එක ඉවරයි !

අච්චාරුවක් එහෙම නැත්නම් ලුණුදෙහි එකක් කාලය යන්ඩ යන්ඩ තමයි රස වැඩි වෙන්නෙ. ඒ වගේමයි අච්චාරු කියන්නෙ විශේෂයෙනම අවුරුදු කාලෙ කෑම මේසෙදි දකින්න පුළුවන් වගේම අවුරුද්දෙ ඕනිම කාලෙක පාවිච්චි කරන්න පුළුවන් දෙයක්. අච්චාරු ප්‍රධාන ආහාරයක් නොවෙන නිසා ඒක තිබුනත් නැතත් කාලා බඩ පුරවගන්න පුළුවන්..අච්චාරුව රස වැඩි වෙන්නෙ ඒකට දමන විවිධ දේවල් නිසාමයි.


හරියටම අදට මගේ අච්චාරු බ්ලොග් එකටත් අවුරුද්දක් වෙනවා.
විවිධාකාරයෙ ලිපි තියෙන නිසාම මන් කැමතී මෙක අච්චාරුවක් විදියට දකින්න.

ඉතින් මන් ඔන්න ඔහොම කියලා හරියටම අවුරුද්දකට කලින් මේ බ්ලොග් එක ලියන්න පටන් ගන්න කොටනම් මෙච්චර දුරක් එන්න හිතුවෙ නෑ..ඒ වෙනකොටත් පටන් අරන් තිබ්බ බ්ලොග් හත වගේම මේකත් ඔය පෝස්ට් 2-3ක් ලියලා අමතක කරලා දමයි කියන අදහස තමයි තිබුනෙ..


අවුරුද්දක් ඇවිත් ආපහු බලද්දි මට පේන්නෙ මොනාද ?
හිට් කවුන්ටරේ ?
නෑ...
ෆලොවර්ස්ලා ?
පෝස්ට් සහ කමෙන්ට්ස් ද ?
නෑ..එහෙනම් ?


බ්ලොග් එකේ පළමුවෙනි පෝස්ට් එකේ ඉඳන්ම මට ධෛර්‍යයක් වෙච්ච මගේ ඔබ සියළු දෙනාම තමයි මට පේන්නෙ..එකම එක අකුරක උනත් කමෙන්ට් එකක් දමපු ඔබ නිසයි බ්ලොග් හතක්ම ලියන්ඩ ගිහින් මග දමලා ගිය මන් මේ ලියන්නා බ්ලොගය මේ අද දක්වා ඇද ගෙන ආවෙ..
කමෙන්ට් නොදමන නමුත් බ්ලොගය කියවන මගේ සහෘද පිරිස මට ඔබලා දෙන සහය පේනවා හිට් කවුන්ටරයෙන් සහ ෆලෝවර්ස්ලා ලොට් එකෙන්.. ඔබලා නොවෙන්න මන් බ්ලොග් ලෝකෙ කවුරුවත් නෙවෙයි..මහා යෝධ පතාක බ්ලොග් අතරේ බොහොම පුන්චි බ්ලොග් එකක් මට තියෙනවා කියලා නිහතමානි ආඩම්බරයකින් කියන්න පුළුවන් ඔබලා නිසයි.


මීට ඉස්සෙල්ලත් මන් කියලා ඇති මන් අවුරුදු ගනනාවකට උඩදි ඉංග්‍රීසි බ්ලොග් කියව කියවා ඉන්න කොට මොන දේකින් හරි අහු උනා අපේ සීටී මලයගෙ මාරයගෙ හෝරාව කියවන්න.. එතනින් තමයි මන් සිංහල බ්ලොග් කියවන්න සබැඳියන් අර ගත්තෙ..ඒ දවස් වල මන් කියවන්නෙක් විතරයි. කමෙන්ට් එකක් දැම්මෙවත් නෑ.. ඔහොම අවුරුදු එකහමාරක් විතර ඒ වෙනකොට පල වෙමින් තිබ්බ සියළුම බ්ලොග් පාහෙ කියවන්න ඇබ්බැහි වෙච්ච මන්.. දවසක හිතුනා..ම්ම්ම් මොනා හරි පොඩ්ඩක් ලියන්න ඕනි කියලා..

