සාපරාධී හෘදයසාක්ෂිය - Guilty Conscience

පින්තූරෙ ගත්තෙ,
http://www.personalizeddogtraining.com/webpages/socializingandseparation.htm

පසු ගියදා තරමක චෝදනාවක් එල්ලවී තිබුනේ රහට යමක් නොලියන බවත් ලියන ඒවා පවා මෙලෝ රහක් නැති ඒවා ලෙසත්ය... මෙය ප්‍රධානවම අපේ මාරයාගේ හෝරාව ලියන සීටී මල්ලි විසින් ලියන ලද පෝස්ටුවක් වීය.. එහි තිබූ කරුණු බොහෝමයක්ම පිළිබඳ එකඟ වන අතර සමහර කරුණු පිළිබඳ යම් පැහැදිලි කිරීමක් කල යුතුව ඇතැයි මට සිතුනේ එම කරුණු පවා සත්‍ය නිසා මිස ඒවා පිළිබඳ වැරදි වැටහීමක් ඇති වූවා නිසා නොවේ..

ලියන එක බොහෝම ලේසි දෙයක්ද ? 

නැත්නම් අමාරු , අපහසු , සංකීර්ණ දෙයක්ද ?

මෙයට එක පිළිතුරක් දීමට නොහැක්කේ අප ලිවීම පමණක් නොකරන නිසාය.. ලිවීම තවත් පටු අර්ථයෙන්ම ගත් කල බ්ලොගය ලිවීම යනු දෛනිකව පවතින රාජකාරී, පෞද්ගලික වැඩ කටයුතු දහසක් මැද කරන්නට තතනන තවත් උත්සාහයකි..

ලියන්නේ කුමක්ද ? අපගේ සිතට නැගෙන සිතුවිලි යම් අරමුණක් හෝ යම් තේමාවක් ඔස්සේ ගෙන ගොස් යම් නිර්මාණයක් ලෙස එලි දැක්වීම මා බ්ලොග් පෝස්ට් එකක් ලීඑම ලෙස සිතමි..

බ්ලොගය තුල කිසිම සීමාවක් පනවා නොගෙන අච්චාරුවක් ලෙස ලිවීමට මා පුද්ගලිකව කැමැත්තේ ඒ තුල ඇති මහා නිදහස නිසාත් විවිධ පාඨක සමූහයන් විවිධ මට්ටමින් තෘප්තිමත් කල හැකි නිසාත්ය..

මා යම් කාලයක් තුල විටින් විට..පරිකල්පිත කතා කිහිපයක්ම ගෙතුවේය..අදහා ගත නොහැකි ලෙස ඒවා යම් පාඨක පිරිසක් වෙත ආකර්ශණය වී ඉහල ප්‍රතිචාර ලද්දේය..එවන් විටක මා හා රැඳුනු යම් යම් පාඨක පිරිස් මා එලෙස එම මට්ටමේ නිර්මාණ නොකරන පසු කාලයේදී මාගෙන් සමු ගත්තේය..

වඩා ආත්ම තෘප්තියක් ලැබෙන්නේ පරිකල්පිත නිර්මාණයකින් නිසා මුත් එවන් නිර්මාණයක් කිරීම කෙතරම් විඩා දනවන කාර්‍යයක්ද යන්න නිර්මාණකරුවෝ දනිති..නිදසුනක් ලෙස මා පුතා යන කසිප්පු ලියන්නාගේ චරිතය නිර්මාණය කිරීමට සති කීපයක්ම ගත වූ බව මතකය..කසිප්පු පෙරන , කසිප්පු බොන, හිරේ ගොස් සමාජ රෝගයක් වැළඳීම නිසා තම බිරියගේ ලිංගික පිළිකුලට භාජනය වන නූගත් කක්කුස්සි වලවල් අදින පුද්ගලයකුගේ චරිතය නිර්මාණය කිරීමට මා දැඩි උත්සාහයක් ගත් බවත් එය තරමක සාර්ඨක වූ බවත් මට මතකය..තම  නාමික පියාගෙන් අනන්ත දුක් ගැහැට විඳි ළමා කාලයත් එලෙසම දුක් විඳින වර්තමානයත් සාර්ථකව පරිකල්පනය කිරීමට මට සිදු වන්නේ ඊට හාත්පසින්ම වෙනස් වූ වෙනත් අන්තයක සිටය.. එම චරිතයේ ජීවත් වීමට ... එම චරිතයේ මනෝභාවයන් තුලට ඇතුළුවී ඔහු මෙන් සිතීමට, දුක් වීමට, සමාජයට, තම දරුවාට, බිරිඳට අසල්වැසියන්ට වෛර කිරීමට මට සිදු වේ..එම කාලය සමාජයෙන් තරමක් ඈත් වී..හුදකලාව එම චරිතය තුලට වී ගත කරන කාලයකි..

