ඉපදෙනකොටම ආපු එව්වා සහ ඉටිපන්දමේ පුරස්නෙ..

මගේ මීට ඉස්සර තිබ්බ පෝස්ට් වලට මන් ඇන්ද සිත්තර දැකලා ප්‍රීතියෙන් උද්දාම වෙච්ච අපේ බීටල් පඬිතුමා මගෙ ඉටිපන්දම් පෝස්ට් එකේදි මගෙන් අහලා තිබ්බා ඇයි මන් සින්දු කියන්න පටන් ගන්නෙ නැත්තෙ චිත්‍ර අඳින එක පැත්තකින් තියලා. නමුත් සිත්තර අදින්න එපාය කියන්නෙත් නෑ කියලා..
ඒ කතාව ඇහුවහමයි මට මතක් උනේ මගේ උපතින්ම ගෙනාපු හැකියාවක් තමයි මේ සින්දු කියන එක..ඒකත් එක්ක මතකය ඇදිලා ගියේ අපේ ඉස්කෝල වල හැම මාසයකම අන්තිම සතියෙ සිකුරාදා තිබ්බ සාහිත්‍ය සමිතිය ගැන..ඒකෙදි මන් අනිවාර්‍යෙන්ම සින්දුවක් කියන්න පුරුදු වෙල හිටියා.
මුලින් මුලින් සමිතියේ න්‍යාය පත්‍රයේ මැදට වෙන්න තිබ්බ මගේ සුමුහිරි ගායනය පහු කාලෙදි අන්තිමට ආවෙ මන් හිතන්නෙ අර ඊට ඉස්සර තිබ්බ නීරස වැඩසටහන් වලට අකමැත්තෙන් උනත් අහන් බලන් ඉන්න සිසු සිසුවියො අන්තිම අයිටම් එක වෙන මගේ සින්දුව අහන්න රඳවා ගන්නයි කියලයි මන් හිතුවෙ. ඒත් මට තාම තේරෙන්නෙ නැත්තෙ ඒකෙ වැඩසටහන් න්‍යාය පත්‍රයෙ ලේකම් තුමාගෙ / තුමියගේ ස්තූති කතාවෙනුත් පස්සෙ තමයි මට සින්දු කියන්න දීල තිබ්බෙ..අමාරුවෙන් උනත් ඉස්කෝලෙ මුර මාමා මගේ සින්දුව අහන් හිටියා හෝල් එක වහන රාජකාරිය එයාට පැවරිලා තිබ්බ නිසා.


ඔහොම වැඩි දියුණු කර ගත්ත මගේ සුභාවිත ගායනය අපි යන ට්‍රිප් වලදි පවා මන් ප්‍රයෝජනයට ගත්තා.. මගේ කන්කලු මිහිරි ගායනය කරන්න අපරාදෙ කියන්න බෑ ගිය කට්ටිය ළඟ සීට් දෙක තුනක්ම මට දීලා ඒ අය හිටියෙ ටිකක් ඈතින්ම තමයි.


මේ බ්ලොග් ලියන එක අස්සෙ මන් හිතුවා මගේම කියලා සින්දු සංගත තැටියක් එලියට දමන්න. පහු ගිය දවස් ටිකේම මන් මගේම පද රචනයන් කරපු සින්දු ටිකක් තාලෙට කියන්න ගත්තා..ඒත් අවුල තියෙන්නෙ මේ  ගෙදර ඇති කරන අපේ බල්ලො සෙට් එක ලැසී, කුකී, බ්‍රවුනි සහ අනික් අහල පහල ඉන්න බල්ලො ටික උඩු බුරන්ඩ පටන් ගන්නවා මන් සින්දු කියන කොටම...
මොකද මන්දා මස් කට්ටක්වත් රිදෙයි කියලා හයියෙන් නොකන ලැසී මේ ළඟඳි මාව කන්ඩ පැන්නෙ මන් බාත් රූම් එකේ ඉඳන් සින්දුවක් කිය කියා ඉඳලා එළියට එනකොටමයි.මන් හිතා ඉන්නෙ ඔය අහල පහල යාළුවෙක්ගෙවත් ගෙදරට ගිහිල්ලා සින්දු ටික ප්‍රැක්ටිස් කරලාඉක්මනටම සංගත තැටියක් එළියට දමන්න. මන් හිතන්නෙ ඔය බීටල් පඬිතුමා කියන්නැහෙ අමුතුවෙන් මට සින්දු කියන්ඩ පුරුදු වෙන්න ඕනි නෑ..ඉපදිච්ච ගමන්මත් මන් හිතන්නෙ ඔහෑ ඔහෑ කියලා අඬනවා වෙනුවට මන් සින්දුම තමා කියලා තියෙන්නෙ..


"ඔව් උඹ පොඩි කාලෙ රැහැයියා වගේ කෑ ගහ ගහා තමයි හිටියෙ"


කියලයි අපේ ලොකු අක්කා ඒ අතීතය තාමත් ඇඬූ කඳුලින් මතක් කරන්නෙ..පව් ලොකු අක්කගෙ දකුණු කන ඇහෙන්නෙ නැතුව ගියේ ඒ කාලෙමයි.


