන් පොඩ්ඩක් එහෙ මෙහෙ වෙලා මිනිහගෙ කනට කරලා කීවා..

"මල්ලි වෙන කෙනෙක් බලන්න මන් නම් මේකට කැමති නෑ.."

කියලා...

මිනිහත් ඒක බොහොම හොඳට තේරුම් අරන් තව ටිකක් ඉඳ ගෙන ඉඳලා එතන හිටි අනිත් අයට වෙනසක් නොතේරෙන්න නැගිටලා ගියා..

එක එක අයගේ විවිධ රුචි අරුචි කම් ඉවසා දරා ගෙන ජීවත් වෙන එක තමා අද සමාජයේ තියෙන හොඳම දේ කියලයි මගේ පුද්ගලික අදහස නම්.. හැබැයි මේ වගේ වෙනස් රුචියක් තියෙන අය මෙහෙම හිනාවෙලා කාටත් නොදැනෙන්න අරෙහෙ මෙහෙ අත ගාන්න, මිරිකන්න , පහුරු ගාන්න එන්නෙ නැතුව... හිනා වෙලා කතා කරලම අහනව නම් මන් මෙහෙමයි ඔයාත් එහෙමද කියලවත්... මට මුලින් ආපු ක්ශණික කේන්තියවත් එන එකක් නම් නෑ කියලයි මට හිතුනේ.. එහෙම උනා නම් මටත් කෙලින්ම කියන්න තිබ්බා මගේ රුචිය ගැන..

මන් තව ටික වෙලාවක් හිටියත් දැකපු ගේ කුරුල්ලෙක් නම් නෑ..
මන් මේ සිද්ධියත් එක්කම මට අර බස් නැවතුමේදි ගේ කුරුල්ලො බලන්න යෝජනා කරපු යාළුවට කීවම,

"ඉතින් මන් බොරුයෑ කීවෙ උඹ ලඟ ඉඳගෙන තියෙන්නෙ ගේ කුරුල්ලෙක් තමා"

"!!@#$%$%^^ ^*&@#$#@$$%%& $##%#@@"

හොඳ වෙලාවට මන් කීව එව්වා ඇහුනෙ මගේ යාළුවට විතරයි..

මට තාමත් දුක අපේ ළමා කාලේදි අපිටම ලං වෙලා හිටි මේ ගේ කුරුල්ලො අද දකින්න අඩු එක තමයි..

ඔය ගොල්ලොත් ඒක එහෙමම දකිනවද ?



ප.ලි. 
මේ පෝස්ට් එකෙන් පස්සෙ මන් සතියකට හමාරකට ආයි මුකුත් නොලියා ඉන්නයි ඉන්නෙ. මොකද අච්චාරුවක් උනහම ඒක හදලා ටික කාලයක් පදම් වෙන්න වහලා තියන සිරිතක් තියෙනවනෙ..එතකොට තමයි ඒකෙ තියෙන ඒවා හොඳට විනාකිරි වලින් තැම්බිලා රසට එන්නෙ..ආන් ඒ වගේ...

මන් බ්ලොග් කියවන සති 2ක් තමයි ඉස්සරහට යෙදිලා තියෙන්නෙ ඕන් !