පුනීලයට ශත පහ දැමීම..

ඩිස්ක්ලේමර් එක - මෙහි ඇති කතා කිසිම අයුරකින් ආදර්ශමත් ඒවා නොව..එක අතීත ආවරජනයක් ලෙස මනසට හමු වූ එක් කාලයක කරන ලද දැන් තරමක අප්‍රසාදයක් දනවන ඒවා වේ..


දැන් නම් බෝ පැල වගේ ඉන්ඩ උත්සාහ කළාට අපි හැමෝටම ළමා කාලයක් තිබුණා..
දැන් වැටහෙන විදියට බොහොම නරක සහ හොඳ ආදර්ශයන් සපයන්නෙ නැති විදියේ වැඩ කරපු..
ඒවයින් අපි ඒ කාලෙදි බලාපොරොත්තු උණේ මොනවද කියල නම් අදටත් හරියටම හිතට 
ආවර්ජනය කර ගන්න බෑ..සමහර විට අහිංසක විනෝදයක් වෙන්න ඇති..


ඒත් අවසානය සිද්ධ උණ දේ කල්පනා කරන කොට බලාපොරොත්තු වෙච්ච අහිංසක විනෝදය 
වෙනුවට ජීවිත කාලයම විඳවන විදියේ පසුතැවිල්ලක් විතරයිද මන්දා ඉතුරු උණේ මෙහෙම සිද්ධ වෙච්ච එක දෙයක් තමයි මන් ඉස්සෙල්ලා ලිපියෙන් කීව අපේ කොලු රැලව පෙන්නන්න බැරිව හිටි බලු රැලේ නායකයට අපි කළේ..මගේ ආදරණීය කමෙන්ට් කරුවන් සහ කාරියන් සැමගේ අප්‍රසාදයට ලක් උණා ඒ සිද්ධිය නම්..ඒ අප්‍රසාදය ලබන්න මන් සුදුසුයි..මම ඔය වැඩේට කෙළින්ම සම්බන්ධ උණේ නැතත්..මන් එතන කළයුතුව තිබූ යමක් නොකළ නිසා..මම සහ අනිත් අය ඒ වැඩේට සම සහකරුවො තමයි..අතීතය සහමුලින්ම අමතක කරලා එය තෙරුම් අරන් රහත් උණා නම් අංගුලිමාල..මට බැරි වෙන එකක් නෑ අඩුම තරමේ සසර කෙටි කර ගන්න මගේ එක පියවරක් හරි ඉස්සරහ තියන්න මේ පොඩි කාලෙ කරපු පව් වැඩ තේරුම් අරන් අමතක කරලා දමලා..




අපි ගම් තුලානෙ මල ගෙයක් හරි මඟුල් ගෙයක් හරි තියේ නම් ඉතින් ඕකෙ නිදි මරා ගෙන් වැඩ කරන එක තමයි තියෙන ෆන් ම වැඩේ..ඒක අදටත් ඉතින් එමමයි..ඒත් දැන් නම් නිදි වරන තියෙන කම්මැලි කම නිසාත් වැඩ අධික කම නිසාත් මේක මගහැරෙනවා වැඩී..හැබැයි චාන්ස් එකක් ආවොත් අත හරින්නෙත් නෑ..


නිදි වරන්න කියන නා නා ප්‍රකාර කතන්දර එක්කම තියෙන එක එක චැලෙන්ජ් හරිම විනෝදජනකයි..
මල ගෙයක් අවසානෙ බනෙන් පස්සෙ පහුවදා තියෙන දානෙ ගෙදරට අපි සපෝට් එක දෙන්නෙ උයන්න පිහන්න ඉන්න අයට පොඩි පොඩි සපෝට් එක දීමෙන් තමයි..රතුලුනු ශුද්ධ කිරීම, අල පොතු හැරීම, එළවළු කපා දීම වගේම බොහොම වෙහෙසකාරී වෙන පොල් ගෑම් ඒවා අතරින් ප්‍රධානයි..ඔය අතරට ගමේම ඉන්න කෙළි පැටික්කියොත් එන නිසාම අපි ඒවට සහයෝගය දුන්නෙ කිසිම මසුරුකමක්, කම්මැලි කමක් නැතුවමයි.. ඒ කාලෙ පොල් ගාන දැන් වගේ ඔය විදුලියෙන් ක්‍රියාන්ත්මක වෙන මැෂින් තිබ්බෙ නෑ..ඔන්න මන් පහළ ඈඳලා තියෙන කටු සටහනේ වගේ පොඩි ඉඳ ගෙන ඉන්න
බංකුවකට හයි කරපු හිරමන් තලයක් තමයි තිබ්බෙ..පොල් ගාන එක ඉතින් කොහොමත් කාන්තා පාර්ශ්වය අතින්ම තමයි කෙරුණෙ

















ඒ උණාට ඒකම මහා පරිමාණයෙන් කෙරෙන කොට අපිට තමයි භාර වෙන්නෙ..