මුහුණු පොතේ නැත්නම් බුකියේ මා දන්නා හිතවතුන් සහ හිතවතියන් මාගේ නියම වර්තමාන ජීවිතය කුමක්දැයි දන්නා බැවින් අරවන් ජීවිතයක් අකුරු මතින් නිර්මාණය කිරීමේදී ගත වන කාලය හා වෑයම තරමක් වැඩිය...

නමුත්... 

මේක ඇත්තටම උනාද වෙනී අයියට ? ලියන්නා කියන්නේ වෙනී අයියටම නේද ? කියමින් නැගෙන කමෙන්ටු ඉදිරියේ මා හට මහත් සතුටක් ලැබෙන්නේ එබැවිනි.

ඉතින් ඒ වගේ නිර්මාණයකට කාලය , වෙහෙස වැඩියෙන් යනවා වගේම තමයි ආපසු ලැබෙන ඉහල තෘප්තිමත් භාවය..

එහෙම නිර්මාණයකට මනස කොයි තරම් නම් නිදහසේ තියෙන්නෙ ඕනිද කියන එක එතකොට අමුතුවෙන් කියන්න ඕනි නැහැනෙ...

එහෙම මනස නිදහසේ තියෙන කොට තමයි අපිට පුළුවන් වෙන්නෙ අපිට හාත්පසින්ම වෙනස්ව ගෙවන ජීවිතයකට මනසින් ගිහින් ඒක ඇතුලේ තියෙන ගැටුම්, හැල හැප්පිලි, වගේම සතුට, ප්‍රීතිය, තෘප්තිය වගේ මනෝ භාවයක් ස්පර්ශ කරලා ඒවා අකුරු මන් එළියට ගේන්න...අවසන් නිර්මාණයේ තාත්වික භාවය තීරණය වෙන්නෙ අර කීව අනුන්ගෙ ජීවිතයක් ඇතුලේ අපි ගත කරන මානසික කාල පරිච්ඡේදය කොයි තරමට අපේ වර්තමාන ජීවිතයෙන් වියෝ වෙලා ඉන්නවද කියන එක මතයි..
ඔව් ඒක මානසික රෝගයක් වැළඳිලා ඉන්නවා වගේ කාලයක් තමයි..ෆැන්ටසිමය ලෝකයක අතරමං වෙලා ඉන්න එක..අර ප්‍රදීප් මල්ලි කියලා තියෙන හීනෝන්මාදය ගැන වගේම මානසික රෝග ගැන කියවෙන ලිපි කියවන කොට පොඩි පහේ බයක්  නො එනවා මත් නෙවෙයි..

හොඳම නිදසුන තමයි මන් ලොකු උත්සාහයක් ගත්තා පහු ගිය කාලෙ...සීරියල් කිලර් Serial Killer කෙනෙක්ගේ කතාවක් ලියන්න..ඒකට කියන සිංහල වචනෙ හොයා ගන්න ඕනි..
ඇත්තටම එහෙම මිනී මරපු අයගේ ජීවිත කතා කීපයක් කියෙව්වහම මට රෑට හීනෙන් පවා බය වෙන හීනම තමයි පේන්න ගත්තෙ..මහාම මහා භයානක හීන වගේම තමයි මගේ හිතේ තිබ්බ සතුට, තෘප්තිය වගේ සාධනීය තත්වයන් පවා වෙනස් වෙන්න ගත්ත නිසා මන් ඒ උත්සාහය අතහැරලා දැම්මා..

ඉතින් ඔන්න ඔහොමයිළු තොරණේ විස්තරය..

රාජකාරීමය හා පෞද්ගලික ජීවිතයේ යම් හෝ ඉසුඹුවක් නොලැබීම නිසා මන් අතින් පහු ගිය කාලෙ අර ඉස්සෙල්ලා වගේ නිර්මාණයන් නොකෙරුනා තමයි. ඒ වෙනුවට කැමරා කාචය තුලින් මන් අත්විඳින ලෝකය ගැන තමයි වැඩියෙන්ම පෝස්ට් ගනනාවක් ලියවුනෙ..
මාරයා මල්ලි කියපු කතාවෙන් මන් කැළඹුනේ නැතුවා නෙවෙයි..
ඒ නිසාමයි මාරයා මල්ලිට විතරක් එතන උත්තරයක් නොලියා පෝස්ට් එකක්ම ලියන්න හිතුවෙ..

ඉතින් හැමදාම මෙහෙම් සීසන් එකක් තියෙන එකක් නෑ...

ඉඩ හසර ලැබෙයි ආයිමත් අර වගේ නිර්මාණ වලට යන්න..එතකන්..
ඉතින් පාඨකයන්ගෙන් සමාව ඉල්ලනවා හැර වෙන දෙයක් ඉතිරු වෙලා නෑ..මන් දන්නවා ඔය ගොල්ලො මගේ බ්ලොගයට එන්න වැය කරන බයිට් ගානට මන් ණය ගැතී..

එහෙම වෙලා තමන්ගේ රසිකත්වයට නොගැලපෙන පෝස්ට් එකක් නම් කියවන්න වෙන්නෙ මට චෝදනා කරන එක වැරදිත් නෑ කොහොමත්ම..