ජූලි 10 වෙනිදා ඉඳන් ඔහෙ මොනා හරි අත් අකුරින් ලියලා ඒක ස්කෑන් කරලා දම දමා හිටි මන් සිංහල යුනිකෝඩ් වලින් කොටන්න ගත්තා..ජූලි 16 මෙන්න උදේ නවයකුත් ගානට මගේ පළමුවෙනි කමෙන්ට් එක තියෙනවා




..කාගෙන්ද අපේ කතන්දර සූරින්ගෙන්..ඒ වෙනකොටත් මන් මාරයාගේ හෝරාව කියවලා ඊළඟට කියවන්න ගත්ත කතන්දරමද මේ කියලා බලන්න ලින්ක් එක දිගෙත් ගියා එක්ක..ආයි මොනාද එයාම තමයි..එච්චර ලොකු බ්ලොග් කාරයෙක් කවදාවත් මගේ මේ සිඟිති බ්ලොග් එක කියවයි කියලා නොහිතපු මම..ඒ කමෙන්ට් එකෙන් ගත්ත අප් එක නම් කියලා වැඩක් නෑ..

හැබැයි  ඉතින් කතන්දර සූරින් අදට නම් මගේ බ්ලොග් පෝස්ට් කියවන්නෙ නෑ මන් හිතන්නෙ..ඒත් එදා කියෙව්වනෙ කියලා හිතෙන කොට මට හරි සතුටුයි..


ඊළඟට අපෙන් සමු ගත්ත ඔබා අයියා මගේ බ්ලොග් එක එහෙම් පිටින්ම අන්තිම පේළියෙ පබ්ලිස් කලා..එතනින් සෙට් වෙච්ච යාළුවො කට්ටිය..දැන් නම් මූණුපොතෙන් , ඒ දවස් වල බස් එකේ.. දැන් පස් වල.. බස් රේඩියෝව..කිහිපයක් ම තිබිච්ච සුහද හමු, සයිබර් සැනකෙලිය...ඔය සේරගෙන්ම මාත් එක්ක හිතවත් වූ සහ ලං වූ මිතුරු මිතුරියන් කැල.


අවුරුදු 1ක්
හිට්ස් 85300 ක් මේකෙන් 5000ක් විතරම මගේ මුල කාලෙ සෙටින් හදන්න ඉස්සර කවුන්ට් වෙච්ච

පෝස්ට් 123 ක් 
කමෙන්ට් 5300 ක් භාගයක්ම මන් රිප්ලයි කරපු..

ෆලෝවර්ස් 231 ක්

ලොකු නමුත් අහිංසක සතුටක් !


මන් හිතන්නෙ මන් තමයි බ්ලොග් එකක් ලියලා ඒකෙන් ලබන්න පුළුවන් උපරිම සතුටක් ලබන කෙනා.. 
දන්නවද ඔබලා තමයි ඒ සතුටට වග කියන්න ඕනි..
ඒකට ස්තූතියි කියන අකුරු හතර මදි..
ඒ වෙනුවට මන් පොරොන්දු වෙන්නම්..


මන් මේ බ්ලොග් එක ලියනවා මැරෙන කම්ම ..


ඒ ඔබලා වෙනුවෙන්,
ඔබලාට කෘතුතගුණ සැලකීමක් වශයෙන්...


ප.ලි. මෙතන ඔබලා කියන වචනය ඇතුලෙ ඉන්න අපේ ආදරණීය සින්ඩිකේටර සමඟ අපේ සහෘද බ්ලොග් කරුවන් සහ කාරිනියන් ගේ තමන් කියවන ලිස්ට් එකත් වෙන එකතු විය යුතුයි ..


ඊට අමතරව මන් ඕන් අරකෙන් හැමෝටම තුති මලක් ඇන්දා...ඒකට කියන්නෙ Flower of Thanks  කියලයි

මේ වගේ මලක් කොහෙ හරි දැක්කොත් කඩා ගන්ඩ..ඒ මගේ ගානෙ..