"අනේ මල්ලියෙ මෙන්න මේ පොල් ටික ගාල දියන්කො..උඹල ඉස්කෝලෙ ගියත් පංති වල පේල් වෙවී වෙවී කරන්නෙ පොල් ගාන එකනෙ"


කියලා ඒ ගොල්ලන් ඒකත් අපිටම භාර දීලා යනවා..තේ හදන්න වගේ භාර ධූර රාජකාරී වලට.අපි සෙට් එක ඉතින් පොල් ගාන රාජකාරිය කරන අතරතුරේ එක එක චැලෙන්ජ්..ඉක්මනටම පොල් ගෙඩිය ගාලා ඉවර කරන ඒවා..
ඒ අතරෙ ජොළිම ගේම් එක ඉල්ලීම තමයි..


"මචන් මොකද කියන්නෙ උඹ පුච්චපු කොස් ඇට හතක් කාලා ඉවර කරන්න ඉස්සෙල්ලා මන් පොල් ගෙඩි හතක් ගාල ඉවර කරනවා ඔට්ටුද ?"


මේක බැලූ බැල්මට ඕනි කෙනෙක්ට හිතෙන්න පොල් ගාන කෙනා එක පොල් බෑය ගාලා ඉවර වෙන කොට අනික් ඔට්ටුව භාර ගත්ත කෙනාට දිනන්නත් පුළුවන් කියලයි ඒත් පරදින්නෙ කොස් ඇට කන්න ඔට්ටුව භාර ගත්ත කෙනා කියලා කීවොත් ඔබ විශ්වාස කරනවද ?
කොහොමද ඒක එහෙම වෙන්නෙ ?
දැන් කොස් ඇට හත පුච්චලා දෙනවා කන්ඩ චැලෙන්ජ් එක භාර ගත්ත කෙනාට..අනිත් කෙනා පටන් ගන්නවා පොල් ගාන්න..කොස් ඇට කන කෙනා එකක් කනවා.. දෙකක් කනවා..තුන හතර වෙන කොට තමයි..හිර වෙන්නෙ.. මතකද මේවා පුච්චපු කොස් ඇට..කොස් ඇට වල තියෙන තනිකරම පිෂ්ඨයනෙ..පුච්චන කොට ඒකෙ තියෙන සියලුම ජලය නැත්තටම නැති වෙනවා..කොස් ඇට දෙක කනකොට කටේ තියෙන කෙළ ටික කොස් ඇට වල තියෙන වේලිච්ච පිටි වලට උරා ගෙන..කටේ කෙළ හිඳෙනවා..කොස් ඇට කටේ කෙළ උනන්න තරම් ප්‍රියජනක රසවත් ආහාරයක් නොවන නිසා, හතර වෙනි කොස් ඇටේ කාලා වතුර නොබී නම් ඊළඟ එක කන්න බෑ..මේකෙ එක කොන්දේසියක් තමයි වතුර දෙන්නෙ නෑ..ඉතින් පොල් ගෙඩි හත ගාන කෙනාට බොහොම ලේසියෙන් හෙමින් සීරුවෙ පොල් ගාලත් දිනන්න පුළුවන්.හැබැයි අපේ එක නසරානියෙක් කොස් ඇට හත කාලා දිනලා වීරයෙක් වෙලා උන්නා..පස්සෙ යි දැන ගත්තෙ මේකා කල් ඇතුවම ලුණු කැටයක් හක්කෙ හංගන් තමයි කොස් ඇට කන වැඩේ පටන් අරන් තියෙන්නෙ..


තවත් බොහොම ජනප්‍රිය ගේමක් තමයි..පුනීලයට ශත පහ දැමීම..දැන් බෙහෙතකට වත් හොයා ගන්න නැති උණාට ඒ කාලෙ ශත පහේ ඒවා ඕනි තරම් තිබුණා..මේකට අහුවෙච්ච එකෙක් ආයි අහු වෙන්නෙ නෑ..ඒ නිසා හැම වෙලාවෙම මේ ට්‍රික් එකට අහු නොවෙච්ච කෙනෙක්වම තමයි අල්ල ගන්න ඕනි..
මොකක් හරි ලොකු දෙයක් ඔට්ටුවට තියලා අහනවා


"උඹට පුළුවන්ද පුනීලයට ශත පහ දමන්න?" 


