වසන්තයට පෙට්ටි කතා ...

වසන්තය නෙවෙයි ඉතින් වසන්ති ආවත් කෝ ලියන්ඩ වෙලාවක් කලාවක්..තේමාවක්...අනික ලියන එක කොලිටියටම ලියන්ඩත් ඕනිලුනෙ..

ඕන් පටන් ගත්තා අදත් බැරි බැරියාවෙන්ම..

එහෙම නෙවෙයි ඔන්න අපිත් දැන් කෝච්චි වල යන්ඩ පටන් ගත්ත හින්දම එදිනෙදා හිරවෙලා මිරිකිලා තෙරපිලා යන අතරතුරේ සිදු වන..ඇහෙන දකින දේවල් කීපයක්ම බෙදා හදා ගන්ඩයි හිතුවෙ...ඇයි හැබෑටම බස් වල ගිහින් ගිහින් හිටපු ගමන්ම කෝච්චි වලට මාරු උණේ ?

මෙහෙමනෙ බස් වල ගාන අඩු කළත්..දවසකට රුපියල්ම 80 කට කිට්ටු වෙන්ඩ පර්ස් එකෙන් පූජා කරන්ඩ වෙන නිසාමත්ම..

සහ....

බස් වල යන්ඩ ගියහම එන්ඩ එන්ඩම ට්‍රැෆික් බ්ලොක් එක වැඩි වෙලා දවසෙන් බාගයක්ම බස් වලම ගත කරන්ඩ වෙන නිසාමත්ම,

බස් වලට වඩා ට්‍රේන් එකේ කිටි කිටියෙ හිර වෙලා...යන්ඩ... එක්කො ඒක ඕනි නැහැ..

මුල්ම කතාව පහු ගිය කාලෙ අර ඕනිම කෙනෙක්ගෙ මුවග මුවග රැඳෙන වචනයක් උණේ වෙලේ සුදා කියන එක..ආන්න එහෙම වෙච්ච කාලෙක උණ දෙයක්..

දැන් කෝච්චිය පෙට්ටියක අපි පොල් පැටෙව්වා සේ හිර වෙලා යන අතරෙ...

නාවින්න පහු කරලා උඩහමුල්ල ස්ටේෂන් එකට කෝච්චිය නැවැත්තුවහම මතක අයට මතක ඇති බොහොම ලස්සන වෙල් යායක්, කිව්වට වෙල් යායක්ම නෙවෙයි එළවළු එහෙම වවපු වෙලක් මැද ලස්සන විශාල බෝඩ් එකක් තියෙනවා බුදු හාමුදුරුවන්ගෙ..ඒක එතනට කොයිතරම් ගැලපෙනවද මන්දා..අර ගමයි පන්සලයි හැමදාම ඇහැ ගැටිච්ච මට නම් ඒක බොහොම සුන්දර දසුනක්...


දැන් පහුගිය දවසක ඔහොම හිරවෙලා, මිරිකිලා තෙරපිලා චූන් එකේ යන අතරතුරේ ඔතන ස්ටේෂන් එක පහු කරපු ගමන්ම එතන හිටි තලතුනා වයසෙ මහත්තයෙක් එකසිය ගානට බනිනවා...බනිනවා බනිනවා..බනින්නෙ එතන හිටිය කොල්ලො සෙට් එකට..මුන්ට හැදියාවක් කියලා එකක් ඇත්තෙම නෑ..ආගමක් දන්නෙ නෑ..දහමක් දන්නෙ නෑ...එක අඳොවැඩියාවයි...බොහොම අමාරුවෙන් තනි කකුලෙන් හිටගෙන..උස්ස ගත්ත අත පහළට දාන්න වත් බැරුව ඔහොම යන කොට වෙනසකටත් එක්ක ඔය වගේ සීන් බොහොම විනෝදය සපයන එව්වා වෙනවා..

ඔයින්ට ඉස්සර දවසකත් ඔහොම කොල්ලො සෙට් එක එතන ජැක ගහ ගෙන ගිය අන්කල් කෙනෙක්ගෙ ඇ* මිරිකලා හයියෙන්..ඔය අන්කලුත් මාර සද්දෙට කොල්ලන්ට බැන්නා..ඉවසගෙන ඉන්න බැරිම තැන ඉස්සරහ හිටිය නන්ගි කිව්වා

"අන්කල් හොඳට හේත්තුව දාගෙන ආවනෙ මෙතනට එනකන්..දැන් සද්ද නොකර ඉන්ඩ"
 
කියලා..අපිත් මුලින් හිතුවෙ ඒ වගේ සීන් එකක්වත්ද කියලා..