ඕන් ඉතින් අර ඉටිපන්දම ගහන් හැටි අහලා තිබ්බ ප්‍රශ්නෙට කට්ටිය නානා ප්‍රකාර උත්තර දීලා තිබුනා නොව.. ඒ අතරින් නිර්මාණශීලී උත්තර කීපයක්ම තිබුනත් එක්ක.. මන් කීවෙ එතන පිළිතුරක් නොලීවත් පොඩ්ඩක් හිතන්නකො ඒක කරන්න පුළුවන් කොහොමද කියලා.. කියලයි. මට පුද්ගලිකව ඔය ප්‍රශ්නෙ විසඳන්න ලැබිච්ච වෙලාවෙ මට හිතුන එකම උත්තරේ තමයි ඉටිපන්දම පත්තු කරලා ඉටි ටිකක් උණු කරලා ඒකෙන් ඉටිපන්දම හයි කරනවා බිත්තියෙ කියලා..අර ඩ්‍රෝවින් පින් වලින් කරන්න දෙයක් තිබ්බෙම නෑ.
මොකද මට එහෙම හිතුනේ අපි ඉටිපන්දම් පත්තු කරලා බිමහරි මොකක් උඩ හරි හයි කරන්නෙ එහෙම නිසයි ඒ වගේ හිතුනෙ මට නම්. එහෙම උත්තරයක් එන්නෙ අපේ අතීත අත්දැකීම් වලින් තමයි.
ඒත් බලන්නකො මේක බිත්තියක හයි කරන්න තියෙන ක්‍රම රාශිය මේ පහල තියෙන පින්තූරෙන්..

මෙච්චර පොඩි ප්‍රශ්නෙකටත් මට නම් හරි හමන් උත්තරයක් ගොඩ නගා ගන්න බැරි උන එකේ මට හිතෙන්නෙ ජීවිතෙන් තුනෙන් දෙකක් ගෙවිලා ගියත් ජීවිත ප්‍රශ්නවලටත් හොයන් තියෙන උත්තර වලට වඩා නිර්මාණශීලි තව උත්තර කොයිතරම් ඇත්ද කියලයි.


අපි අතීත අත්දැකීම් වලින් ගත්ත දේවල් වලින් විතරක් ගැටළුවකට උත්තර හෙව්වොත් මෙහෙම තමයි වෙන්නෙ. එහෙනම් කොහොමද මේ විදියෙ නිර්මාණශීලි උත්තර වලට යන්න පුළුවන් වෙන්නෙ ?
අපිට ගැටළුවක් ආවහම අපි ඒකට විසඳුම් විදියට මෙන්න මේක  හරි යයි කියලා අනුමානයක් අරන් ඒක තර්කානුකූලව අපිට අවශ්‍ය විසඳුමට හරියනවද කියලා තර්කානුකූලව හිතලා හිතලා එක්කො ඒක විසඳුම විදියට ගන්නවා. නැත්නම් ඒක ඉවත දමලා තව  අනුමානයක් ගන්නවා.. අපි වහ්cඅනවලට පෙරලලා නොකීවට මෙහෙම තමයි මේක අපේ ඔළු ගෙඩි ඇතුලෙ වෙන්නෙ..
ඒක ක්‍රියාවලියක්.. ඒ ක්‍රියාවලිය හැම කෙනාගෙම ඔළුවෙ තිබුනත් වැඩ
 කරන්නෙ විවිධාකාර විදියට තමයි. ඉතින් ඒක ටිකක් මලකඩ කඩලා දමලා තෙල් ටිකක් දමලා.. පොලිශ් කරලා ගත්තොත් ඉටි පන්දම ගහන්න ක්‍රම රාශියක් ගොඩ නගා ගත්තා වගේ හැම ප්‍රශ්නෙකටම උත්තර ගොඩාක් හොයා ගන්න පුළුවන් වෙයි නේද කියලයි මට හිතුනේ..අපිට නොදැනෙන නමුත් ඉබේම ඇතුලේ වෙන ක්‍රියාවලිය තමයි අදහසක් ඇති කරගැනීම ( Inspiration  ) එය ක්‍රියාවට නැංවීම (Perspiration), ඊළඟට එය ඇගයීමට ලක්කිරීම (evaluation) සහ අවසානයේ එය එය ප්‍රතිපලයක් වෙන කන් රක්කවාගෙන ඉඳීම.(Incubation).තව පෝස්ට් දෙක තුනකින් පස්සෙ බලමුකො එහෙනම් ඔය ක්‍රියාවලිය කොහොමද පොලිශ් කරලා ගන්නෙ කියලා..


මගේ සුභාවිත ගායන සංගත තැටියට එළිදැක්වුවහම කට්ටිය සප් එකක් දෙන්ඩෝනි..දැනටමත් ඈත ගොවි ගම්මානවලින් ඉල්ලුමක් තියෙනවා..කුරුල්ලො එළවන්න ගොවි පලේ තැන් තැන් වල එල්ලලා තිබ්බහම අස්වැන්න රැකබලා ගන්ඩ පුළුවන් කියලා ඒ ඉල්ලපු එක ගෙදරක හිටි පොඩි එකෙක් කීවෙ මගේ යාළුවා වෙච්ච ඒකාගෙ තාත්තගෙ ටොක්කකුත් කාගෙනමයි..