කියලා.. හා කීවොත්..උඩ බලා ගන්ඩ කියලා තියනවා ශත පහක් නලල උඩින්


පුනීලයක් අරන් ඒක ගහනවා ඇඳන් ඉන්න සරමෙ හරි කලිසමේ හරි බුරිය ළඟින්ම..දැන් කෙනා මූණ උඩ අතට හරවන් ශත පහ නළල උඩ බැලන්ස් කරන් ඉන්නවා හරි කියන සංඥාව දෙනකන්..ඒ අතරෙ තමයි එතකොටත් සෙට් කරගෙන ඉන්න වතුර ජෝග්ගුවක් තව කෙනෙක් අර පුනීල කටට හලන්නෙ..
හිතා ගන්නකො වතුර ජොග්ගුවක් ඇඳන් ඉන්න ඇඩ්දුම අතරින් වැටෙන කොට දැනෙන නීපය..හැබැයි ඔය විහිළුව අවස්ථා කීපයකම ඇස් රතු වෙලා තිබ්බා සමහරුන් අතින්..එක අවස්ථාවක ඇල් වතුර එක කියලා තමන් බිබී හිටපු උණු තේ එක පුනීලෙන් හළලා තිබ්බා..තව අවස්ථාවක වතුර වෙනුවට භූමිතෙල් හළලා තිබුණා..ඒ දෙකේදීම පීඩිතයා රෝහල් ගත වෙලා තමයි විහිළුව නැවතුණේ..
මේකටත් පොඩි පහේ චිත්‍රයක් ඇන්ඳා තමයි ඒත් පුනීලෙ ගහන් ඉන්න එකාගෙ චිත්‍රයෙ හැටි දැක්කහම මට හිතෙන්නෙ ..ඒක ටිකක් සභ්‍යත්වයෙන් එහා ගිය පෙනුමක් එන නිසා ඒ චිත්‍රය දැම්මෙ නෑ මෙතනට..


ඔය වගේ විහිළු වලින් ඇස් රතු වුණ අවස්ථාත් නැතුවම නෙවෙයි..



ඔය වගේ නිදි වරණ ගමන් එන නිදිමත මග හරවා ගන්න කරන වැඩ අතරෙ කරන බලු වැඩ ඇතුවාමත් නොවෙයි.. අහල පහළ වත්තක තියෙන ගහක් කොළක් පාළු කරන එක..අහල පහළ ගෙයක සිද්ධ වෙන මොනව හරි අසම්මත දෙයක් වැඩිදුර නිරීක්ෂණය කරන එක වගේ දේවල් එක්කම..
අපිට පාට් දමපු බළලෙක්ව අල්ලලා උගේ වලිගෙ අර සිලි සිලි බෑග් එක ගැට ගහලා අතඇරියහම ඌ කඟවේනා වගේ දුවන හැටි බලන් ඉන්න එක වගෙ දේවල් නොකෙරුණාම නෙවෙයි. ඕන්න ඔහොම මල ගෙදරක නිදිවරලා නිදි වරලා ඉන්න දවසක තමයි සේන අපේ කනට මේ ආරංචිය ගෙනාවෙ..


"අර දාස අයියත් රිංගනවලු නේද ලතා අක්කලයෙ ගෙදර රෑට රෑට ?"


නෑ ? අර මේ ළඟදි ගමට ආපු පුන්චි කුඩම්මගෙ පුතා ?"


"නෑ නෙවෙයි ඔව්..උඹල දන්නෙත් නැද්ද ? එහෙනම් ලිස්ට් එකට මිනිහගෙ නමත් දමාපන්"


ලතා අක්කාගෙ මහත්තයා ගමෙන් පිට වැඩ කළේ..මාසයකට සැරයක් විතර ගමට ආවෙ...
මුලු ගමේම අස්සක් මුල්ලක් නෑර පීරලා හොයන අපිට ලතා අක්කලයෙ ගෙදරට යන එන අය ගැන අමුතුවෙන් කියන්න ඕනි කරලා තිබුණෙ නෑ..ඒ නම් ලිස්ට් එකේ ඉන්න දහ පාළොස් දෙනාටම් ළඟදි ගමට ආපු දාස අයියවත් දමා ගත්තා..හැබැයි නම කන්ෆර්ම් කරන්න නම් ඒක අපේ දෑහින් දැක ගන්නම ඕනි..කවුරුවත් කීව පලියට එහෙම යමක් දෑසට නොදැක පිලි නොගන්න ගතියක් තිබ්බා අපේ සෙට් එකටම..