මෙන්න ඊළඟට බුද්ධ දේශනාවක් ඇදලා ගත්තා මේ මනුස්සයා..එතකොටයි මම ළඟම හිටි කොල්ලගෙන් ඇහුවෙ

"මොකද මල්ලි සීන් එක ?"

කියලා..

"නෑ අයියෙ අර වෙල මැද හයි කරලා තිබ්බ බුද්ධ පිළිමෙ දැකපු මේ අපේ සහනයා ගත්ත කටටම කිව්වනෙ
ආන් වෙලේ සුදා ! "

කියලා

ඒකටයි ඔය අන්කල් සද්දෙ දාන්නෙ කියලා..

ආම්මපා අද හැදෙන කොල්ලන්ගෙ කටවල් තමයි කියලා කේන්තියක් හිතට ආවත්..මටත් හිනා ගියා..මුන්ගෙ වැඩ කියලා නම්...



ඔය සිද්ධියෙන් පස්සෙම මෙතනින් එන හැම දාකම මට මතක් වෙන්නෙ ඔය සීන් එකම තමයි...අනිත් සිද්ධිය උණේ අපේ ඔෆිස් එකේ නන්ග් කෙනෙකුට..

එයාලා ඔෆිස් එන කෝච්චිය අපිටවත් වඩා දරුණුවට සෙනඟ..රඹුක්කන ඉඳලා එන එක...සාමාන්‍ය සිරිත ඉතින් පොඩි දරුවො සෙනඟ අතරෙ හිර වෙලා ඉන්න කොට වැඩිහිටි අය ඒ අයව උකුලට ගන්න එක...විශේෂයෙන් ලේඩිස්ලා තමයි මේක කරන්නෙ..මොකද පොඩි දරුවෙක් සෙනඟ අතරේ හිර වෙලා ඉන්න කොට මුලින්ම හිත උණු වෙන්නෙ ඒ අයගෙ නිසා...

ඔහොම දවසක මෙයාට පේනවලු පොඩි දරුවෙක් සෙනඟ අතරේ මිරිකිලා තෙරපිලා ඉන්නවා.. හිත උණු වෙච්ච පාර සෙනඟ අතරේ කකුල් අස්සෙන් අතදමලා ඇදලා අරගෙන අර පොඩි එකාව උකුළෙ වාඩි කර ගත්තලු..

අතින් අල්ලලා අදිද්දිම වෙනසක් දැනුනත්...අහල පහළ අයගෙ ප්‍රතිචාර එක්ක ආයිමත් මෙයා අර උකුළෙ වාඩි කරවා ගත්ත කෙනා දිහා හොඳින් බලන කොටළු දැක්කෙ..

හුටා..මේ හොඳට වැඩිච්ච..කුරු පිරිමි කෙනෙක් කියලා...

දැන් ඔනවා කරන්නද මේ මනුස්සයත් හොඳට වාඩි වෙලා යනවලු..මෙයා කරලා තියෙන්නෙ අනේ නැගිටලා එහෙනම් ඔයා වාඩි වෙන්න කියලා හෙමිහිට ඉස්සරහට යන එක තමයි..

ඕන් ඔහොම වෙන්නෙ..

ඔය උඩ තිබෙන ෆොටෝ එක ඉස්සුවෙ නම් දමින්ද ප්‍රසන්ගිකා...

"ඈ ප්‍රසන්ගිකා ??? කවුද බන් ඒ ලස්සන කෑල්ලක්ද ? උඹත් ලස්සන කෑලි වල එව්වා උස්සන්න.."

"කෑල්ලක් නෙවෙයි බන් ප්‍රසන්ගික මල්ලි ?"

"කවුද බන් ඒ ඩයල් එක ?"

"අර බුකියෙ ඉන්නෙ බන්..ඌව නොදන්න එකෙක් නෑ  කෝච්චියා කියන්නෙ ?"

"ඌව නම් දන්නවා...අම්මට සිරි උගේ නම දමින්ද ද ?"

"ඔව් ඇයි ?"

"මම හිතුවෙ උගේ උප්පැන්නෙ නම කෝච්චියා වෙන්න ඇති කියලා..."