එතකොට රෑ දහය විතර වෙන්න ඇති..


"ගිහින් බලමුද?"


කාගෙන් හරි යෝජනාවක් ආවා..හැමෝම අනුමතයි..


"අද ලතා අක්කෑ මහත්තයාද දන්නෙ නෑ ඉන්නෙ?"


"නෑ නෑ එයා එන්නෙ 25න් පස්සෙ.."


අපේ අය කොයිතරම් සැලකිලිමත්ද කියනවනම් සතියෙ ඒ ඒ දවසට එන්නෙ කවුද කියලා අනුමාන වශයෙන් කියන්නත් පුළුවන් කම තිබුණා..


දැන් කට්ටිය හෙමින් හෙමින් ඒ ගේ දිහාවට ඇදෙනවා..ගම් ගොඩැල්ලෙ කෙළවරක තිබ්බ මේ ගේ මැටි වරිච්චි කරපු ටකරන් වහලක් එක්ක තිබ්බ ගෙයක්..ඒ ගොල්ලන්ට මහ ලොකු සල්ලියක් තිබ්බ අය නෙවෙයි.. ගෙදර ලාම්පු එළියක් පත්තු වෙනවා දැක්කෙ වරිච්චි බිත්තියෙ හිල් සහ දොරේ ලෑලි අතරින්..


"කෝ බන්ස් සමීරයා එනවා කීව නේද අපි එක්ක?"


"ඌ එයි බන් අම්මවයි නංගිවයි ගෙදරට දමලා"

වේලිච්ච කොළ ගොඩක් උඩින් උණත් සද්ද නොකර ඇවිදින්නෙ කොහොමද කියලා දැනන් උන්න අපි..හෙමිහිට හෙමිහිට දොර ළඟට කිට්ටු කළා..ඇතුළෙ ඉන්න අයට නොදැනෙන්න හෙමිහිට අපි තුන් හතර දෙනා දොරෙ ලී අතරෙ තියෙන හිඩැස් අතරින් එබිලා බලනවා. ලාම්පු එළියෙන් පේනවා සිමියොන් මාමා පුටුවක් උඩ ඉඳන් විට කනවා ලතා අක්කා පැදුරක් වියනවා..අපේ සෙට් එක හතරක් නැත්නම් පහක් එකෙකුට එකෙක් හේත්තු වෙලා ගේ ඇතුළෙ ඊළඟට වෙන්නෙ මොකද්ද බලනවා..


ඒ එක්කම අපි පිටිපස්සෙන් ආපු තල්ලුවක් එක්කම දොර ළඟම හිටි දෙන්නා දොරට හේත්තු උණා..ඇතුළෙන් ලොක් නොකරපු දොර ඇරෙනවත් එක්කම අපි පස් දෙනෙක් ගේ ඇතුළට පෙරලගෙන එකා පිට එකා වැටුණෙ නිකන් ෆිල්ම් එකක වගේ..කුණුහරුපයක් එක්කම ඉඳ ගෙන හිටිය පුටුවෙන් නැගිටපු සිමියොන් මාමා අපි දිහා බැලුවා..සූස් ගාලා කුප්පි ලාම්පුව නිව්වා අපිවත් පෙරළා ගෙන දිව්වෙ..ලතා අක්කා හූ තියලා කෑ ගහනවා අපිට ඇහෙන කොට අපිත් ඇල පැනලා කුඹුරු යායෙ භාගයක් විතර දුවලා ඉවරයි..ටික කාලයක් යනකම්ම සිමියොන් මාමයි අපියි එකට මුණ ගැහුණම හිටියෙ නිකන් ගල උඩ රීපු බළල්ලු රංචුවක් වගේයි.
වෙලා තිබ්බෙ අම්මවයි නංගිවයි ගෙදරට ඇරලපු සමීරයා දුව ගෙන ඇවිත් බ්‍රේක් නැති වෙලා..


"ගේ හරියෙ හොරුන්ට ගන්න දෙයක් නම් නෑ අක්කෙ..කවුරු හරි කුපාඩියෙක්ම තමයි ගෙට පැන්නෙ"


ලතා අක්ක කම්මුලෙ අත තියන් කඩේ ළඟ අයට කීවෙ..